Δεν ξέρω τι σκέφτεστε για την ελληνική thrash σκηνή, αλλά η δική μου (κι όχι μόνο) άποψη, είναι ότι πρόκειται για τις πλέον ανερχόμενες και κυρίως, πρόκειται για προϊόν που έχει ξεφύγει από τα όρια της “εσωτερικής κατανάλωσης” κι αρκετά εγχώρια σχήματα βγάζουν τη δουλειά τους στο εξωτερικό. Οι Bio-Cancer έχουν τον δικό τους ενεργό ρόλο σε όλη αυτή την κατάσταση. Ο πρώτος τους δίσκος, “Ear Piercing Thrash”, τούς έδωσε το έρεισμα να ακουστούν και να εμφανιστούν σε ποικίλα shows εντός και εκτός συνόρων. Σε συνέχεια αυτού, με το δεύτερο πόνημά τους που κυκλοφόρησε πέρυσι, κατάφεραν να εδραιώσουν όσα είχαν χτίσει και να διατηρούν μία σταδιακά ανοδική πορεία, περιβάλλοντας αυτό που κάνουν με όλη τους την ενέργεια. Ευκαιρίας δοθείσης με την επερχόμενη εμφάνισή τους το Σάββατο μαζί με τους Batushka και τους Μοnolith Deathcult, εκμεταλλευτήκαμε λίγο από το χρόνο του Σταύρου Μαρίνου (guitars) για να μάθουμε τα νέα τους και όχι μόνο.
Γεια σου Σταύρο! Ας αρχίσουμε με τα βασικά: σε τι φάση βρίσκεστε αυτή την περίοδο; Ετοιμάζετε τίποτε καινούργιο;
Αυτή την περίοδο ασχολούμαστε, κατά κύριο λόγο, με τη σύνθεση του 3ου μας δίσκου, αλλά παράλληλα υπάρχουν και κάποια κλεισμένα lives εντός και εκτός συνόρων.
Ο τελευταίος σας δίσκος, “Tormenting The Innocent”, κυκλοφόρησε το προηγούμενο έτος από την Candlelight Records και συνοδεύτηκε από μία σειρά εμφανίσεων εντός και εκτός συνόρων. Στο overall τόσο της κυκλοφορίας, όσο και του touring, πες μας για την εμπειρία που αποκομίσατε.
Νομίζω ο κάθε ένας από εμάς αποκόμισε και κάτι ξεχωριστό, από την όλη διαδικασία σύνθεσης και κυκλοφορίας του δίσκου, όσο και από τις 2 Ευρωπαικές μας περιοδείες. Οι εμπειρίες που αποκτάς δεν είναι απαραίτητα μόνο θετικές, αλλά θεωρώ ότι οι αρνητικές εμπειρίες είναι πιο αξιοσημείωτες από την άποψη ότι είναι αυτές που σε σκληραγωγούν και σου μαθαίνουν κάποια πράγματα με τον “σκληρό” τρόπο, μια και καλή. Προσωπικά, προσπαθώντας να ανταποκριθώ στην πρόκληση του να κυκλοφορήσεις έναν πραγματικά καλό και αυθεντικό δίσκο, αλλά και στην πρόκληση του να παίζεις ασταμάτητα για σχεδόν ένα μήνα, κάθε μέρα και σε άλλη πόλη, υπό διαφορετικές συνθήκες, σε κοινό διαφορετικής νοοτροπίας από το προηγούμενο αλλά και διαφορετικής νοοτροπίας από το επόμενο, χωρίς να πέφτει η απόδοσή σου, νιώθω πιο ώριμος και πιο εξελιγμένος τόσο σαν άνθρωπος, όσο και σαν μουσικός από την όλη διαδικασία. Εν ολίγοις, οι εμπειρίες που αποκομίσαμε, είτε καλές, είτε κακές, μας έκανα σίγουρα πιο ώριμους, πιο έμπειρους και πιο καλούς σε αυτό που κάνουμε, ανεξάρτητα με το ότι ο καθένας πιθανότατα να τις εξέλαβε και να τις έζησε μια διαφορετικό τρόπο.
Πριν από αυτή την κυκλοφορία είχατε αλλαγές και στο line-up σας, με μία επιπλέον θέση στις κιθάρες και πλέον ως 5-piece σχήμα. Οι αλλαγές αυτές επηρέασαν τον ήχο σας;
Σίγουρα. Οι αλλαγές στο Line-up συνήθως μεταφράζονται και σε αλλαγές στη μουσική, σε κάποιες περιπτώσεις σε μικρότερο, και σε κάποιες άλλες σε μεγαλύτερο βαθμό. Thrash παίζαμε, παίζουμε και θα παίζουμε, και το ύφος μας είναι συγκεκριμένο, αλλά οι αλλαγές οδηγούν στην προσθήκη καινούριων στοιχείων και ιδεών, που ακόμα κι αν είναι λεπτομέρειες και δεν επηρεάσουν καταλυτικά τον ήχο του επόμενου άλμπουμ, οι λεπτομέρειες είναι πάντα που κάνουν τη διαφορά!
Είστε ένα σχήμα που αποτελείται από νέους ανθρώπους και έχετε ήδη καταφέρει αρκετά μουσικά. Είναι εύκολο να συνδυάζετε τις μουσικές σας υποχρεώσεις μαζί με όλες τις άλλες (σχολές, δουλειές κ.ο.κ.);
Όχι, αντιθέτως. Είναι πολύ δύσκολο να τα συνδυάσεις όλα χωρίς να νιώσεις ότι πνίγεσαι, αλλά όπως και να’χει, όλα όσα καλείσαι να αντιμετωπίσεις είναι οι δοκιμασίες που σε κάνουν να καταλάβεις πόσο πολύ το θες τελικά και πόσο το αγαπάς, ακόμα κι αν χρειαστεί να χάσεις κάποια χρήματα από τη δουλειά σου ή ένα ολόκληρο εξάμηνο από τη σχολή σου!
Τα τελευταία χρόνια η ελληνική thrash metal σκηνή φαίνεται πως έχει κερδίσει έδαφος τόσο στα εγχώρια, αλλά σε μεγάλο βαθμό και στο εξωτερικό. Εκ των έσω, πώς βλέπετε την κατάσταση; Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε με μία σχετική ασφάλεια για ένα νέο “κύμα” της thrash;
Με ασφάλεια δε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τίποτα, αλλά το ότι βγαίνουν αρκετές νέες thrash μπάντες οι οποίες παίρνουν στα σοβαρά αυτό που κάνουν και το κάνουν καλά, είναι γεγονός. Το σημαντικότερο όμως για να αναφερθούμε σε ένα νέο thrash “κύμα”, είναι η υποστήριξη και η αγάπη που θα δείξει το κοινό σε αυτές τις μπάντες και όχι οι δουλειές τους από μόνες τους. Δυστυχώς, στην Ελλάδα η νοοτροπία μας δεν βοηθάει και πολύ, αλλά στο εξωτερικό είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν αρκετοί θρασάδες που μιλούν για ένα νέο ελληνικό thrash “κύμα”!
Η thrash σκηνή είχε πάντοτε το κοινό της, αλλά πλέον στα live βλέπουμε και πολύ κόσμο αρκετά νέο σε ηλικία. Ποιοι παράγοντες θεωρείς ότι έχουν συμβάλλει σε αυτή την (ευχάριστη) εξέλιξη;
Αυτό είναι αλήθεια, αλλά δεν ξέρω γιατί συμβαίνει. Ίσως λόγω του Internet που “κουβαλάει” τεράστιες μάζες πληροφορίας. Στις μέρες μας, αρκεί να έχεις πατήσει ένα like στη σελίδα μιας μπάντας που σου αρέσει στο facebook, και είναι 99% σίγουρο ότι αν αυτή η μπάντα παίξει στην πόλη σου θα το μάθεις. Σε συνδυασμό δε με το ποσοστό των νέων που καθημερινά ασχολούνται με το internet που είναι απίστευτα υψηλό, νομίζω παίρνουμε μια απάντηση από τις πολλές που ενδεχομένως να υπάρχουν στην τεθείσα ερώτηση.
Πόσο ευνοούν ή όχι οι παρούσες συνθήκες ένα νέο σχήμα να καταφέρει να αποκτήσει μία αναγνωρισιμότητα και δισκογραφική παρουσία; Ποιοι παράγοντες θεωρείς ότι συνέβαλλαν στη δική σας, έως τώρα, διαδρομή;
Όπως ανέφερα και προηγουμένως, η ελληνική νοοτροπία δυστυχώς δεν βοηθάει και πολύ μια νέα μπάντα να αναδειχθεί εύκολα, ακόμα κι αν αυτή το αξίζει. Αλλά όπως και να’χει, το προφανές νομίζω μυστικό, είναι να μείνεις προσηλωμένος σε αυτό που κάνεις και σε αυτό που θες να πετύχεις, ανεξάρτητα με το αν οι προσπάθειές σου ακόμα δεν έχουν καρποφορήσει. Κι αυτό ακριβώς ήταν αυτό που μας βοήθησε κι εμάς, η προσήλωση, δηλαδή, στο στόχο μας και στο πάθος μας για τη μουσική. Όσο υπάρχει πάθος και όρεξη, οι δυσκολίες δε σημαίνουν τίποτα. Άλλωστε ότι αξίζει δεν είναι εύκολο, και το ταξίδι, ακόμα κι αν δεν φτάσεις στον προορισμό, είναι η μισή χαρά!
Τι σας ώθησε στη thrash σκηνή και όχι σε κάποιο άλλο ιδίωμα της metal;
Η ενέργεια, το πάθος και η παράνοια που “βγαίνουν” στα live. Σίγουρα σε όλων των ειδών τα live υπάρχει μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα, αλλά η ενέργεια που “βγαίνει” σε ένα thrash live για μένα είναι ασύγκριτη και μοναδική.
Από τις περιοδείες σας μέχρι τώρα, ποια θα έλεγες ότι ήταν η πιο αξιομνημόνευτη για εσένα;
Η δεύτερη, μαζί με Marduk, Immolation, Origin, αφενός γιατί η ποιότητα των venues και των live ήταν εμφανώς ανώτερη, σε σύγκριση με το 1ο tour και αφετέρου γιατί δεν ήμασταν πλέον “φοβισμένοι” όπως την πρώτη φορά, εφόσον ξέραμε τι να περιμένουμε και μπορούσαμε πλέον να είμαστε χαλαροί και να ζήσουμε την όλη εμπειρία στο 100%. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν οι πολύ καλές σχέσεις που δημιουργήσαμε με τους Immolation και τους Origin, καθώς είναι καθοριστικής σημασίας όταν επί της ουσίας “συζείς” με κάποιους ανθρώπους για ένα μήνα σχεδόν, να είναι φιλικοί, να συζητάτε, να γελάτε, να περνάτε καλά, και ειδικά αν αυτοί αποτελούν πρότυπα για σένα, να είναι πρόθυμοι να σου δώσουν συμβουλές για το τι μπορείς να κάνεις και τι να αποφύγεις με βάση τη δικιά τους εμπειρία.
Δεδομένου ότι είστε ένα αρκετά νέο σχήμα, τι στόχους έχετε για το εγγύς μέλλον;
Πρωταρχικός στόχος για το εγγύς μέλλον είναι να κυκλοφορήσουμε τον 3ο μας δίσκο και, εννοείται, να ξαναβγούμε στο «δρόμο» για να τον προωθήσουμε όσο περισσότερο γίνεται!
Την πρώτη φορά που σας είδα live πριν από λίγα χρόνια, το intro σας ήταν με Prokofiev (αν θυμάμαι καλά). Oνομάτισέ μου πέντε καλλιτέχνες/ σχήματα που άμεσα ή έμμεσα σε επηρεάζουν, πλην της thrash.
Ναι, θυμάσαι μια χαρά, και συγκεκριμένα ένα part του “Dance of the Knights. Σαν πηγή έμπνευσης για να γράψεις μουσική μπορεί να λειτουργήσει το οτιδήποτε σου αρέσει και σε αγγίζει, ακόμα κι αν αυτό που τελικά θα συνθέσεις δεν έχει καμία σχέση με την αρχική πηγή ιδεών σου. Θα μπορούσα εύκολα να αναφέρω τουλάχιστον 100 καλλιτέχνες/σχήματα, metal ή μη, οπότε με τον αριθμό 5 περιορίζομαι λίγο, γι’αυτό και θα πω τα 5 πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό και θa αναφερθώ μόνο σε metal(με την ευρεία έννοια) για να μην ξεφύγουμε πολύ: Iron Maiden, Ulver, Fates Warning, Skid Row, Tony MacAlpine
Την 10η Σεπτεμβρίου θα σας δούμε ζωντανά στο Kύτταρο, μαζί με τους Batushka και τους Τhe Monolith Deathcult. Σε κάποιον που θα σας δει πρώτη φορά ζωντανά, τι θα του έλεγες να περιμένει;
Θα του έλεγα να περιμένει να δει 5 ανθρώπους που τα δίνουν όλα στη σκηνή. Ενέργεια, πάθος, δύναμη.
Αυτά από εμένα, αναμένω να σας δω επί σκηνής με το Ear Piercing Thrash σας και αφήνω τον τελευταίο λόγο σε εσένα! Ευχαριστώ για τον χρόνο σου!
Κι εμείς σε ευχαριστούμε! Θα κλείσω με το cliché, που όμως ισχύει, και λέει ότι πρέπει να στηρίζουμε τις μπάντες που μας αρέσουν με οποιοδήποτε τρόπο είναι δυνατό, ώστε η φάση να παραμένει ζωντανή, να εξελίσσεται και να ανεβαίνει μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, ένα επίπεδο πιο πάνω! Αυτά κι από εμένα, σε ευχαριστούμε και πάλι!
305 
