Αν κι η Αθήνα δε φημίζεται για τον πληθυσμό της τον Αύγουστο, το να δεις τους Dying Fetus ήταν μία καλή αφορμή για να κάνεις ένα postpone στις καλοκαιρινές αποδράσεις και να υπομείνεις τη ζέστη με την υπόσχεση μίας death metal λαίλαπας.
Το βράδυ της Πέμπτης βρήκε το εναπομείναν κοινό της πόλης στα γνώριμα σοκάκια των Εξαρχείων για να εκμεταλλευτούν αυτή την ευκαιρία και να παρακολουθήσουν ζωντανά ένα από τα πλέον καταξιωμένα σχήματα στον χώρο της death καθώς και τρία εγχώρια σχήματα που πλαισίωσαν τη βραδιά, τους Dementia, Sisyphean Rage και τους Vermingod, των οποίων οι τελευταία κυκλοφορία συζητάται ιδιαιτέρως στους κύκλους του σκληρού ήχου.
Πρώτοι στο stage εμφανίστηκαν οι Sisyphean Rage, χρόνων τηρουμένων, δίνοντας καλούς οιωνούς για τη δουλειά τους. To death τρίο από τη Βοιωτία μπορεί να δείχνει ακόμη σχετικά ανώριμο σε σχέση με όσα έχουμε δει μέχρι σήμερα επί σκηνής, αλλά με τη λογική του ουκ εν τω πολλώ το ευ, φέρνει stage μία τίμια παρουσία με προοπτικές. Στο δυναμικό τους φέρουν έναν ομώνυμο δίσκο, στον οποίο και βάσισαν τη setlist τους.
Όταν είδα τους Vermingod στο line-up, αφενός χάρηκα, γνωρίζοντάς τους ως live παρουσία από την πρόσφατη εμφάνισή τους μαζί με τους Tardive Dyskynesia στην Αθήνα, αφετέρου αναλογίστηκα πως -καλώς ή κακώς- θα πρέπει να επαναλάβω τον εαυτό μου, λέγοντας για ακόμα μία φορά τα καλύτερα για τα παιδιά από την Πάτρα (pun intended). O τελευταίος τους δίσκος υπήρξε ένα διαμαντάκι στις εγχώριες κυκλοφορίες στο φάσμα του σκληρού ήχου και οι ζωντανές τους εμφανίσεις δεν υπολοίπονται σε κανένα σημείο, τόσο ως προς την ένταση όσο και στην τεχνική που παρουσιάζουν. Ένα massive ηχητικό αποτέλεσμα από ένα πολλά υποσχόμενο σχήμα, που καταφέρνει να ανταπεξέλθει στις όποιες συνθήκες.
Πριν τους headliners, oι Dementia από την Κρήτη ήρθαν να δώσουν τη δική τους πινελία στο stage με λίγο πιο melodic death/ τεχνικό metal. Παρά τα τεχνικά ζητήματα που αντιμετώπισαν, έδωσαν μία καλή παρουσία στη σκηνή, παρουσιάζοντας μέρος της έως τώρα δουλειάς τους.
Οι Dying Fetus εμφανίστηκαν στη σκηνή του An μισή ώρα περίπου πριν το ρολόι να δείξει μεσάνυχτα. Τα mosh pits δεν άργησαν να ξεκινήσουμ κι όσο το αμερικανικό σχήμα έδινε πόνο επί σκηνής, άλλο τόο κσι το κοινό ανταποκρινόταν στο μονολιθικό τους κάλεσμα. Τα mosh-pits άρχισαν ήδη από το πρώτο κάλεσμα και συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς.
Άψογη εμφάνιση, γεμάτη ακατάπαυστη ενέργεια και μία setlist από το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας τους, αρκετή για να ιδρώσουν τα παλλόμενα σώματα και να εξαρθρωθούν οι σβέρκοι του κοινού, το οποίο στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και ανταποκρίθηκε στην εξαιρετική τους εμφάνιση.
Η βραδιά ήταν σε όλη της τη διάρκεια ικανοποιητικότατη και τόσο οι head-liners όσο και τα τρία σχήματα που υποστήριξαν το live έδωσαν μία –συνολικά- πολύ καλή εικόνα. Αν δε μεσολαβούσαν και οι διακοπές του Αυγούστου πιθανότατα το An θα ήταν τελείως γεμάτο, αν και ακόμα και στις παρούσες συνθήκες η παρουσία του κόσμου ήταν αξιοπρεπέστατη. Η διοργάνωση τήρησε στο έπακρο το time schedule, στα συν της βραδιάς.
photos: Ανδρέας Πανόπουλος
585 
