Ένα από τα πιο σεβαστά ονόματα στο χώρο του U.S. Δοξασμένου heavy metal είναι και οι Vicious Rumors του κιθαρίστα Geoff Thorpe.
Ένα συγκρότημα που μετρά 30 και πλέον έτη δισκογραφικής παρουσίας κι έχοντας δώσει πραγματικά “κοσμήματα” – η πρώτη περίοδος του σχήματος, από το 1985 μέχρι και την τελευταία παρουσία του Carl Albert πίσω από το μικρόφωνο (περνάς καλά κει πάνω ε;) στο “Word of Mouth” του 1994, εξασφάλισε δια παντός μια θέση στις χρυσές σελίδες της heavy metal ιστορίας – συνεχίζει να είναι ενεργό και να απασχολεί τους φίλους αυτής της μουσικής.
Η επαναφορά τους με το “Concussion Protocol” και με τον Thaen Rasmussen ξανά στις τάξεις τους (τον αντικατέστησε για λίγο ο Bob Capka ο οποίος εμφανίστηκε στο προ διετίας “Live You To Death 2 – American Punishment”) χαρακτηρίζεται ως καλή, με έναν δίσκο που σίγουρα έχει πολλά καλά στοιχεία που τον απομακρύνουν από τη μετριότητα, αλλά από την άλλη ακούγεται σχετικά “επίπεδος” συνθετικά.
Κι εξηγούμαι: Ναι, αυτό που θα συναντήσεις είναι σίγουρα καθαρό US heavy / power metal album βασισμένο στη δυνατή riffολογία, με υλικό αυξημένων ταχυτήτων σε σχέση σχεδόν με όλες τις παρελθοντικές δουλειές της μπάντας (το δίδυμο των Larry Howe (παιχταρά μου! – drums) και Tilen Hudrap (μπάσο) βρίσκεται εδώ σε εξαιρετική φόρμα, οι τύποι είναι για σεμινάρια ρυθμικότητας) και σχετική τραχύτητα ανάμεσα στα μελωδικά solos του leader Thorpe (κομμάτια όπως το ομότιτλο, έχουν μια γνήσια Overkillική υφή).
Ο δε Nick Holleman, έχει δώσει ήδη δείγματα γραφής του πόσο καλός τραγουδιστής είναι (και μεταξύ μας, δεν υπάρχει λόγος να αδικηθεί συγκρίνοντάς τον με το λαρύγγι του Albert, ούτε ο ίδιος ο Carl θα το ήθελε αυτό, κάποιες προσωπικότητες μνημονεύονται αιωνίως για κάποιους πολύ συγκεκριμένους λόγους) και η υψίσυχνη φωνή του είναι πολύ δουλεμένη, ανεβοκατεβαίνει με άνεση όλο το εύρος των οκτάβων που διαθέτει. Αλλά τα συναισθηματικά peaks που να ξεχωρίζουν γενικά έναντι του υπόλοιπου υλικού, είναι λιγοστά και γενικά το “Concussion Protocol” ακούγεται σαν μια συλλογή από riffs και ιδέες που όμως θεωρώ ότι θα μπορούσαν να έχουν δουλευτεί περισσότερο.
Το νέο album έχει κάποια αρκετά καλά τραγούδια όπως τα γρήγορα “Chasing The Priest”, “Bastards”, “Every Blessing Is A Curse” και “1000 Years” και κάποια όπως το ομότιτλο track ή τη μπαλάντα “Circle Of Secrets” που φέρνει ένδοξες μελωδικές thrash στιγμές στο νου, αλλά γενικά ένοιωσα την απουσία “οργασμικών εκλάμψεων” στο άκουσμα κάποιου riff ή ενός solo ή ενός sing along ρεφρέν.
Το “Concussion Protocol” είναι σίγουρα ένας άνω του μετρίου δίσκος συνολικά αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι το αριστούργημα που ανέμενα ενδόμυχα. Το credit του πείσματος για το “δισκογραφείν” είναι αδιαπραγμάτευτο βέβαια και φυσικά νοιώθω χαρούμενος που κάτι τέτοια γερόντια εξακολουθούν να γυροβολάνε στο heavy metal κουρμπέτι και από τη στιγμή που και αυτοί, αλλά και εγώ, είμαστε σε ηλικία που τα ψέματα κι οι κολακείες δεν εξυπηρετούν κανένα άλλο λόγο πέραν της γελοιότητος, δεν υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε. Μπορούν και παραπάνω κι ελπίζω το επόμενό τους βήμα να είναι ό,τι συγκλονιστικότερο έχει δημιουργηθεί κάτω από αυτό το όνομα.
Οι καλοί λογαριασμοί, κάνουν και τους καλούς φίλους.
1125 
