Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν από την πρώτη κυκλοφορία του “Destorting Point Of View”, το debut album των Tardive Dyskinesia κι έπρεπε να γίνει γιορτή με τον τρόπο που θα άρμοζε σε όλο αυτό το διάστημα.
Το ραντεβού δόθηκε για το βράδυ του Σαββάτου, στον χώρο που τον όρο underground κάνει πράξη, aka στην αγαπημένη υπόγα του An, για να γίνουμε μέτοχοι της μικρής γιορτής που στήθηκε.
Για την αρχή στη σκηνή βρέθηκαν οι Blame Kadinsky. Η σηνική τους παρουσία είναι απείρως ισχυρότερη από κάθε πιθανό επίθετο με το οποίο θα μπορούσε να περιγραφεί. Είναι ένα σχήμα καταιγιστικό και δεμένο, του οποίου οι live εμφανίσεις αποτελούν μία ευχάριστη γροθιά στο στομάχι, ένας συνδυασμός ακατάπαυστης έντασης και καλοδουλεμένης mathcore.
Έπειτα, οι πατρινοί deathsters Vermingod που κυκλοφόρησαν στο τέλος του προηγούμενου έτους τον δεύτερο προσωπικό τους δίσκο, “Whisperer Of The Abysmal Wisdom” (link), ένα πόνημα που κέρδισε θετικότατη ανταπόκριση για τη σκληράδα, τον ωμό του χαρακτηρα όσο και την τεχνική του αρτιότητα. Αυτό λοιπόν το προϋπάρχον αμάλγαμα, συνοδεύτηκε από την δυναμική τους παρουσία στη σκηνή, με αρκετό head banging και αστείρευτη ένταση σε όλη τη διάρκεια της παρουσίας τους. Στο line-up τους προσετέθη ο George Constantinou (Wings In Motion) στο μπάσο για τα επικείμενα live shows τους. Ικανοποιητικότατη εμφάνιση που κέρδισε τον κόσμο συν ένας δίσκος διαμαντάκι, ταιριάζει άψογα στη στη δισκοθήκη κάθε φίλου του σκληρού ήχου.
Τέλος, οι Tardive Dyskinesia αναλαμβάνουν να ολοκληρώσουν τη βραδιά. Ο “Distorting Point Of View” φυσικά, ως τιμώμενος δίσκος, βρέθηκε σε πρώτο πλάνο αλλά φυσικά το πενταμελές αθηναϊκό σχήμα δεν περιορίστηκε σε αυτό. Ξεκίνησαν γεμάτοι ένταση, όπως άλλωστε είναι πάντοτε επί σκηνής, με κομμάτια του πρώτου δίσκου ενώ δεν παρέλειψαν αναφορές στους δύο επόμενους.
Φυσικά, όπως ψιθυριζόταν, παρουσιάστηκαν και ένα νέο κομμάτι από τον επερχόμενο “Harmonic Confusion”. H αλήθεια είναι πως στην κουβέντα που είχαμε με τον Steve (link) μου είχε κινήσει την περιέργεια η άποψή του, πως πρόκειται για το πιο “εμπορικό” τους πόνημα. Αυτό που ακούσαμε διατηρεί τον περίπλοκο χαρακτήρα των συνθέσεων των TD ενώ την ίδια στιγμή φαίνεται πως επιρροές που στον Static Apathy ξεκίνησαν να εμφανίζονται, έχουν πλέον ωριμάσει και ενταχθεί στον ήχο τους, δημιουργώντας ενδιαφέρον για το πως αυτό το σχήμα εξελίσσεται από δίσκο σε δίσκο. Τέλος όμως τα spoiler, τα υπόλοιπα όταν θα τον ακούσουμε ολόκληρο.
Στην σκηνή κλήθηκαν για τα “Paralysis” και “Odd Man Out” (σ.σ: του πρώτου δίσκου) τα μέλη του αρχικού line up και στο τελείωμα ακολούθησαν συγκινητικές στιγμές αγκαλιασμάτων στο stage, δεδομένων των δέκα ετών που πλέον τους ενώνουν, αν όχι ως band, προφανώς ως φίλους και σε αντίστοιχο κλίμα τραγουδήσαμε όλοι μαζί τα χρόνια πολλά στην κοπέλα του Peter (guitars) για τα γενέθλιά της. Φτάνοντας προς το τέλος της βραδιάς πλέον, ακολούθησαν τα “Τime Turns Planets” και “Triggering The Fear Factor”, ενώ το κλείσιμο ήρθε με το “No One Cares”.
Οι φίλοι του σχήματος υπήρξαν παρόντες σε όλη τη διάρκεια, συμμετέχοντας ενεργά, ενώ στο τέλος είδαμε και βουτιές από τη σκηνή τόσο από το κοινό, όσο κι από τον Μάνθο (vocals).
Εξαιρετική για ακόμα μία φορά αποδεικνύεται η εγχώρια σκηνή που βγάζει αξιόλογα σχήματα στον σκληρό ήχο.
photos: Ανδρέας Πανόπουλος
827 
