TARDIVE DYSKINESIA

Οι Tardive Dyskinesia κλείνουν δέκα χρόνια ενεργής δισκογραφικής παρουσίας και το γιορτάζουν με εμφανίσεις με τιμώμενο δίσκο τον παρθενικό τους “Distorting Point Of View” (δελτίο τύπου). Παράλληλα έχουν προ των πυλών το τελευταίο studio album τους που αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα. Πολλά και ενδιαφέροντα λοιπόν τα νέα τους, επομένως εκμεταλλευτήκαμε την συγκυρία για μία κουβέντα με τον Steve (guitars).

Γεια σου Steve. Σε ευχαριστούμε που είσαι μαζί μας! Ας αρχίσουμε με τον νέο δίσκο. Ο “ Harmonic Confusion” έρχεται τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία σας κυκλοφορία. Τι να περιμένουμε από αυτή τη δουλειά; Διατηρεί τα στοιχεία των προηγούμενων πονημάτων ή εξερευνήσατε και νέα μονοπάτια στον ήχο σας;
Σίγουρα η εξερεύνηση για νέα μονοπάτια είναι μονόδρομος για την μπάντα από την αρχή της δημιουργίας της και αυτό μπορεί να το καταλάβει κανείς εάν ακούσει τους δίσκους μας με την σειρά. Υπάρχει μια εμφανής διαφορά στον καινούργιο δίσκο σε σχέση με τον προκάτοχο του, με νέα στοιχεία στον ήχο, όσο και στην σύνθεση. Eξάλλου πάντα σιχαινόμασταν τις ταμπέλες και τους περιορισμούς στην μουσική και νομίζω αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στο “Harmonic Confusion”.



Όταν πρόκειται για μία κυκλοφορία, δε φαίνεται να βιάζεστε. Υποθέτω πως προφανώς σε αυτό παίζει ρόλο η ιδιαίτερα τεχνική φύση της μουσικής σας. Ποιοι άλλοι λόγοι μεσολαβούν;
Σε πρώτη φάση η τεχνική φύση της μουσικής όπως αναφέρεις είναι ο βασικός παράγοντας που χρειάζεται αρκετό χρόνο ώστε να πάρουν οι ιδέες μας σάρκα και οστά και δεν μπορούμε σε ένα τζαμάρισμα να πατήσουμε απλά το rec και να αποτυπώσουμε έτσι την μουσική μας. Δεν δουλεύει αυτό για εμάς.
Επίσης οι προσωπικοί λόγοι και υποχρεώσεις του καθενός, δουλεία/οικογένεια κτλ. Ειδικά στην Ελλάδα των τελευταίων 5 ετών το κάνει όλο και πιο δύσκολο να μένουμε προσκολλημένοι σε αυστηρά deadlines.

Την ίδια στιγμή ετοιμάζετε επετειακές εμφανίσεις για τα δέκα χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου σας δίσκου  “Distorting Point Of View”. Τι έχετε ετοιμάσει γι’ αυτά τα live; Θα παρουσιάσετε και κομμάτια από τη νέα σας δουλειά;
Αυτή η κίνηση είναι κάτι που το συζητούσαμε εδώ και πολύ καιρό και θέλαμε να τιμήσουμε τον πρωτότοκο δίσκο που ήταν το πρώτο λιθαράκι για την πορεία των TD , ειδικά μετά από τόσο καιρό δουλειάς και αφοσίωσης για το νέο άλμπουμ στο στούντιο θέλαμε να αποδράσουμε και να κάνουμε αυτό που γουστάρουμε περισσότερο, να “ροκάρουμε”, όπως λέμε μεταξύ μας χαριτολογώντας…
Επίσης για εμένα προσωπικά και πιστεύω και για τον Νίκο (ντράμερ) έχουν ιδιαίτερο χαρακτήρα αυτά τα live γιατί μας δίνεται η ευκαιρία να παίξουμε τα κομμάτια με τα όποια γνωρίσαμε την μπάντα και γίναμε fans!



Πόσο εύκολο είναι να ισορροπείτε μεταξύ επαγγελματικών υποχρεώσεων, προσωπικής ζωής και της μουσικής;
Νομίζω ότι είναι το δυσκολότερο πράμα που έχει να αντιμετωπίσει μια μπάντα ειδικά αυτή την περίοδο… Θα έλεγα ότι είναι άθλος!
Η μουσική είναι διέξοδος στα προβλήματα που μπορεί να έχουμε ο καθένας μας ξεχωριστά και είναι το κοινό μας σημείο επαφής, ο κοινός μας προσανατολισμός.
Από εκεί και πέρα όποιος έχει προσωπικές δυσκολίες, προσπαθούν οι υπόλοιποι ο καθένας με τον δικό του τρόπο να αλληλοστηριζόμαστε και να ξεπερνάμε τις δυσκολίες μας. Η αληθινή φιλία είναι ένα από τα πιο όμορφα πράματα που προκύπτουν σε μια μπάντα!

Έχοντας επιλέξει να γράφετε με τρόπο που είναι εξεζητημένος πιθανότατα είχατε υπ’ όψιν ότι το κοινό στο οποίο απευθύνεστε είναι αρκετά συγκεκριμένο. Σκεφτήκατε ποτέ να δοκιμάσετε κάτι πιο “εύκολο”, πιο εμπορικό;
Δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος σκέψης στην σύνθεση και ούτε στοχοποίηση ως προς το κοινό που θα ακούσει την μουσική μας.
Είναι όλο αυθόρμητο συνθετικά και η εξέλιξη του ήχου μας μπορεί να προσελκύσει διαφορετικό κοινό σε κάθε δίσκο.
Δεν γράφουμε μουσική με γνώμονα να γίνουμε διάσημοι, αλλά για να γουστάρουμε εμείς και να περνάμε καλά! Όταν το γούστο σου ταιριάζει με τα γούστα του κόσμου τότε αυτό είναι υπέροχο, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός! Αφού ρώτησες όμως… Ο νέος δίσκος θα είναι ο πιο “εμπορικός” μέχρι στιγμής, κατά την γνώμη μου πάντα.



Στη θεματολογία σας τώρα, θα μιλήσω τουλάχιστον για τη δική μου οπτική, είναι διακριτή μία οργισμένη κραυγή για τα κακώς κείμενα σε κοινωνικό επίπεδο και η ανάγκη για αλλαγή, αλλά για να ρωτήσω τους πλέον αρμόδιους γι’ αυτό, τι οδηγεί στην προβληματική που εκφράζεται μέσω των κομματιών σας;
Νομίζω ο κάθε νοήμων άνθρωπος στην εποχή μας δεν μπορεί να μείνει απαθής σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω του (εξού και ο τίτλος του προηγούμενου δίσκου). Άνοιξε την τηλεόραση και μέτρα πόση ώρα θα αντέξεις χωρίς να αηδιάσεις. Όλοι μας κρύβουμε μια οργή μέσα μας και θέλουμε να την βγάλουμε προς τα έξω με κάποιο τρόπο. Ο δικός μας τρόπος είναι μουσικά και στιχουργικά!

Ο “Static Apathy in Fast Forward” έδωσε ώθηση στο σχήμα και οδήγησε σε αρκετές live εμφανίσεις τόσο εγχώρια όσο και στην Ευρώπη. Τι αποκομίσατε από αυτή την εμπειρία;
Νέα μέλη, νέες συνθέσεις, νέος ήχος, νέοι στόχοι. Ήταν πολύ φρέσκο όλο και υπήρχε ένας ωκεανός που έπρεπε να διασχίσουμε.
Ήταν το ταξίδι για την δική μας Ιθάκη, άλλες φορές δύσκολο, άλλες φορές απολαυστικό.
Τα δύσκολα τα αποκομίσαμε σαν εμπειρία και τα εύκολα σαν κίνητρο για την συνέχεια! 



Πέραν των προγραμματισμένων εμφανίσεων σας, τι άλλα σχέδια έχετε μαζί με την κυκλοφορία του νέου δίσκου;
Θέλουμε σαν τρελοί να παρουσιάσουμε τον νέο μας δίσκο και να ακούσει ο κόσμος τι ετοιμάζαμε τα τελευταία χρόνια! Σίγουρα θα ακολουθήσουν μια σειρά από live εμφανίσεις για την προώθηση του σε Ελλάδα, αλλά και εξωτερικό. Θα θέλαμε να πιστεύουμε σε κάποια περιοδεία αρχές του επόμενου χρόνου αλλά τα θέλω είναι πολλά και η λίστα είναι ατελείωτη! Είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις και ευκαιρίες που μπορεί να μας προκύψουν.

Αυτά από εμένα, ανυπομονώ να σας δω ξανά live το Σάββατο. Ευχαριστώ για τον χρόνο σου, ο τελευταίος λόγος σε εσένα.
Κι εμείς ανυπομονούμε να παίξουμε το Σάββατο επιτέλους μετά από μεγάλο διάστημα απουσίας! Ελπίζω ο κόσμος να στηρίξει την προσπάθεια που κάνουμε, να δούμε γνωστά και άγνωστα πρόσωπα, να πιούμε τις μπύρες μας και να τα σπάσουμε παρέα… Τα λέμε όλοι εκεί!

Οι Tardive Dyskinesia θα εμφανιστούν στη σκηνή του An το Σάββατο 14/05 μαζί με τους Vermigod και τους Blame Kadinsky (δελτίο τύπου).

395
About Φανή Τσουκαλά 171 Articles
Γεννήθηκε και μεγάλωσε [με γαλλικά και πιάνο(και μπαλέτο)] στη μαγευτική Αθήνα. Οι σχέσεις της με την rock και metal σκηνή ξεκίνησαν στο δημοτικό, με τη μία κασέτα που κυκλοφορούσε στο σχολείο, ηχογραφημένη από ραδιόφωνο, Λιωμένο Παγωτό από τη μία, Smells Like Teen Spirit από την άλλη. Η πρώτη κασέτα που αγόρασε παρόλ’ αυτά, ήταν Iron Maiden με Di Anno. ‘Έκτοτε έχει βρεθεί σε διαφορετικούς ρόλους, από τον πιο enthusiast θαυμαστή της νέας prog σκηνής, έως τον θιασώτη των Clutch. Σπανίως γράφει για πράγματα, εκτός αν θεωρεί ότι αξίζει να γραφτούν. Ονειρεύεται να βγει στη σύνταξη και να πάρει πτυχίο στην αστροφυσική, καθώς τα Ηumanities και τα Economics and Business που έχει ασχοληθεί μέχρι τώρα, τα βρίσκει βαρετά απέναντι στο αχανές σύμπαν. Επιλογές καριέρας: αιώνια φοιτήτρια.