Λοιπόν, πριν μιλήσω για τα καθέκαστα της βραδιάς θα ήθελα να εκθέσω κάποια καθολικά σχήματα-αρχέτυπα, που συχνά παραγκωνίζονται, δε λαμβάνονται υπ’ όψιν, με αποτέλεσμα τη μη προσδοκώμενη έκβαση της εκάστοτε συναυλιακής νύχτας, τα οποία προφανώς και δεν άπτονται άμεσα των καλλιτεχνών.
Αρχικά, έχοντας επιλέξει μία καθημερινή, με ένα line-up αποτελούμενο από έξι σχήματα, δεδομένου ότι η επόμενη είναι εργάσιμη και τα Μ.Μ.Μ. έχουν ένα ορισμένο χρονικό πλαφόν, παραβλέποντας το εξ ορισμού σφάλμα, τουλάχιστον φροντίζεις να τηρείς τις ώρες σου. Εν συνεχεία, έχοντας ως headliners μία μπάντα που παίζει το x/y είδος, δεδομένου ότι δεν είσαι σε φεστιβαλικό καθεστώς, φροντίζεις να υπάρχει μία κάποια συνοχή στις επιλογές σου χτίζοντας το line-up, γιατί έχεις απευθυνθεί στο x/y κοινό και κάποια πράγματα, φύσει, δεν ταιριάζουν. Επιπλέον, είναι αδιανόητο υπό αυτές τις συνθήκες, να έχει διάρκεια ένα support act μία setlist που αξιώνει ουσιαστικά το χρίσμα του main act, όχι από θέμα γούστου, αλλά από θέμα χρόνου. Και προφανώς αυτά δεν αποτελούν θέμα προσωπικής προτίμησης, αλλά κοινής λογικής. Βέβαια, μέχρι κάποια διοργάνωση να αποφασίσει να με προσλάβει ως τη φωνή του αυτονόητου, θα τεκμηριώσω τα άνωθι επιχειρήματα επί των γεγονότων.
Μετά από ένα εννιά-και κάτι παραπάνω-ωρο στη Φιλοσοφική, κατηφόρισα στο τιμημένο An, με την εντύπωση ότι η μικρή μου καθυστέρηση θα έχει σημάνει παράλληλα και την έναρξη του live. Τελικώς, πρόλαβα να περιμένω μέχρι και για το doors opening. Mε μία ώρα καθυστέρηση σε όλο το πρόγραμμα, μας υποδέχονται στην κατωφέρεια οι ιθύνοντες της Sleaszy Rider με δώρο promo δισκάκι-collection της εταιρείας. Bonus για την κίνηση, αφενός θυμήθηκα παλιούς καλούς καιρούς κατά τους οποίους το cd δεν ήταν εξεζητημένο προϊόν, συν ότι συμπεριλαμβάνει δύο σχήματα που συμπαθώ.
Το κοινό που συγκεντρώθηκε ήταν αρκετά περιορισμένο σε όλο το μήκος της βραδιάς, επομένως δε θα σχολιαστεί (πολύ) παρακάτω.
Πρώτοι στη σκηνή εμφανίζονται οι Heart Attack, ορμώμενοι εξ Αθηνών, με το παρθενικό τους album να έχει κυκλοφορήσει προσφάτως υπό τον τίτλο “Heart Revolution”. Δραστηριοποιούνται στον χώρο της hard/ melodic/ AOR. Το πενταμελές σχήμα παρουσιάστηκε με μία ισχυρή βάση σε μπάσο, τύμπανα και κιθάρα, έχοντας πλήκτρα στη βασική του σύνθεση ήταν αρκετά πίσω και χαμένα, ειλικρινώς θεωρώ πως είναι κρίμα. Επιπλέον, λόγω του είδους και των συνθέσεων, οι απαιτήσεις στα φωνητικά δεν φάνηκαν να καλύπτονται από την ερμηνεία.
Στη συνέχεια, μετά από ένα αρκετά αργό change over, οι Ιταλοί Bullet-Proof ανεβαίνουν στη σκηνή. Το thrash/heavy ιδίωμά τους –προσωπικά μου ήταν πιο ευχάριστο- παρόλη την τίμια προσπάθεια, δεν βρήκε την αντίστοιχη ανταπόκριση. Η καλή τους εμφάνιση καταδικάστηκε από τις συνθήκες και ήταν κρίμα. Αν είστε φίλοι της heavy/thrash, δοκιμάστε να τους ακούσετε.
Επόμενοι, με αλλαγή στο πρόγραμμα, οι επίσης Ιταλοί Lucky Bastardz. Κλασικές hard rock μελωδίες, ιδιαιτέρως καλοπαιγμένες και με full support των συμπατριωτών τους Bullet-Proof, οι οποίοι έπιασαν κάγκελο και βοήθησαν να ανέβει κάπως η διάθεση. Μία ακόμα καλή εμφάνιση από την αντίπερα όχθη της Αδριατικής, επίσης δε βοηθήθηκε από τις συνθήκες λαμβάνοντας μία μέτρια ανταπόκριση.
Επόμενοι, οι δικοί μας death metallers In Utero Cannibalism. Μπορεί εγώ να ξυπνάω το πρωί και η play-list να ξεκινά με Morbid Angel, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν ταίριαζαν σε αυτό το line-up, στο οποίο ο κόσμος, όσος είχε έρθει, εκκινούσε με άξονα την NWOBHM με αποτέλεσμα να επικρατήσει μία ατμόσφαιρα έτι μετριότερη. Παρόλ’ αυτά, μιλώντας αμιγώς για τους In Utero Cannibalism, έχω να πω καλά λόγια. Αρχικά, είχαν αποχώρηση του τραγουδιστή τους λίγο πριν την ημέρα του live, οπότε και για να βγάλουν τη βραδιά έκαναν ένα εσωτερικό rotation, ο drummer ανέλαβε ρόλο τραγουδιστή και εμφανίστηκαν με προηχογραφημένα τύμπανα. Οκ, guts από τα παιδιά, οι περισσότεροι δε θα εμφανίζονταν καν και δε θα τους παρεξηγούσε και κανείς. Τεχνική αρτιότητα και σκληροπυρηνικές συνθέσεις σε μία setlist διάρκειας περίπου μίας ώρας. Θα προτιμούσα να τους δω σε extreme metal fest, ή να παίζουν ως opening στους Cannibal Corpse. ΥΓ: τα διαλείμματα με τα “αστεία”, δεν ήταν αστεία.
Και ενώ η άμαξά μας έχει μεταμορφωθεί ήδη σε κολοκύθα, έρχονται οι Snowblind να συνεχίσουν τη βραδιά. Ηeavy metal μελωδίες από το αθηναϊκό σχήμα που παρουσίασε τη δουλεία του σε μία καλή εμφάνιση και κέρδισε τίμια το χειροκρότημα των παρευρισκομένων. Παρουσίασαν κομμάτια τόσο από προγηούμενες δουλειές αλλά και τον τελευταίο τους δίσκο, με αξιόλογη παρουσία επί σκηνής.
Το τέλος της οδυσσειακής βραδιάς φτάνει με τους Holocaust. Oι Σκώτοι παλαίμαχοι του NWOBHM αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν ένα ακόμα album, πιστοί στις παραδόσεις και τον ήχο τους, ετοίμασαν τον “Predator” για τους φίλους τους, παράλληλα και την αφορμή για ένα μίνι tour επί Ελληνικού εδάφους. Παρά την απουσία κόσμου, την οποία απέδωσαν κυρίως στην κακή μέρα για live όσο και στο ευρύτερα κακό timing, δεν πτοήθηκαν και αποζημίωσαν τους φίλους του σχήματος που είχαν συγκεντρωθεί. Με περάσματα από τις πιο γνωστές δουλειές τους που κέρδισαν την ανταπόκριση των φίλων της μπάντας, όσο και από το νέο album, τράβηξαν τη βραδιά έως τις δύο -πια- και κάτι παραπάνω.
Η βραδιά ήταν απογοητευτική από πλευράς οργάνωσης και τελικώς κούρασε ακόμα και τους πιο σκληροπυρηνικούς φίλους των Holocaust που ήταν ιδιαίτερα ψημένοι για το εν λόγω live. Η ανεπαρκής προώθηση του live θα μπορούσε πιθανώς να φέρει μερίδιο ευθύνης για τη χαμηλή προσέλευση. Γενικώς κρίμα.
photos: Ανδρέας Πανόπουλος
615 
