Όταν ακούσαμε φέτος το “The Plague Within”, η ανακοίνωση της live εμφάνισης των Paradise Lost στην Αθήνα ήταν το αναμενόμενο κάλεσμα για να ολοκληρωθεί η διαδικασία των διαπραγματεύσεων ανάμεσα σε ένα αγαπημένο συγκρότημα του εγχώριου κοινού με τον νέο δίσκο.
Πολλώ δε, η νοσταλγική διάθεση, επαναφέροντας στον νου τις παλαιότερες δουλειές τους, λειτούργησε ως έρεισμα θετικό για να σπεύσει αρκετός κόσμος στο Fuzz, το βράδυ της Κυριακής και του καταληκτικού show.
Ήδη από ενάρξεως τo Fuzz ήταν αρκετά γεμάτο και στη σκηνή βρέθηκαν πρώτοι οι Shattered Hope. Oι Αθηναίοι death/doomsters με τις βαριές μελωδίες και τα σκληρά φωνητικά τους, έχοντας ήδη πολυετή παρουσία και και το “Absence” τον πρώτο προσωπικό τους δίσκο, σε πρώτο πλάνο, παρουσίασαν τη δουλειά τους κερδίζοντας κομμάτι το κομμάτι, περισσότερο το ακροατήριό τους. Συν ότι η εμφάνισή τους έγινε με τον drummer των Decemberance και χωρίς να αντιμετωπίσουν κάποια δυσκολία από το έκτακτο της αλλαγής, μπράβο στα παιδιά.
Λίγη αναμονή και λίγο πριν τις δἐκα τα φώτα χαμηλώνουν και το “No Hope in Sight”, εναρκτήριο και του δίσκου ανοίγει εμφατικά το show. Οι πολλοί και πιστοί φίλοι των Paradise Lost είχαν ήδη από την πρώτη νότα ξεκινήσει να συμμετέχουν ενεργά και το κλίμα που δημιουργήθηκε ήταν η καλύτερη συνθήκη. Η συνέχεια έρχεται με αναφορές στις περισσότερες δουλειές τους, από Icon, Gothic και πάει λέγοντας. Αν μη τι άλλο, ο μεγάλος χαμός έρχεται μόλις παίζουν οι πρώτες νότες του “Enchantment”, αποδεικνύοντας, όχι άδικα, πως ο Draconian Times είναι ένας δίσκος που έχει αφήσει το δικό του ανεξίτηλο στίγμα.
Τα ιντερμέδια γνήσιου βρετανικού χιούμορ από τον Holmes δεν έλειψαν, για να μας πάνε μέχρι το τέλος του πρώτου μέρους με τα “As I Die” και “Requiem”. Η πρώτη κάθοδος και το -πόσο γραφικό;- encore έρχεται σε νοηματική αλληλουχία με το “Return To The Sun” και τρία ακόμα κομμάτια, μεταξύ των οποίων το “Say Just Words”, το οποίο δίνει μία ακόμα έντονη νότα ενθουσιασμού στο ήδη ενθουσιώδες ακροατήριο.
Δεύτερη κάθοδος και επάνοδος, αυτή τη φορά οριστική, με το “The Last Time”. Και όλα αυτά λίγο μετά τις έντεκα. Μετά το χειροκρότημα και την έξοδο από τις πόρτες του Fuzz, αναστοχαζόμενη όσα είχα δει μόλις πριν από λίγο στην ησυχία του δρόμου της επιστροφής, μπορώ να πω πως ήταν ένα από τα καλύτερα live που είδαμε για τη χρονιά που φτάνει στο τέλος της. Ο νέος δίσκος ήταν επίσης από τους καλύτερους, γεγονός που ήδη είχε δημιουργήσει ένα γόνιμο υπόβαθρο. Η setlist ήταν αρκετά γεμάτη και προσδιορισμένη σε μεγάλο βαθμό σε αυτά που θα ήθελε ένας ακροατής να ακούσει σε ένα show των Paradise Lost, επομένως το σκέφτηκαν καλά και φρόντισαν, τιμώντας αφενός τον νέο δίσκο και παρουσιάζοντας επτά κομμάτια από αυτόν, στον υπόλοιπο χρόνο να παίξουν κομμάτια που όλοι οι φίλοι των Lost έχουν αγαπήσει.
Το συγκρότημα ίδρωσε και κέρδισε τίμια την ανταπόκριση του ακροατηρίου. Νομίζω πως το εν λόγω live ήταν και το καλύτερο των Lost επί ελληνικού εδάφους τα τελευταία χρόνια. Θα το βάλω σε poll, να δω πόσοι συμφωνούν.
Paradise Lost Setlist
No Hope in Sight
Widow
The Painless
Terminal
Erased
Praise Lamented Shade
Victim of the Past
Enchantment
Flesh from Bone
Beneath Broken Earth
As I Die
Requiem
Return to the Sun
Faith Divides Us – Death Unites Us
An Eternity of Lies
Say Just Words
The Last Time
Photos: Ανδρέας Πανόπουλος
541 
