Aν η τριλογία του Reality Dream (“Out Of Myself”, “Second Life Syndrome”, “Rapid Eye Movement”) καθιέρωσε τους Πολωνούς progsters και υπήρξε το έρεισμα πάνω στο οποίο επρόκειτο να κτίζουν στο εξής τον ήχο τους, φτάνοντας στον “Anno Domini High Definition”, που θα μπορούσε να θεωρηθεί το αποκορύφωμα της progressive πλευράς της δημιουργίας τους, τα αμέσως επόμενα βήματά τους είχαν σαφώς προϊδεάσει, λίγο έστω, για την επερχόμενη αλλαγή.
Το έκτο τους πόνημα, “Love, Fear And The Time Machine”, είναι ένα νέο βήμα στον ήχο των Riverside. Σε σημεία, διατηρήθηκαν τα πιο σταθερά αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά του σχήματος, όπως η Duda-ική μπασογραμμή στο πρώτο single που κυκλοφόρησε, “Discard Your Fear”, ίσως το πιο catchy κομμάτι του δίσκου. Τα “#Addicted” και “Saturate Me”, είναι ό,τι πιο κοντινό σε όσα γνωρίζαμε μέχρι στιγμής από το σχήμα. Αυτό που μάλλον έμεινε στο παρελθόν είναι οι “δύσκολες” συνθέσεις και οι πιο “σκληρές” στιγμές, για να μετατοπιστεί το κέντρο βάρους στην ατμοσφαιρικότητα, με ambient επιρροές και ενδεχομένως την Floyd καταβολή τους να έρχεται πιο φανερά εδώ και να ξεπερνά τα παιξίματα του Grudzinski μόνο και να διευρύνεται. Οι πιο πιστοί φίλοι της μπάντας γνωρίζουν σαφώς το έτερο, studio project, του Mariusz Duda, τους Lunatic Soul, στο οποίο ο frontman/μπασίστας συνήθιζε να διοχετεύει αυτού του είδους τις ανησυχίες του. Εν προκειμένω, κομμάτια όπως το “Afloat” ή το “Return” και αρκετά ακόμα, θα μπορούσαν να ενταχθούν σε έναν L.S. δίσκο.
Η θεματολογία παραμένει σταθερά σε ζητήματα σχετικά με τη σύγχρονη πραγματικότητα, μέσα από το γοητευτικά ειρωνικό -πάντα- στιχούργημα, το “#Addicted” και μόνο από το hashtag δηλώνει την πραγματικότητα που στηλιτεύει και το “Saturate Me” σε ανάλογο κλίμα με την “my “oh” life ” και τις εσωτερικές αγωνίες , παράβαλε “Under The Pillow”.
Εν προκειμένω, είναι μάλλον δύσκολο να μιλήσουμε για έναν progressive δίσκο, πολλώ δε να τον κρίνουμε ως τέτοιο. Άλλωστε και από τις δηλώσεις των μελών ειπώθηκε ρητά πως δεν ήταν αυτός ο σκοπός. Οι Riverside αποφάσισαν να δοκιμαστούν σε κάτι νέο, αξιοποιώντας λίγο από το υλικό του μουσικού τους παρελθόντος και ανοίγοντας τον ορίζοντά τους σε νέες επιλογές. Από ποιότητα, ο “Love, Fear And The Time Machine” δεν υπολείπεται σε τίποτα από προηγούμενα albums. Είναι ένα ακόμα εξαιρετικό δείγμα δουλειάς και μία απόδειξη πως η μπάντα δεν επαναπαύεται στις παλιότερες δάφνες της αλλά δοκιμάζεται και δοκιμάζει, discarding the fear of the unknown.
610 
