Guten Abend! Wie geht es Ihnen?
Αυτά, για να μπούμε σταδιακά στο γερμανικό κλίμα, μεταγράφοντας όλα τα /c/ σε /k/ και να προετοιμαστούμε να αντιμετωπίσουμε το “Romantik”.
Oι Valborg είναι, ομολογουμένως, μία ιδιαίτερη περίπτωση. Μετά το “Nekrodepression” του ‘12 και δύο demo compilations στο ενδιάμεσο, έρχονται με το νέο album να αναδείξουν μία ακόμη πλευρά της μουσικής τους, πιο μελωδική, πιο μεστή, χωρίς να έχουν παραγνωρίσει τις ιδιαιτερότητες που έχουν παρουσιάσει σε προηγούμενο δείγμα γραφής τους. Επικρατούν οι σκοτεινές συνθέσεις και οι μελωδίες που θα προσιδίαζαν γοητευτικά σε μία σύγχρονη αναβίωση film noir.
Τόσο από πλευράς μουσικής όσο και φωνητικών, οι Valborg επέλεξαν να οικοδομήσουν το νέο τους πόνημα πάνω στο φάσμα των αντιθέσεων, από τα ύψη στα βάθη, και από το φως σε obscuritates ατμόσφαιρες. Ιδιαίτερα φωνητικά που χρησιμοποιούνται σε όλο το εύρος, από ουρλιαχτά, rammsteinικού τύπου απαγγελίες, έως ψιθύρους εκκωφαντικούς, σα σιωπές. Είναι ακριβώς αυτή τους η ποικιλία που δίνει στον δίσκο τη χαρακτηριστική του μοναδικότητα. Η αίσθηση πως αν κάτι ήταν αλλιώς, ή αλλού τοποθετημένο, δε θα ήταν άρτιο.
Στο έτερον σκέλος, η μουσική ακολουθεί το ίδιο μονοπάτι. Αντλώντας χαρακτηριστικά από την doom, goth με post μαρμαρυγές και το πλατύ φάσμα του σκότους, συμπλέκοντάς το με μελωδικό organ, αποκτά έντονη υποβλητικότητα. Χωρίς να καταφεύγει σε κινήσεις συνθετικού εντυπωσιασμού, διατηρώντας μία μινιμαλιστική λογική, η επίδραση που ασκεί έγκειται στις λανθάνουσες, καλοδουλεμένες λεπτομέρειες. Riff που ακροπατούν στο χάος και άλλοτε αγριεύουν, με σταθερά τα ρυθμικά, το σύνολο είναι έκφραση μίας ποίησης, της δικής του.
Το album αυτό είναι, αν μη τι άλλο, δείγμα καλλιτεχνίας στη δημιουργία ατμόσφαιρας. H αλλαγή πάει πολύ στους Valborg και το δισκάκι είναι διαμάντι στο είδος του. Περνά τον ακροατή δι’ ελέου και φόβου. Δεν ξέρω αν τελικώς καταλήγει σε κάθαρση και δεν ξέρω επίσης αν αυτός είναι ο σκοπός.
620 
