Επιτέλους! Ένα live μετά το οποίο μπορείς να περηφανευτείς ασύστολα προς όσους το έχασαν για το πόσο άτυχοι υπήρξαν.
Μια βραδιά από εκείνες που όλο και σπανίζουν. Δυσθεώρητα επίπεδα εκτόνωσης ανέβασαν κατακόρυφα τον δείκτη σεβασμού προς το όνομα των Carcass πετυχαίνοντας τη νύχτα της 28ης Μαρτίου ένα highscore κάβλας που θα δυσκολευτούν και οι ίδιοι να καταρρίψουν.
Το να βάλεις αυτή την μπάντα να παίξει σε κλειστό χώρο είναι σαν να προσπαθείς να δημιουργήσεις ελεγχόμενη έκρηξη. Το ότι αυτό θα συνέβαινε και για πρώτη φορά στην χώρα μας ιντριγκάριζε ακόμη περισσότερο το event από την αποφράδα ημέρα που ανακοινώθηκε. Με το άλμπουμ τους “Surgical Steel” να φτύνει στα μούτρα τις χλιαρότητες στα 10άδες comeback που έχουν λάβει χώρα το τελευταίο διάστημα, απέδειξαν έμπρακτα γιατί οι Carcass είναι ίσως η μεγαλύτερη μπάντα προοδευτικού μελωδικού και gore-grind metal.
20.15
Tα μέλη των Αθηναίων thrashάδων Chronosphere κάνουν την εμφάνιση τους στην σκηνή εμπρός σε πολύ περιορισμένο, αριθμητικά κοινό. Παρόλα αυτά δεν πτοούνται, αντίθετα παίζουν μισή ώρα με τέτοιο πάθος σαν να έπαιζαν μπροστά σε γεμάτο στάδιο. Καλό αυτό, θεμιτό και αναμφίβολα μας ζέσταναν για τα καλά. Αλλά να, σε κάποια σημεία όλο αυτό έδειχνε λίγο ξεκάρφωτο, πχ να ζητάς mosh pit σε άδειο μαγαζί.
Επί της ουσίας, οι 4 φιγούρες με τα κόκκινα παντελόνια και τα λευκά μποτάκια, υπήρξαν υπερκινητικοί με ασταμάτητο headbanging και τρέξιμο στην σκηνή. Ο ήχος τους καλός για την περίσταση (αν και κάπως ρηχός), αναμενόμενα μέτριος σε ένταση. Παραφωνία η απαράδεκτη συμπεριφορά του σεκιουριτά που τους έσπρωχνε τα πόδια από τα μόνιτορ την ώρα που έπαιζαν (δεν τον είδα να το επαναλαμβάνει στους headliners βέβαια…).
Στο ημίωρο set τους έπαιξαν λίγο και από τα 2 άλμπουμ τους καθώς και νέο κομμάτι (βλέπε το video παρακάτω). Στα χνάρια των Kreator, Suicidal Angels, πρώιμων Megadeth, τεχνικοί, ικανότατοι, κάτι παραπάνω από πρόθυμοι και καλά προβαρισμένοι δεν άφησαν πολλά περιθώρια ότι αποτελούν από τις μεγάλες ελπίδες της σκηνής στον χώρο του thrash. Το μόνο που τους έλειπε ήταν το κοινό.
Chronosphere setlist:
Killing my sins
Envirusment
One hand red per saint
Demonized
Hypnosis
Brutal decay
War infection
21.00
Όταν εμφανίστηκαν οι Mortal Torment ο χώρος του Gagarin είχε επιτέλους αρχίσει να θυμίζει πλατεία συναυλίας, με την προσέλευση να συνεχίζεται ασταμάτητα στο 40λεπτο που κράτησε ο βομβαρδισμός αμερικανοτραφούς brutal death. Το μουσικό χαλί από John Williams διαδέχθηκε η ηχητική μπετονιέρα (θα μου σωθούν οι χαρακτηρισμοί και δεν θα έχω μετά για τους Carcass) των Αθηναίων. Ο Νάκος (φωνητικά) κλασικά με φανελάκι Μινέρβα και “ποτισμένη στο αίμα” ποδιά χασάπη, είχε την πρωτοκαθεδρία σε μια καθηλωτική εμφάνιση (κυριολεκτικά, μια και από κάτω ο περισσότερος κόσμος παρακολουθούσε κολλημένος με ταπεραμέντο εφάμιλλο των παιδιών από το Village of the Damned του Carpenter).
Τα μπρουτάλ φωνητικά του Νάκου ακούγονται ως μια διαστροφική μίξη Barnes με Sus Scrofa domesticus (κοινώς γουρούνι). Στρίγγλες κιθάρες και μονομπλόκ ρυθμικό μέρος πηγαινοερχόντουσαν μεταξύ mid και high tempo σημείων των κομματιών τους. Ασυμπλεγματικοί, με χιούμορ και ζωντανή την φλόγα να βγουν να παίξουν metal. Ακούσαμε υλικό από το lp, ακυκλοφόρητα κομμάτια, αλλά και μια διασκευή σε Dying Fetus.
Στα παραλειπόμενα η εμφάνιση σε 2 κομμάτια του κανονικού τους κιθαρίστα που υπηρετεί ως γιατρός την θητεία του, η αφιέρωση του Νάκου στην κόρη του που έρχεται (με το καλό), αλλά και το (ας μου επιτραπεί η έκφραση) friendsurfing που εκτυλίχτηκε στο “Decomposition In Vomit” (μια παρέα σηκώνει έναν και τον πηγαίνει γύρω στην πλατεία). Επίσης ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο “Necropitogyron” το οποίο διαρκεί περίπου 6 δευτερόλεπτα (μέγα τρολ οι άνθρωποι).
Mortal Torment setlist:
Amphetamine Murder
The Elbow Throne
Tender/Dismember
Exhumed Tormentors
Masturbating The Deranged
From Womb To Waste(Dying Fetus cover)
Necropitogyron
A Million Skulls To Bludgeon
Sculpting The Dead
Decomposition In Vomit
22.20
Κάπου εδώ πρέπει να κάνουμε ένα reset. Αυτό που ακολούθησε στα επόμενα 80 λεπτά δεν έχει σε τίποτα να κάνει με ότι είχαμε δει ως εκείνη την στιγμή, ή στις περισσότερες από τις προηγούμενες βραδιές του χειμώνα.
Το 1985 έπαιζε κονσέρβα καθώς οι ιαχές του κοινού, που έδειχνε να ξυπνάει απότομα, δημιούργησαν ζεστή ατμόσφαιρα κατά την είσοδο των μουσικών στην σκηνή του Gagarin. Ο Daniel Wilding με το αναποδογυρισμένο καπελάκι κάθισε πίσω από τα τύμπανα του, οι Bill Steer και Ben Ash εκατέρωθεν κούμπωσαν τις κιθάρες τους (προλαβαίνοντας ένα τελευταίο τσεκ στο κούρδισμα) και τελευταίος εμφανίζεται ο Jeff Walker που άμεσα καλεί σε ξεσηκωμό το κοινό και εκείνο ανταποκρίνεται άμεσα.
Αυτό που ακολούθησε, όποιο κομμάτι κι αν έπαιζαν, από όποιο άλμπουμ, ήταν χαμός. Τέτοιο groove είχα να νιώσω χρόνια σε συναυλία. Αμφίδρομη ανταλλαγή ενέργειας μουσικών και κοινού. Μαζικό headbanging, mosh pit, crowd surfing και ήχος για σεμινάριο (μεγαλύτερο όγκο μόνο στους Obituary θυμάμαι να έχω ακούσει). Τα κομμάτια από το “Surgical Steel” ενσωματώθηκαν στο set αρμονικά με το παλιότερο υλικό τους. Γεγονός είναι πως ότι κι αν έπαιξαν, από το πρώτο ως το προπέρσινο άλμπουμ, έλαβε πλήρη αποδοχή από το Αθηναϊκό κοινό που πραγματικά τους αποθέωσε.
Κιθάρες για σεμινάριο, με τον Steer ειδικά να χορεύει, να χοροπηδάει, ή να κάνει πατροπαράδοτο headbanging με απαράμιλλη άνεση ενώ γύρω του γινόταν σκοτωμός. Όλοι επάνω στην σκηνή έδειχναν να απολαμβάνουν τη βραδιά στο τέρμα. Ο Walker ισορροπημένα επικοινωνιακός, χωρίς να γίνεται χαλβάς, κερνούσε νερά και μπύρες το κοινό (του τραγουδήσαμε και το “να ζήσεις Walker και χρόνια πολλά” λόγω των γενεθλίων του), ενώ ο ίδιος τραγούδησε σαν να βγήκε η κόλαση στην Λιοσίων, χωρίς να υπολείπεται στο ελάχιστο στον επιπρόσθετο ρόλο του ως μπασίστας. O δε Daniel Wilding ήταν η χρυσή μεταγραφή. Στα κατεβάσματα των χεριών του γκρεμοτσακίζονταν αδιάκοπα οι σβέρκοι μας. Τρομερά ρυθμικός, ακούραστος, ρομποτικά αλάνθαστος και ιδιαίτερα χαμηλού προφίλ μουσικός.
Από το grind/gore του 1988, στο μελωδικό death των 90’s και ως την εκρηκτική τους επιστροφή μετά την επανασύνδεση, το set υπήρξε ισότιμα μοιρασμένο και ομοιόμορφο, με τα κομμάτια να παρουσιάζονται αρκετές φορές σε medley και με τα προβολικά εκατέρωθεν της μπάντας να προβάλλουν τα εξώφυλλα ανάλογα με το κομμάτι αλλά και splatter footage στο ύφος των Carcass. Νεκρολογία πραγματεύονται, τι περιμένατε να δείχνουν;
Δεν θα κάνω το λάθος να επισημάνω highlights σε αυτή τη βραδιά που είχε τρομερά σταθερή ροή σε παλμό. Θα παρατηρήσω όμως κάποια σημεία που χωρούν βελτίωση. Καταρχήν η διάρκεια του set θα μπορούσε να γίνει λίγο μεγαλύτερη από 75-80 λεπτά που πραγματικά δεν καταλαβαίνεις πότε περνούν. Ένα δεύτερο που δεν έχει να κάνει με το καλλιτεχνικό κομμάτι είναι η απουσία merchandise. Τέλος, είναι απαράδεκτο με τέτοιες εμφανίσεις να ξενερώνουμε με ότι άλλο ακολουθεί συναυλιακά, αφού οι Βρετανοί εκτόξευσαν το δείκτη ικανοποίησης στο υπερπέραν. Είμαι περίεργος αν θα μπορέσει να τους αποσπάσει κάποιος τον τίτλο για το live της χρονιάς…
Υ.Γ.1 Τις τελευταίες ώρες και μετά από ανακοινώσεις της μπάντας στο fb για επιστροφή τους το καλοκαίρι στην Κρήτη, μένει να δούμε αν θα έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία να γκρεμίσουμε ότι έμεινε όρθιο.
Υ.Γ.2 Δεν περίμενα ότι θα το έγραφα αυτό, αλλά να που συμβαίνει. Η απουσία του Michael Amott έγινε πιο ανεπαίσθητη από ποτέ, αφού ο Ash ήταν περίφημος (κι ας λέει ο Walker πως “λυπάται” που δεν είναι ο Amott).
Carcass setlist:
Buried Dreams
Incarnated Solvent Abuse
Cadaver Pouch Conveyor System
Noncompliance To ASTM F 899-12 Standard / This Mortal Coil / Reek Of Putrefaction
The Granulating Dark Satanic Mills / Unfit for Human Consumption
Genital Grinder / Pyosisified (Rotten To The Gore) / Exhume To Consume
Black Star / Keep On Rotting In The Free World
Captive Bolt Pistol
Corporal Jigsore Quandary / The Sanguine Article
Encore
Ruptured In Purulence / Heartwork / Carneous Cacoffiny(outro)
Φωτογραφίες: Ντορίνα Τζώγιου
480 
