Νωρίς το βράδυ της Παρασκευής, φτάνοντας στο Gagarin, βλέπω τους πρώτους απογοητευμένους στο δρόμο της επιστροφής και αρχίζω ήδη να υποψιάζομαι αυτό που επρόκειτο να επιβεβαιώσω λίγο αργότερα. Sold out οι Opeth.
Η αλήθεια είναι ότι θεωρούσα πως η στροφή που έχουν κάνει στον ήχο τους στα τελευταία δύο album θα αποθάρρυνε μέρος των φίλων της πιο death era τους από το να παρακολουθήσουν το live. Τελικά όχι μόνο αυτό δε συνέβη, αλλά με τα “Heritage” και “Pale Communion”, οι αγαπημένοι Σουηδοί του ελληνικού φιλόμουσου κόσμου, έχουν καταφέρει να συγκεντρώσουν και ένα μέρος του αμιγώς progressive κόσμου που μπορεί να δυσκολευόταν στις πιο obscuras στιγμές τους.
Το Gagarin είχε αρχίσει να γεμίζει άμα τη ενάρξει του doors opening και πιστοί στο πρόγραμμά τους, οι POEM ανεβαίνουν στη σκηνή λίγο πριν τις εννιά. Έχοντας το δεύτερο album, “Skein Syndrome”, στα σκαριά, το τετραμελές σχήμα επέλεξε να παρουσιάσει κομμάτια από την επερχόμενη δουλειά του στο μεγαλύτερο μέρος του set, ενώ από τον προηγούμενο “The Great Secret Show” παρουσιάστηκε το “Giant”. To πλαίσιο της progressive metal παραμένει σταθερά και στο επόμενο βήμα τους, το οποίο, έχω την αίσθηση από όσα ακούσαμε, πως θα είναι μία ιδιαίτερη, αξιοπρόσεκτη δουλειά. Zέσταναν την ατμόσφαιρα για ένα γεμάτο σαραντάλεπτο και μας άφησαν για να υποδεχτούμε τους Opeth.
POEM setlist
Passive Observer
Fragments
Inordinate Desire
Bound Insanity
Giant
Remission of Breath
Έως την άνοδο των Σουηδών στο stage, όχι περίεργα και μη αναμενόμενα, τα ηχεία του Gagarin γέμισαν από τους ήχους του “666” των Aphrodite’s Child. Η εκτίμηση του Akerfeldt για τον Ρούσσο δεν είναι κρυφή, στον οποίο και συνηθίζει, όπως και αυτή τη φορά, να αφιερώνει τα live του εδώ. Αυτή τη φορά προσετέθη και το όνομα του Α.J. Pero, who walked through the valley to the shadow of death.
Στη σκηνή οι Opeth βρέθηκαν ακριβώς στην ώρα τους με το “Eternal Rains Will Come” και “Cusps of Eternity” από το Pale Communion.
Α, ναι. Παρένθεση. Δεν ξέρω από πότε ο Akerfeld έγινε ο Ρουβάς της metal αλλά τα barely legal που βρέθηκαν μπροστά στο stage δε σταμάτησαν να φωνάζουν “Mιχάλη, Μιχάλη” (sic) για να καταλήξουν στο “στάσου, μύγδαλα” [sic(k)]. Αυτοκτονούν μερικά εγκεφαλικά μου κύτταρα κάθε φορά που ανασύρω τη σκηνή στη μνήμη μου. Με παρηγορεί μόνο ότι οσονούπω θα επιστρέψουν στα σκυλοακούσματα που τους αρμόζουν και θα μας αφήσουν να παρακολουθούμε τα live με την ησυχία μας (κακιούλες, ελιτισμός, τα γνωστά).
Ακολουθεί στη συνέχεια ένα πέρασμα από, σχεδόν, όλη τη δισκογραφία της μπάντας, αρχής γενομένης με το “Drapery Falls” και έπειτα το “The Moor”. Σαφώς, όποιος έχει λίγη επαφή με τα live των Opeth φαντάζεται τα χιουμοριστικά ιντερμέδια του συνήθους υπόπτου, Michael. Ένα από αυτά “We take requests for a second. Passed. Haha”, οδήγησε τελικώς στην εκτός προγράμματος εκτέλεση του πρώτου couplet του “Bleak”, το οποίο, κατά τον υποφαινόμενο, είναι βαρετό κατά την εκτέλεση. Οκ, συνεχίζουμε να το αγαπάμε πάραυτα.
H συνέχεια έρχεται με Morningrise και το εναρκτήριο “Advent”, μία μαγευτική εκτέλεση του “Windowpain” για να φτάσει στο αμέσως προηγούμενο Heritage με το “The Devils Orchard”.
Στην πάροδο της βραδιάς και πνέοντας πλέον τα λοίσθια, φτάνουμε στο “Grand Conjuration” ή αλλιώς, μας κρατάς το καλό για το τέλος. Η κάθοδος από τη σκηνή κάθε άλλο παρά μας ανησύχησε. Κανείς δεν κουνήθηκε ούτε λίγο από τη θέση του. Ήταν κάτι σαν το κοινό μυστικό, ότι να κλείσει το live χωρίς το “Deliverance” ήταν αδύνατον. Έπειτα από 13 λεπτά οργασμικής έκστασης και συνολικά δύο ωρών επί σκηνής, οι Σουηδοί υποκλίνονται και όλοι οι φίλοι της μπάντας τους χειροκροτούν πανηγυρικά.
Θεωρώ, όχι άδικα και σίγουρα η άποψη έχει πολλούς ακόμα υποστηρικτές, πως οι Opeth είναι πλέον αδιαφιλονίκητα μεταξύ των σημαντικότερων σχημάτων της progressive-death (κάποτε) σκηνής. Με δικό τους ύφος και ήχο, έχουν πλέον εδραιωθεί, στα αφτάκια και τις δισκοθήκες μας. Until next time λοιπόν…
Σχόλιο πριν το τέλος: H διοργάνωση επέλεξε να κόψει αριθμό εισιτηρίων που έκανε την κατάσταση βιώσιμη ακόμα και ως sold out. Συνυπολογίζοντας τους άψογους χρόνους και τις λοιπές συνθήκες, αν μη τι άλλο, μακάρι να είναι πάντα έτσι.
Opeth setlist
Εternal Rains Will Come
Cusp of Eternity
The Drapery Falls
The Moor
Bleak
Advent
Elysian Woes
Windowpane
The Devil’s Orchard
April Ethereal
The Lotus Eater
The Grand Conjuration
Deliverance
photos: Αναστασία Βερτεούρη
561 
