Πέρασαν περίπου τρία χρόνια από το σαφέστατο “Ear Piercing Thrash”, ντεμπούτο των Αθηναίων hooligan thrashers Bio-Cancer.
Ένα album που απετέλεσε μια από τις πρώτες φλόγες της ολοένα και πιο εξελισσόμενης φωτιάς που κατέκαψε τον μουσικό ορίζοντα της χώρας μας κατά την προηγούμενη τριετία, με την ακολουθία όλων αυτών των ποιοτικότατων, για το ύφος, κυκλοφοριών.
Με το έμπα λοιπόν του 2015, οι Bio-Cancer επανέρχονται με άλλο ένα κομψοτέχνημα δημιουργικής μανίας, το “Tormenting The Innocent”, ένα έξοχο δείγμα πειστικότατου thrash metal. Ένα album στο οποίο μπορεί να απολαύσεις πως αποδίδεται μουσικώς ο όρος “δομημένη οργή”.
Ως επί τω πλείστω εκτελεσμένο σε speed ταχύτητες, το πυρηνοκίνητο metal των Bio-Cancer, κόβει κώλους. Με τη γλώσσα βαθιά χωμένη μέσα στο ιδιότροπο αιδοίο της Slayerικής κουλτούρας, αλλά με το μυαλό να φαντασιώνεται παρτούζες the german way (Kreator, Sodom, Destruction) με όλες τις pure heavy metal “προστυχιές” εδώ κι εκεί (όπως στο καταπληκτικό Destructionικό “F(r)iends Or Fiends”, με το συναρπαστικό intro και την καταπληκτική γέφυρα που λάμπουν μέσα στη γενική Hannemanική “κουλαμάρα”), η πενταμελής αυτή παρέα, δεν κάνει κάτι λιγότερο από το να αποδίδει με αρτιότητα, αξιοπρεπέστατες μουσικές προτάσεις που περικλείουν όλες τις αξίες του ακραίου ήχου.
Το “Tormenting The Innocent” δεν έχει μεγάλες διαφορές συνθετικά, σε σχέση με το ντεμπούτο του σχήματος αλλά η βελτίωση στην παρουσίαση των ιδεών, είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Από τις στριγκλιές του Λευτέρη (μια μίξη του Dani Filth, του Schmier και της Ευδοξούλας, μιας ημίτρελης κοπελίτσας στην απάνω γειτονιά, που νόμιζε ότι της την πέφτει όλος ο κόσμος και τσατιζόταν – πολύ τσατίλα όμως λέμε, φίλε), τα κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ά back vocals από τα μέλη της μπάντας που παραπέμπουν άμεσα στους ημίθεους του ρεαλισμού Municipal Waste, τα πολύ καλά και τεχνικότατα riff των κιθαριστών, Testamentικής νοοτροπίας αλλά που δεν δειλιάζουν να επεκταθούν σε γενικότερα ακραία πλαίσια, ενσωματώνοντας αρκετές φορές στοιχεία μέχρι και death/ black φιλοσοφίας (συνέπεια θα έλεγα του φοβερού drumming του Tomek, που ανήκει στη σχολή “με-έτριψε-η-μάνα-μου-με-Βιξ-και-πήγε-στην-κωλοτρυπίδα,-θα-τα-σπάσω-όλα-λέμε” και δεν σταματά να σφυροκοπά με μανία τα δέρματα καθόλη τη διάρκεια του δίσκου), μέχρι την πολύ καθαρή παραγωγή του Andy Classen (Destruction, Tankard, Legion of the Damned), η δεύτερη δουλειά των Bio-Cancer βρωμάει μεράκι και επαγγελματισμό και δεν νομίζω να είχε πρόβλημα να τεθεί σε σύγκριση με οτιδήποτε αντίστοιχο στον thrash χώρο παγκοσμίως. Τα δυναμιτάκια “Bulletproof” (“ενδεδυμένο” προσφάτως με official video), “Boxed Out” (φοβερό), “Life Is Tough (So Am I)” καθώς και όλες οι υπόλοιπες συνθέσεις, είναι τα βασικά επιχειρήματα και με έπεισαν από την πρώτη κιόλας ακρόαση.
Γρήγορο, αναζωογονητικό, διεγερτικό, ξυλοφορτωτικό, σχεδόν φετιχιστικό thrash metal λοιπόν, από κάτι τσογλάνια που πλέον δεν εγείρουν απορίες σε σχέση με την δημοτικότητά τους (που όπως μου λένε, επεκτείνεται και εκτός συνόρων, πολύ δικαίως αν με ρωτάς). Οι μάγκες έφτιαξαν ένα ολοζώντανο album το οποίο επανεκκινεί ένα σπουδαίο, μα και σχεδόν ξεχασμένο, ένστικτο. Το νοσταλγικά εφηβικό “πουτάνα όλα, μίστερ”. Το thrash αποτελεί από μόνο του σεξουαλική πράξη και οι Bio-Cancer με κατακαύλωσαν.
635 
