SMOKE & JACKAL: “EP1”

Οι Smoke & Jackal είναι το πνευματικό παιδί των Jared Followill και Nick Brown (Kings of Leon και Mona, αντίστοιχα).

Η αρχή έγινε στο προσωπικό studio του Brown, με συνοδεία πολλών φιαλών κόκκινου κρασιού. Η κατανάλωση αλκοόλ ίσως δικαιολογεί ως ενός σημείου το αποτέλεσμα του πρώτου τους EP (ναι, τα αγόρια μπόρεσαν να γράψουν μουσική μονάχα για 20 περίπου λεπτά, οπότε είπαν να το κυκλοφορήσουν έτσι…)

Το “EP1” ξεκινάει με το ατμοσφαιρικό “Fall Around”, μια σύνθεση που φλερτάρει έντονα με το ψυχεδελικό dub. Η συνέχεια ανήκει στο περιβόητο “No Tell”, το οποίο είναι και η πρώτη “επιτυχία” τους και θα γυριστεί και σε video clip. Αν και το είχα ξανακούσει, προσέχοντας αυτή τη φορά τους στίχους, συνειδητοποίησα πως το δίδυμο έγραψε ένα κομμάτι για μια… πίπα (πεοθηλασμό για τους πουριτανούς)! Το τραγούδι ήταν ούτως ή άλλως μια radio friendly σαχλαμαρίτσα, οπότε με τα νέα δεδομένα, το εν λόγω  single αποκτά νέες διαστάσεις. Το “You’re Lost” έχει ωραίο vibe (μου θύμισε και ολίγον από σύγχρονους U2), το “Roadside” συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο (με κάποιες MGMT επιρροές), ενώ το “Ok Ok” είναι το έτερο radio friendly τραγούδι του EP, με αρκετό groove και χαλαρή (πάντα) διάθεση. Ο επίλογος ανήκει στο “Save Face” το οποίο κινείται σε πιο ατμοσφαιρικές (ηλεκτρονικές) φόρμες και για το γράφοντα αποτελεί και την καλύτερη στιγμή της εν λόγω κυκλοφορίας.

Όπως προείπα, σίγουρα έβαλε το χεράκι του και το κρασί που έπιναν κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, καθώς οι στίχοι είναι γενικά λίγο “κουκουρούκου”…

Καλή προσπάθεια τέλος πάντων, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Θεωρώ πως ένα full length θα είχε περισσότερη (και πιο ουσιαστική) βάση .

504

Avatar photo
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1396 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.