Οι Λονδρέζοι Sol Invictus (Ανίκητος Ήλιος, για να συνεννοούμεθα) είναι μία μπάντα, ή για να το θέσουμε πιο ορθά: είναι ο Tony Wakeford και πολλές αλλαγές στο line up, που μετρά πολλά έτη στο μουσικό στερέωμα.
Ενεργοί από το 1987 μέχρι και σήμερα με αρκετή σταθερότητα στη δισκογραφική τους παρουσία, έρχονται 3 χρόνια μετά το “The Cruelest Month” με μία νέα δουλειά, για ακόμα μία φορά υπό την Prophecy και το όνομα αυτής “Once Upon A Time”.
Σε αυτήν τη δουλειά αξίζει να σημειωθεί ότι έλαβε support από τους Don Anderson και Jason Walton των Agalloch! Για όσους δεν είναι ακόμη εξοικειωμένοι στον ήχο τους, σε μία πρώτη περιγραφή θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για έντονο(neo) folk χαρακτήρα που μέσα στο χρόνο έχει πειραματιστεί με διάφορους πιθανούς συνδυασμούς, ενώ εδώ θα λέγαμε ότι έχει έναν πιο back to the roots ήχο, παίζοντας πιο έντονα με ψυχεδελικές ατμόσφαιρες και το prog rock των 70’s.
To παραμύθι μπορεί να μην έχει δράκο, αλλά είναι ένα σκοτεινό παραμύθι που συχνά έρχεται σαν μελωδία υπόκωφη, όπως το εναρκτήριο “ΜDCLXVI- The Devils Year”. Φυσικά, όπως θα περίμενε κανείς, υπάρχει μία ποικιλία σε όργανα, πνευστά, έγχορδα, λιγότερες ηλεκτρικές κιθάρες, αυτιστικές επαναλήψεις ενός θέματος . Αν τραγουδούσε ελληνικά (συγγνώμη φίλοι της μπάντας, ακούστε το καλύτερα και πείτε μου) κομμάτια όπως το “Our Father” θα μπορούσαν να εντάσσονται στη δισκογραφία κάποιου έντεχνου Μάλαμα. Το κλίμα δεν παρουσιάζει σημαντικές διακυμάνσεις στη διάρκεια των 15 κομματιών, σκοτεινά και μελαγχολικά ακόμα και στις πιο ευχάριστες στιγμές τους, και αβυσσαλέα.
Εν πολλοίς, δεν είναι κακό αλλά δεν είναι και κάτι που θα σε αφήσει άφωνο. Επίσης είναι από τις δουλειές που θα χαρακτήριζα “εσωτερικές” και σε ελεύθερη απόδοση, αν δεν ψήνεσαι και πολύ για τέτοια πράγματα προσπέρασέ το και άκουσε κάτι άλλο.
634 
