Ήταν πραγματικά ένα δύσκολο τέλος εβδομάδας, καθώς οριακά πρόλαβα τα φτάσω στο σπίτι στις 7:30 για να βγάλω τη στολή εργασίας και να κάνω έναν αγώνα ενάντια στο χρόνο για να είμαι πριν τις 8 στο συναυλιακό χώρο του Κυττάρου. Ευτυχώς, όπως απεδείχθη, ήμουν αρκετά ταχύς.
Περί τις 9 ανέβηκαν στη σκηνή οι Έλληνες South Korea in Vegas, μία μπάντα έξι ατόμων που παίζει επεξεργασμένο beat-down metalcore. Θέτουν αρκετά ψηλά τα στάνταρ του συγκεκριμένου ήχου, τόσο από τεχνικής απόψεως όσο και από απόψεως σκηνικής παρουσίας. Τα sequencer, τα synth δίνουν και παίρνουν πάνω από μπουκωμένα riff και μελωδικά lead, ενώ οι δύο frontmen του γκρουπ εναλλάσσουν μελωδικές φωνητικές γραμμές με γρυλίσματα και τούμπαλιν.
Εξίσου εντυπωσιακή είναι η χαρακτηριστική άνεση τους επί σκηνής, πράγμα που προσδίδει αέρα στη σκηνική τους παρουσία. Παραβλέποντας τον όχι ιδιαίτερα κολακευτικό, ως επί το πλείστον, ήχο που χρειαζόταν λίγη επιμέλεια παραπάνω δεδομένου του τι θέλουν να αναπαράγουν τα παιδιά, ήταν μία καλή εμφάνιση.
Οι Roam, το κουιντέτο των Βρετανών που επιλέχθηκε από τους ίδιους του headliners για να τους συνοδεύει σε αυτήν την περιοδεία, βγήκαν στη σκηνή λίγη ώρα αργότερα. Ο ήχος των πιτσιρικάδων αυτών τείνει εμφανώς προς το σύγχρονο pop punk/post-hardcore και οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν και αρκετά κινητικοί και, κατ’ επέκταση, εντυπωσιακοί ως προς τη σκηνική τους παρουσία.
Τα τραγούδια τους είναι αρκετά bpm επάνω και πολύ μελωδικά, γεγονός που προκαλεί θετικές αντιδράσεις στο κοινό και ικανοποίηση στο συγκρότημα. Ο μικροσκοπικός frontman τους Alex, χοροπηδάει σαν το αγριοκάτσικο, χτυπιέται σαν τρόφιμος ψυχιατρείου και κατόπιν ερωτήσεως μαθαίνει ότι υπάρχουν κάποιοι στο κοινό που γνώριζαν το συγκρότημα από πριν.
Πραγματικά, κανείς από εμάς δεν μπορούσε να προβλέψει το χάος που θα ακολουθούσε, όταν οι headliners ανέβηκαν στη σκηνή. Ειλικρινά ακόμη και τώρα προσπαθώ να αφομοιώσω αυτό που είδα στη σκηνή του Κυττάρου το βράδυ της Παρασκευής. Ξεκινώντας με το πολιτικά φορτισμένο “Solidarity”, οι Enter Shikari με αφήνουν με το σαγόνι στο πάτωμα, καθώς ο θεούλης μπασίστας Chris Batten βουτάει ήδη από τα πρώτα πέντε λεπτά μέσα στο κοινό… Και αυτό ήταν μόνο η αρχή… Καθ ‘όλη τη διάρκεια του set τους, ένα τουλάχιστον μέλος της μπάντας είναι εκτός σκηνής ή ανεβασμένο σε κάποια σκαλωσιά, και για αυτό συνήθως ψάχνω στο χώρο επίμονα για κάποιον άφαντο.
Οι Enter Shikari είναι διαδραστικοί, απευθύνοντας το λόγο τόσο προς το εκστασιασμένο κοινό όσο και μεταξύ του. Μας εξηγούν ότι ο εξοπλισμός τους και το merchandise τους κρατήθηκαν λόγω διατυπώσεων στα σύνορα της Τουρκίας και για το λόγο αυτό παίζουν με όργανα δανεικά από τους Roam. Ο Chris κοροϊδεύει τον κιθαρίστα Rory που κλέβει τις κιθάρες άλλων και τις καταστρέφει, ενώ ο frontman Rou, μια φιγούρα που θυμίζει hardcore εκδοχή του Ντένις του Τρομερού, δείχνει λίγο πιο συγκροτημένος.
Οι ES θεωρούν, εν ολίγοις, το ελληνικό κοινό οικείο, παρά το γεγονός ότι πατάνε πρώτη φορά το πόδι τους σε ελληνικό έδαφος. Το set κυλάει όσο πιο ομαλά γίνεται μέσα σε αυτόν τον κυκλώνα κορμιών και ιδρώτα και το συγκρότημα φαίνεται να το διασκεδάζει εξίσου με το κοινό (ίσως να ήταν εκείνες και εκέινες μία-δύο μπίρες παραπάνω). Τα synth τσιρίζουν και μεταλλάσσονται σε υπόκωφους υπερμπάσους ήχους και με τη σειρά τους δίνουν τη θέση τους σε κιθάρες δρεπάνια χωρίς ιδιαίτερα ζητήματα στον ήχο. Η φωνή του Rou είναι σταθερότατη παρά την καταπόνηση στην οποία υπόκειται και δέχεται αρκετή στήριξη στο ζήτημα των φωνών και από το υπόλοιπο γκρουπ.
Το εκπληκτικό “Juggernauts” σηματοδοτεί την αρχή του τέλους για το set, που καταλήγει στο υπερ-groove-άτο “Mothership” και ακολουθεί σύντομο διάλειμμα και encore με μια trippy εκτέλεση του “Constellations”. Εν τέλη δίνουν τη χαριστική βολή με το παράδοξο “Zzzonked”, με τον Rou να διαλύει το synth του καθ’ ότι τελευταίο live της περιοδείας. Το καλύτερο live της χρονιάς. Κρίμα σε αυτούς που το χάσανε.
Enter Shikari setlist
Intro
Solidarity
The Paddington Frisk
Destabilise
Radiate
Ghandi Mate, Ghandi
Anaesthetist
Sssnakepit
Sorry You’re Not a Winner
Arguing with Thermometers
Juggernauts
Mothership
Constellations
Zzzonked
photos: Ανδρέας Πανόπουλος
452 
