“Μια φορά και έναν καιρό πριν 40 περίπου χρόνια κάπου το φθινόπωρο του 1971, χωρίς να είμαι σίγουρος αν ήταν βραδιά του Halloween αλλά ήταν πολύ κοντά, καθόμουν με το καλύτερο μου φίλο από το σχολείο, τον Bobby Liebling και συζητούσαμε για τις μπάντες μας, τους Shades of Darkness και τους Space Meat. Μιλούσαμε για το πως οι Blue Cheer χάσανε τον κιθαρίστα τους Leigh Stevens, το γεγονός ότι οι Cream είχαν διαλυθεί και ότι ο Jimi Hendrix είχε φύγει μόλις ένα χρόνο πριν”.
Η παραπάνω στιχομυθία διά στόματος Geof O’keefe (όταν είχε ερωτηθεί κάποια στιγμή) έβαλε τις βάσεις και έριξε την ιδέα που θα μπορούσε κατά τη γνώμη τους να αλλάξει την ιστορία του Hard Rock. Ενώνοντας τις δυνάμεις τους ξεκίνησαν ένα νέο group παίζοντας πρωτότυπη μουσική επηρεασμένοι από τις δύο βαριές μπάντες που λάτρευαν και οι δύο.
Από Αγάπη και Απογοήτευση γεννήθηκαν οι Pentagram.
Έκτοτε έχουν περάσει πέντε δεκαετίες και η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή, με το συγκρότημα να έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου και μέσα από χίλια μύρια κύματα μη σου πω, με αλλεπάλληλες αλλαγές μελών, δισκογραφικών, manager χωρίς να τα παρατήσει ποτέ με μοναδικό επιζώντα κάποιες φορές μόνο τον ίδιο τον Bobby ο οποίος κράτησε ψηλά τη σημαία των Pentagram ακόμα και στις πιο δύσκολες, σκοτεινές και απόκρυφες στιγμές του, ακόμα και όταν η ίδια του η ζωή κρεμόταν από μία κλωστή, ενόσω πάλευε με τους προσωπικούς του δαίμονες και τον εθισμό του.
Μία προβολή του ντοκιμαντέρ “Last Days Here”, σε περίπτωση που δεν το έχετε ήδη κάνει, θα σας κατατοπίσει. Ακόμα και τότε η αγάπη του για τη μουσική και το ίδιο το συγκρότημα κράτησε τη φλόγα άσβεστη και τον ίδιο ζωντανό να πιστεύει σε κάτι, να ελπίζει και φυσικά να ονειρεύεται.
Για μισό αιώνα ο Bobby και οι Pentagram σε οποιαδήποτε έκφανση τους ανά τα χρόνια, έχουν συνεισφέρει τα μέγιστα για την διαμόρφωση και διαιώνιση του σκληρού ήχου, εκπροσωπώντας το Hard Rock και το Doom Metal.
Το συγκρότημα ήταν παραγωγικό στην underground σκηνή της δεκαετίας του 1970, παράγοντας πολλά demos και rehearsal tapes.
Ωστόσο δεν θα κυκλοφορούσαν ολοκληρωμένο άλμπουμ μέχρι να αναμορφωθούν στις αρχές της δεκαετίας του 1980 με μία σχεδόν εντελώς νέα σύνθεση με πιο βαρύ και σκοτεινό ήχο με την συνδρομή του the one and only Victor Griffin.
Αλλεπάλληλες αλλαγές στις συνθέσεις έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν και τους Deep Purple στο γενεαλογικό δέντρο της μπάντας, με μοναδική σταθερά όλα αυτά τα χρόνια την απροσάρμοστη και μη συγκαταβατική καλλιτεχνική περσόνα του Bobby.
Πλέον αλλάζοντας για ακόμη μία φορά εταιρία και band mates, καθώς έγινε μέλος της Heavy Psych Sound οικογένειας, επανακυκλοφορεί την δισκογραφία του και βγαίνει στο δρόμο για μία αποχαιρετιστήρια και επετειακή για τα πενήντα χρόνια περιοδεία και ένα τελευταίο χορό με όλους εμάς.
Επειδή κάποια από τα προτερήματα του, σε ένα παράλληλο κόσμο πολλών μειονεκτημάτων του, είναι το να διαλέγει καλούς μουσικούς, βρίσκει στο πρόσωπο των Tony Reed, Scooter Haslip και Henry Vasquez τους ιδανικούς ανθρώπους για να τον πλαισιώσουν και να μοιραστούν το όραμα του παίζοντας ζωντανά την μουσική του.
Για το λόγο αυτό ξεδιπλώνουμε τις καλλιτεχνικές πτυχές και σκιαγραφούμε ολίγον τι τις προσωπικότητες της νέας του μπάντας και ερχόμαστε πιο κοντά μαζί τους πριν την φυσική επαφή σε λίγες μέρες από κοντά στο κύτταρο την 1η του Οκτώβρη.
Bobby Leibling
Εδώ τα λόγια είναι περιττά και φτωχά μη σας πω, καθώς η ιστορία και η μουσική του κληρονομιά μιλούν από μόνα τους για το μέγεθος και το εκτόπισμα του. Η γριά μάγισσα έχει πουλήσει την ψυχή της στους Rock n Roll θεούς έχοντας ανταμειφθεί με μία φωνή και ένα πληθωρικό ταλέντο στο συνολικό πακέτο.
Υπάρχει βέβαια πάντα και το αντίστοιχο τίμημα και ο ίδιος το έχει πληρώσει ακριβά ανά τα χρόνια αφού έχει υπάρξει υπέρμαχος του τρίπτυχου της επιτυχίας και ακολασίας με τα καλά αλλά και τα κακά για να λέμε και του στραβού το δίκιο.
Εκτός των Pentagram έχει δώσει το παρόν και σε άλλα project, όπως τους Night Owl μαζί με τον αδικοχαμένο Dave Sherman, και προσφάτως μέσω της Svart Records στους ιδιαίτερους The Limit, σε μία αταίριαστη φαινομενικά σύμπραξη μεταξύ των Jimmy Recca (The Stooges), Sonny Vincent (Testors), Hugo Conim, και Joao Pedro Ventura (Dawnrider), οι οποίοι βρίσκουν τη χρυσή τομή για να ενώσουν μαζί μεταλλάδες και πάνκηδες.
Tony Reed
Όσοι έχετε ασχοληθεί έστω και ελάχιστα με τη Desert Rock σκηνή και την stoned κουλτούρα της smoking κοινότητας, γνωρίζετε από πρώτο χέρι τι έτσι Tony Reed, μέσα από τα συγκροτήματα που έχει υπάρξει μέλος και τις μουσικές που έχει συνθέσει.
Mos Generator, Stone Axe, Big Scenic Nowhere είναι ορισμένα από αυτά με τους Pentagram τώρα να μπαίνουν σαν κερασάκι στην τούρτα και επιστέγασμα της πολυετούς πορείας του στο χώρο.
Από μικρή ηλικία δέχθηκε από τους γονείς του το σωστό Sabbath parenting και έκτοτε τον κέρδισε η μουσική με την οποία ασχολήθηκε και ασχολείται από διάφορα πόστα όπως είναι αυτά του μουσικού, παραγωγού, μηχανικού ήχου, ιδιοκτήτη label και στούντιο.
Ενώ σαν οπαδός συνεχίζει να ακούει μουσική και να μαζεύει δίσκους μεγαλώνοντας την συλλογή του, για την οποία είναι περήφανος όσον αφορά τη Black Sabbath συλλογή του.
Από τα πιο σπάνια εκθέματα του είναι μία έκδοση του “Outer Limits” των Voivod που είχε εκδοθεί μόνο στη Γερμανία και ένα 7” των Nirvana που είχε αποκτήσει για 2000 δολάρια.
Scooter Haslip
Ο John “scooter” Haslip γεννήθηκε στη Thorson Road στο Gorst και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα έγινε γνωστός για την επιδεξιότητα του στο μπάσο, το οποίο έπαιζε με περίσσια άνεση με οποιοδήποτε τρόπο μπορείς να φανταστείς.
Υπήρχε καλλιτεχνικό pedigree στην οικογένεια, καθώς ο πατέρας σου ήταν Bluegrass καλλιτέχνης, ιδρυτής του Rural delivery, και είχε μετατρέψει το γκαράζ του σε στούντιο ηχογράφησης.
Το 1991 ο Scooter συνεργάστηκε με τον Reed για πρώτη φορά στους Twelve Thirty Dreamtime, μία Punk/Heavy Metal μπάντα. Το “Raucus” άλμπουμ που κυκλοφόρησαν εν έτη 1998, αποτελεί Northwest classic δίσκος, όχι μόνο για την ένταση του και την σκληράδα του, αλλά για τους ρηξικέλευθους στίχους που είχαν κάτι να σου πουν.
Την ίδια περίοδο ο Scooter έπαιζε μαζί και στους Voodoo Gearshift.
Αργότερα οι δυό τους σχημάτισαν τους Mos Generator και έκτοτε παίζουν μαζί, ενώ έχουν εμφανιστεί και στην animated Sword & Sorcery biker ταινία “The Planet of Doom”, με τον Scooter να παίζει και στους Cosmic Geezers μαζί με φημισμένους μουσικούς από τη περιοχή του South Kitsap κοντά στην Washington.
Πλέον ο τετράχορδος οδοστρωτήρας του είναι υποτελής στη μουσική των Pentagram και στις ζωντανές εμφανίσεις μαζί τους.
Henry Vasquez
Αν η έννοια του γυρολόγου είχε φωτογραφία στο λεξικό για το Doom/Stoner Metal, τότε αυτή του Vasquez θα ήταν από τις πρώτες που θα το κοσμούσαν. Από τα μέσα των 90s έχει ενασχοληθεί με συγκροτήματα όπως οι Sourvein, Spirit Caravan, Saint Vitus The Skull, και Blood of The Sun για να ονομάσουμε κάποια.
Φυσιογνωμικά θυμίζει κάτι από Στηβ Ντούζο στα νιάτα του, ενώ το στυλ του και ο τρόπος που χτύπα τα δέρματα αντλεί στοιχεία από αρκετούς drummer των 70s, όπως αυτό του John Bonham.
Εκτός από τα κυμβαλοκρουστικά του καθήκοντα, είναι συνιδρυτής της Born Late Records, ενός καταστήματος δίσκων, και ενός μαγαζιού δερματοστιξίας στο Fort Worth του Texas. Προφανώς το όνομα είναι βγαλμένο από το δίσκο “Born Too Late” των Saint Vitus.
Συνεργάζεται μαζί με τον John Perez (Solitude Aeturnus, Liquid Sound Company) και την Tattoo artist Brittany Elliot, και έχουν εμφανιστεί τηλεοπτικά στην σειρά Best Ink του καναλιού Oxygen.
Την δεδομένη στιγμή ταλαιπωρεί τα δέρματα των Pentagram και μας χαρίζει κρουστικά χαστούκια με τις τυμπανοκρουσίες του, συνεχίζοντας την κληρονομιά των πετυχημένων drummer για τη μπάντα και προσδίδοντας ένα καινοτόμο και groovy αέρα στις συνθέσεις.
Πρωτομηνιά του Οκτώβρη, η Demons Gate ανοίγει τις πύλες του κύτταρου για να υποδεχτεί τους Pentagram ,μαζί με τους δικούς μας Acid Mammoth, για το “Last Dance” του Bobby Liebling μαζί τους σε μία φορτισμένη βραδιά γεμάτη riffs, μαγγανείες, Proto Metal ήχους και Doom αναβάσεις στον μουσικό γολγοθά. ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟ.
Για τον λόγο αυτό δίνουμε το παρόν και επελαύνουμε φωνάζοντας “ Doom Over the World…”
534 
