Οι Mass Culture στις 15 Μαΐου θα κυκλοφορήσουν τον δεύτερο ολοκληρωμένο δίσκο τους με τίτλο “Barren Point” (μπορείτε να διαβάσετε την κριτική μας ΕΔΩ) και στις 26 Μαΐου θα γιορτάσουν την κυκλοφορία του δίσκου τους μαζί με τους Allochiria και τους Their Methlab στο Gagarin (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ).
Δεν υπήρχε καλύτερη στιγμή να βρεθώ με την μπάντα και να συζητήσουμε για όλα αυτά που έρχονται, αλλά και για το τι έχουν καταφέρει μέχρι τώρα. Μια Κυριακή απόγευμα με δέχτηκαν στο studio που κάνουν πρόβες και το αποτέλεσμα ήταν μια απολαυστικότατη κουβέντα, σε εξαιρετικό κλίμα. Δεν έχω κρύψει τις συμπάθειές μου και ούτε έχω και διάθεση να το κάνω. Ακολουθώ από πολύ κοντά το σχήμα εδώ και αρκετά χρόνια και χάρηκα που μου δόθηκε η ευκαιρία να τα πούμε από κοντά και σε χαλαρό κλίμα. Το συμπέρασμα της κουβέντας; Οι Mass Culture είναι πάνκηδες στην ψυχή. Απολαύστε τους.
-Αρχικά θα ήθελα να σας καλωσορίσουμε στο Rockway.gr και να σας ευχαριστήσω και προσωπικά για την ευκαιρία να κάνουμε αυτήν την κουβέντα από κοντά. Πιστεύουμε αρκετά στην ελληνική underground σκηνή και προσπαθούμε με κάθε ευκαιρία να την αναδείξουμε.
Μιχάλης: Κάτι έχουμε καταλάβει (γέλια)
-Στις 15 Μαΐου περιμένουμε τον δεύτερο ολοκληρωμένο δίσκο των Mass Culture με τον τίτλο “Barren Point”. Μπορείτε να μου πείτε λίγα λόγια για το σκοτεινό εξώφυλλο του δίσκου;
Σωτήρης: Μας ταλαιπώρησε αρκετά το θέμα του artwork. Θέλαμε να είναι φωτογραφία και όχι σχέδιο, οπότε πλησιάσαμε διάφορους φωτογράφους και από την Ελλάδα και από την Ευρώπη αλλά δεν μπορούσαμε να καταλήξουμε κάπου.
Μιχάλης: Αφού βέβαια περάσαμε από το στάδιο των αποτυχημένων δικών μας προσπαθειών να βγάλουμε μια artistic φωτογραφία(γέλια).
Νίκος: Τελικά συναντηθήκαμε με τον φωτογράφο Πάνο Μαζαράκη, με τον οποίο καταφέραμε να συνεννοηθούμε πολύ γρήγορα και όλο το artwork του δίσκου είναι δικό του. Ωστόσο, βοήθησε πολύ και ο Μιχάλης που είχε αναλάβει το artwork του “Primal | Ephemeral”. Ανέλαβε το κομμάτι του στησίματος. Πως θα μπει η φωτογραφία, οι στίχοι, οι γραμματοσειρές κτλ.
Στέφανος: Μπορεί να μας πήρε πολύ χρόνο αλλά τώρα δεν μπορώ να φανταστώ άλλο εξώφυλλο για τον δίσκο. Αυτό είναι.
-Συμφωνώ με αυτό που λες και το σημαντικό είναι ότι και το εξώφυλλο του “Barren Point” αλλά και του “Primal | Ephemeral” ακόμα και όταν τα βλέπεις από πολύ μακριά, καταλαβαίνεις ποιος δίσκος είναι.
Μιχάλης: Το εξώφυλλο του “Barren Point” είναι αρκετά αφαιρετικό και στον καθένα θα βγάλει κάτι διαφορετικό. Ταιριάζει απόλυτα και με τους στίχους του δίσκου, οι οποίοι κι αυτοί είναι αφαιρετικοί.
-Βρήκα τον ήχο του δίσκου, φανερά πιο εξελιγμένο από το “Primal | Ephemeral”. Ανέβηκαν ρυθμοί και το κλίμα είναι πολύ πιο πολεμικό. Ήταν συνειδητή επιλογή ή ήρθε μόνο του;
Μιχάλης: Θεωρώ και τα δύο.
Στέφανος: Κανείς μας δεν ήθελε να βγάλουμε ένα “Primal | Ephemeral 2”. Θέλαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό και άμεσο. Κάτι που να σε πιάνει από τα μούτρα κατευθείαν.
Μιχάλης: Απομακρυνθήκαμε από τις Post Metal επιρροές μας και κινηθήκαμε περισσότερο προς το Post Hardcore και πήγαμε και πιο κοντά στο Black Metal. Επειδή αρκετοί από εμάς ακούμε Black Metal θεωρώ ότι επηρέασε αρκετά τον ήχο. Προφανώς δεν αναφέρομαι στο κλασσικό Black Metal αλλά στο πιο post όπως αυτό των Celeste για παράδειγμα.
Στέφανος: Έχει να κάνει και με την περίοδο που γράφτηκε. Γράφτηκε μέσα στην καραντίνα όποτε έβγαλε και τα αντίστοιχα συναισθήματα.
Σωτήρης: Ωστόσο, o καθένας μας είχε πολύ χρόνο να δουλέψει και πάνω στον προσωπικό του ήχο.
Νίκος: Η αλλαγή στον ήχο οφείλεται και στο γεγονός ότι άλλαξε η σύνθεση της μπάντας. Είχαμε άλλον κιθαρίστα ο οποίος έκανε και φωνητικά και τώρα έχουμε τον Στέφανο που είναι μόνο στα φωνητικά και τον Σωτήρη στη δεύτερη κιθάρα.
-Η αλλαγή στον ήχο γίνεται ξεκάθαρη από τις πρώτες στιγμές του δίσκου. Η ηχογράφηση πόσο καιρό πήρε;
Μιχάλης: Η βασική ηχογράφηση δεν πήρε πάνω από 5 μέρες και γράψαμε όλα τα όργανα live. Η φωνή πήρε αρκετό καιρό. Ο Στέφανος ηχογραφούσε μία φορά την εβδομάδα.
Στέφανος: Όταν πρωτοήρθα στην μπάντα τραγουδούσα με διαφορετικό τρόπο και στο “Barren Point” ήθελα να βγάλω κάτι πιο πηγαίο και να είναι περισσότερο σαν κραυγή. Είναι κάτι το οποίο δεν είχα συνηθίσει και ήθελα περισσότερο χρόνο και για να καταλήξω στο ύφος που ήθελα αλλά και για να ξεκουράσω την φωνή μου ανάμεσα στις ηχογραφήσεις. Ακόμα και τώρα ακούγομαι βραχνιασμένος γιατί πριν είχαμε πρόβα (σ.σ. ο Στέφανος στην αρχή της κουβέντας μας ήταν βραχνιασμένος και προς το τέλος η φωνή του ίσα που έβγαινε).
-Βγαίνει σαν κραυγή απόγνωσης.
Στέφανος: Ακριβώς αυτό ήθελα. Σαν να είσαι στον δρόμο και να ακούς κάποιον να ουρλιάζει και να λες “Ωπ…κάτι συμβαίνει”.
Μιχάλης: Αυτό μας πήρε αρκετό χρόνο και είναι και λογικό. Δεν είναι σαν ένα οποιοδήποτε μουσικό όργανο που μπορείς να παίζεις για ώρες. Αν ουρλιάζεις, πρέπει κάποια στιγμή να ξεκουράσεις την φωνή σου.
Σωτήρης: Και οι φωνητικές χορδές δεν είναι σαν τις χορδές της κιθάρας που τις αλλάζεις (γέλια).
-Το mastering ανέλαβε ο Magnus Lindberg, τον οποίον έχουν εμπιστευτεί αρκετά σχήματα που κινούνται γύρω από αυτόν τον ήχο. Πως καταλήξατε σε αυτόν και πως ήταν η συνεργασία μαζί του;
Νίκος: Ψαχτήκαμε αρκετά για το ποιος θα αναλάβει το mastering και καταλήξαμε σε δύο ονόματα. Στον Brad Boatright των From Ashes Rise και τον Magnus Lindberg. Τελικά καταλήξαμε στον Magnus γιατί έχουμε ακούσει τις δουλειές που έχει κάνει και θεωρήσαμε ότι θα ταιριάξει καλύτερα. Η συνεργασία μαζί του ήταν άψογη και σε πολύ ωραίο κλίμα.
Μιχάλης: Πήγαμε και τον βρήκαμε στην Σουηδία. Είχαμε πάει Σουηδία με τον Νίκο για να δούμε Burst και μας είχε πει ότι μάλλον θα είναι σε εκείνο το live, όπου τελικά ήταν και τον βρήκαμε και τα είπαμε από κοντά.
Νίκος: Δεν τα λες όλα όμως (γέλια). Κι εγώ και ο Μιχάλης είμαστε άρρωστοι με τους Burst, οπότε πάμε και βρίσκουμε τον τραγουδιστή τους στο merch και πιάσαμε την κουβέντα. Όταν είδαμε τον Magnus τσακωνόμασταν ποιος θα πάει να του μιλήσει. Πέρα από την πλάκα που κάνουμε, τελικά βρεθήκαμε, μιλήσαμε και χαρήκαμε που τελικά ήταν αυτός που ανέλαβε το mastering και τα είπαμε και από κοντά.
-Πιστεύω ότι μόνο ο Magnus Lindberg ή o Tim De Gieter των Amenra θα μπορούσαν να το αναλάβουν γιατί ξέρουν πολύ καλά τον συγκεκριμένο ήχο. Σε κάθε περίπτωση θεωρώ ότι έχει κάνει πολύ καλή δουλειά, αν και όπως έγραψα στο review του δίσκου θα ήθελα τις κιθάρες λίγο πιο μπροστά.
Μιχάλης: Σε κάποιες μελωδίες θέλαμε να δώσουμε την αίσθηση της αβεβαιότητας αν ακούω κάτι ή όχι.
Σωτήρης: Η βασική μελωδία είναι εκεί που θέλουμε. Κάποια overdubs όντως τα θέλαμε λίγο πιο χαμηλά.
-Τι feedback έχετε πάρει μέχρι τώρα για το δίσκο;
Μιχάλης: Δεν τον έχουν ακούσει ολόκληρο πολλά άτομα ακόμα, αλλά όσοι το έχουν ακούσει μας έχουν πει αυτό που λες κι εσύ, ότι ο ήχος έχει εξελιχτεί σε κάτι πιο δυνατό.
-Έχει συγκεκριμένη θεματολογία;
Μιχάλης: Ναι…τη σκατίλα (γέλια)
Στέφανος: Στην αρχή είχαμε στο μυαλό μας να κινηθούμε προς μια συγκεκριμένη θεματική, αλλά τελικά δεν προχώρησε. Ωστόσο η βασική θεματολογία είναι τα συναισθήματα που γεννά η καθημερινότητα και όχι οι ίδιες οι εικόνες.
Μιχάλης: Κάθε κομμάτι όσο αφαιρετικό κι αν φαίνεται, πάντα έχω κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου. Οι στίχοι στο artwork είναι αποτυπωμένοι σε μορφή παραγράφων για να έχει την αίσθηση αφήγησης. Οι στίχοι που γράφουμε είναι εικόνες συναισθημάτων. Δεν θα γράψουμε για αυτά που μας καταπιέζουν, αλλά για τα συναισθήματα που γεννά ό,τι μας καταπιέζει.
-Πάμε να κάνουμε μια μικρή αναδρομή της μπάντας. Πως ξεκινήσατε και πως φτάσατε στο σημερινό lineup;
Γιάννης: Κάναμε ένα DIY live στη Σπάρτη με τους Αντίδραση το καλοκαίρι του 2010. Εκεί γνώρισα τον Αργύρη, τον κιθαρίστα που είχαμε στην μπάντα πριν έρθει ο Σωτήρης. Με τον Νίκο γνωριζόμασταν από πριν καθώς και οι δύο καταγόμαστε από τη Σπάρτη και παίζαμε μαζί και σε σχολικές μπάντες. Ο Αργύρης γνώριζε τον Μιχάλη που σπούδαζε τότε Τρίπολη και ένα άλλο παιδί για φωνή, οπότε δημιουργήθηκε η πρώτη σύνθεση της μπάντας. Βγάλαμε ένα demo και κάναμε κάποια live, αλλά στην συνέχεια αποχώρησε ο τραγουδιστής και αποφασίσαμε να κάνουν φωνητικά ο Μιχάλης και ο Αργύρης και έτσι βγάλαμε το πρώτο μας EP το Amoralism (σ.σ. μπορείτε να το ακούσετε ΕΔΩ). Αυτή η σύνθεση έγραψε και ηχογράφησε και το “Primal | Ephemeral” (σ.σ. μπορείτε να το ακούσετε ΕΔΩ). Μετά το “Primal | Ephemeral” αποχώρησε ο Αργύρης και ήρθε ο Στέφανος στα φωνητικά. Στην συνέχεια μέσω κοινών γνωστών ήρθε και ο Σωτήρης στην κιθάρα. Κάπως έτσι φτάσαμε στη σημερινή σύνθεση. (σ.σ. Στέφανος – φωνή, Νίκος – κιθάρα, Σωτήρης – κιθάρα, Μιχάλης – μπάσο και φωνητικά, Γιάννης – τύμπανα)
-Στο inner sleeve του “Primal | Ephemeral” βρίσκουμε μια ιστορία. Εμένα μου έβγαλε ότι αναφέρεται στον άνθρωπο και στο γεγονός ότι καταστρέφει ότι δεν καταλαβαίνει και τελικά δημιουργεί δεσμά όπως ο χρόνος και ο θάνατος. Είναι έτσι ή είχατε κάτι άλλο στο μυαλό σας;
Σωτήρης: Θα σε κρίνει ο Μιχάλης που την έχει γράψει…
Μιχάλης: Δεν είναι αυτό που είχα στο μυαλό μου, αλλά μου αρέσει αυτό που σου έβγαλε. Ουσιαστικά ήθελα να βάλω τον άλλον σε μια λογική να λυπηθεί κάτι τόσο σιχαμένο όσο είναι ο θάνατος. Σαν ο θάνατος να παίρνει μια ανθρώπινη υπόσταση.
-Όταν ξεκινήσατε, παίζατε μόνο σε αυτό-οργανωμένους χώρους και κάποια στιγμή πήρατε την επιλογή να ανοίξετε κι άλλο την απεύθυνση σας. Πάντα ήμουν περίεργος για το πως τα συγκροτήματα αποφασίζουν το επόμενο βήμα.
Γιάννης: Αρχικά να σου πω ότι όταν πήραμε αυτήν την απόφαση, από αυτόν τον έστω μικρό κύκλο που είχαμε φτιάξει χάσαμε αρκετό κόσμο. Το ξέραμε ότι παίρνουμε ένα τέτοιο ρίσκο. Ένας από τους λόγους που μας οδήγησε να κάνουμε το επόμενο βήμα όπως λες είναι το ηχητικό κομμάτι. Θέλαμε επιτέλους να παίξουμε με καλό ήχο.
Μιχάλης: Όταν έχεις επενδύσει πολύ χρόνο και λεφτά, θες τελικά να έχει ποιότητα αυτό που βγάζεις.
Γιάννης: Το οικονομικό είναι ακόμα ένας λόγος. Αυτή η επιλογή όμως δεν σημαίνει ότι σταματάμε να παίζουμε σε αυτό-οργανωμένους χώρους. Συνεχίζουμε και στηρίζουμε σαν μπάντα και σαν άτομα.
-Είχατε πει σε μια παλιότερη συνέντευξη σας ότι το DIY είναι μια πονεμένη ιστορία. Γιατί αυτό και ποια είναι η δική σας οπτική στο DIY;
Νίκος: Πρέπει να ξεκολλήσουμε λίγο από τα δίπολα που δημιουργούνται. Δεν χρειάζεται να είσαι είτε μόνο DIY εκτός μαγαζιών είτε απέναντι από αυτό. Έτσι κι αλλιώς είμαστε όλοι στους ίδιους χώρους και με πονάει όταν δημιουργούνται αυτά τα στεγανά. Κάποιες φορές γίνεται μόδα και ο κόσμος πάει μόνο για το τζάμπα live και χάνεται το μήνυμα και ο λόγος που γίνεται κάποιο live.
Μιχάλης: Κοίτα…όλοι κινούμαστε σε αυτούς τους χώρους αλλά δεν μπορείς να μας θεωρήσεις μια πολιτικοποιημένη μπάντα. Φαίνεται μόνο έμμεσα από τους χώρους που παίζουμε.
-Το κάνεις όμως διακριτό. Στο οπισθόφυλλο του “Barren Point” διαβάζουμε: “Υψώνουμε τις γροθιές μας σε όλους τους ανεξάρτητους χώρους και τις καταλήψεις”.
Νίκος: Έτσι είναι. Μας έχουν στηρίξει αυτοί οι χώροι, τους έχουμε στηρίξει κι εμείς, πηγαίνουμε ακόμα σαν μονάδες και θα συνεχίσουμε να είμαστε εκεί όποτε μας το ζητήσουν.
Γιάννης: Για εμένα είναι σημαντικό το τι στηρίζεις. Έγινε live οικονομικής υποστήριξης 4 πολιτικών κρατουμένων στην Γεωπονική και είδες ποιοι έπαιξαν. Τους εκτιμώ πολύ για αυτό που έκαναν.
-Θεωρώ κι εγώ πολύ σημαντικό τον σκοπό. Όπως και το live οικονομικής ενίσχυσης που παίξατε στον Βύρωνα, για τα δικαστικά έξοδα της υπόθεσης βιασμού. Ο κόσμος έψαχνε το κουτί για να ενισχύσει ενώ άλλα live δεν βγάζουν καν τα έξοδά τους.
Στέφανος: Μακάρι όλα τα live που κάνουμε για να στηρίξουμε κάτι, να έχουν τόση απήχηση.
-Το ίδιο ισχύει και με τα live. Κάποια σε ρουφάνε και σε κάποια άλλα ο κόσμος δεν δίνει σημασία.
Μιχάλης: Ναι αλλά να υπάρχει και λίγο σεβασμός. Ήμασταν στο live των Cult of Luna και ο μπροστινός μας την ώρα του live κοίταγε πόμολα στο κινητό. Πόμολα ρε φίλε την ώρα του live;
-Είσαι παντρεμένος;
Μιχάλης: Όχι
-Για αυτό δεν τον καταλαβαίνεις! Εγώ θα του έσφιγγα το χέρι… (γέλια). Άρα από ό,τι καταλαβαίνω δεν θέλετε να βάζετε στεγανά, οπότε δεν θα ήσασταν αρνητικοί στην συνεργασία με μια δισκογραφική εταιρεία.
Νίκος: Καθόλου. Ίσα-ίσα το γεγονός ότι κάποιος σε επιλέγει να βγάλετε κάτι μαζί είναι τιμητικό, κάτι βλέπει σε εσένα. Εξαρτάται βέβαια και από τους όρους. ΤηνMind The Cat Recordings που αναφέρουμε ως εταιρεία στο Barren Point, την τρέχω ουσιαστικά εγώ οπότε δεν είμαστε απόλυτα ενάντια στις δισκογραφικές.
-Έχετε παίξει με τους Russian Circles και τώρα ετοιμάζεστε να παίξετε με τους Celeste τους οποίους έχετε αναφέρει και ως επιρροή της μπάντας. Σκέψεις; Συναισθήματα;
Νίκος: Το live με τους Russian Circles μπορώ να στο αποτυπώσω με μία σκηνή. Όταν τελειώσαμε το set μας, πέρασε ο Brian Cook μπροστά από τον Μιχάλη, του έδωσε το χέρι και του είπε: “Killer show”. Τρομερό συναίσθημα.
Μιχάλης: Οι Celeste είναι επιρροή μας για πάνω από 7-8 χρόνια. Μέχρι που τους είχαμε στείλει μήνυμα, για να τους ρωτήσουμε τι εξοπλισμό χρησιμοποιούν. Όταν σου συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι από τα πράγματα που δεν μπορείς να τα επεξεργαστείς εύκολα. Απλά το αφήνεις να συμβεί.
-Τι σχέδια έχετε για το άμεσο μέλλον;
Γιάννης: Το μεγάλο νέο είναι ότι έχουμε μπει στην φάση σχεδιασμού ενός tour στην Ευρώπη τον Οκτώβριο.
Νίκος: Θα θέλαμε να παίξουμε σε κάποιο καλοκαιρινό festival, αν μας γίνει κάποια πρόταση γιατί εμείς δεν έχουμε ιδέα πως να κάνουμε promotion της μπάντας.
Μιχάλης: Ναι είμαστε ανοιχτοί αλλά το πλάνο είναι να ετοιμάσουμε το tour. Όσο αφορά το γράψιμο νέας μουσικής, έχουμε πολλές ιδέες που θα αρχίσουμε να δουλεύουμε.
Γιάννης: Ωστόσο αν τελικά καταφέρουμε να οργανώσουμε το tour, το γράψιμο θα πάει πίσω.
-Κλείνοντας θα ήθελα ένα κομμάτι ή μπάντα από τον καθένα σας που έχετε λιώσει το τελευταίο καιρό.
Νίκος: Better Lovers – 30 Under 13. Έχουν ό,τι μας λείπει από τους The Dillinger Escape Plan.
Στέφανος: Μου άρεσε πάρα πολύ το Casette που έβγαλαν οι Grace.
Γιάννης: Μου αρέσουν πολύ οι Breach και θα πω το Painted Face
Σωτήρης: Ακούω πάλι See You Space Cowboy. Γενικά γυρνάω αρκετά συχνά σε αυτήν την μπάντα.
Μιχάλης: Έχω λιώσει το Uprising των Entombed. Κομμάτι θα διάλεγα το Insanity’s Contagious.
σ.σ. Θέλω να ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά τους Mass Culture για την φιλοξενία και την πολύ όμορφη κουβέντα. Το επόμενο ραντεβού είναι στις 26 Μαΐου στο Gagarin.
1004 
