Οι Καλαματιανοί Mr. Booze μαζί με τους Αθηναίους Seer of the Void, πνευματικά τέκνα του μπαμπά Iommi και οι δύο, θα μοιραστούν τη σκηνή του Nomads στις 18/3 (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ) και με αφορμή το πρώτο τους live από το (φαντάζει μακρινό) 2020. Bρήκαμε λοιπόν την ευκαιρία να κάνουμε μια όμορφη κουβέντα με τον κιθαρίστα της μπάντας George Mpelo για τους Sabbath, τους Mr. Booze και τη δημιουργική διαδικασία. Enjoy!
-Η ΑΡΧΗ έγινε το ‘70 με το “Black Sabbath”, αλλά είναι αυτός ο σημαντικότερος δίσκος για τη γέννηση του doom/occult/vintage ιδιώματος ή στην πραγματικότητα αυτός είναι το “Master of Reality”;
Η αρχή σίγουρα έγινε με το “Black Sabbath” αλλά θα πρότεινα να το δούμε πιο συγκεντρωτικά το θέμα: Το “Master Of Reality” απέχει μόλις 14 μήνες απ’ το ντεμπούτο. Και έχει μεσολαβήσει και ένα θεόρατο “Paranoid”. Η ύπαρξη μας ολόκληρη τοποθετείται στον 1 και κάτι αυτό χρόνο. Και δεν σταμάτησαν εκεί.
-Ποιες άλλες ήταν λοιπόν οι μπάντες που επηρέασαν τους Mr. Booze στην αρχή τους ή και ακόμα; Κάνω λάθος αν πω ότι κάπου στο βάθος οσμίζομαι Spiritual Beggars και δη Spice;
Ξέρεις, πάντα μου άρεσε ο Mike Amott για το γεγονός πως ενώ όλοι αντιγράφουμε Iommi, αυτός έβαλε πολλά στοιχεία από Michael Schenker και Frank Marino μέσα στους Spiritual Beggars. Και τους έκανε να ξεχωρίσουν από την υπόλοιπη σκηνή! Έπαιξαν ‘guitar hero’ heavy rock. Τους λατρεύω, ειδικότερα την Spice εποχή τους και χαίρομαι που τους εντόπισες στα κομμάτια μας.
-Παρατηρώ μια σταθερή δημιουργική άνοδο από τον κάθε δίσκο σας στον επόμενο. Ενώ μου άρεσαν και οι τρεις, βρίσκω τον πιο πρόσφατο κάθε φορά και καλύτερο. Είναι καθαρά θέμα “έμπνευσης” ή και προσπάθειας/χρόνου που έχει επενδυθεί σε κάθε album;
Οι 3 αυτοί δίσκοι ήταν πολύ αυθόρμητοι. Έχουν γραφτεί τα πάντα πάνω στο τζαμάρισμα, ειδικά για το “The Mourning Hypocrites” δεν είχα ούτε ένα riff έτοιμο και τα πάντα γράφτηκαν στις πρόβες. Αυτή η μέθοδος μας έδωσε 3 δίσκους, αλλά δεν μπορεί να λειτουργεί το ίδιο καλά για πάντα, οπότε αυτή τη φορά τα βάζουμε κάτω και δουλεύουμε διαφορετικά. Σε όλες μας τις εποχές όμως μάτωνε η φανέλα στο προβάδικο, αφιερώναμε πολύ χρόνο μέχρι να μπούμε για ηχογραφήσεις.
-Παρατηρώ επίσης και το εξής: άλμπουμ το ‘12, το ‘15 και το ‘18. Τι πήγε στραβά το ‘21 και επειδή προφανώς “Covid”, σας επηρέασε όσο και τις υπόλοιπες μπάντες που σχεδόν μπήκαν στον πάγο για 2 χρόνια;
Τους πρώτους μήνες της καραντίνας σταματήσαμε. Μετά βρισκόμασταν αλλά, δεν θα πω ψέματα, δεν υπήρχε έμπνευση. Μας επηρέασε πάρα πολύ όλο αυτό με τις απαγορεύσεις, τον εγκλεισμό και την όλη βία με τους μπάτσους, τα πρόστιμα κλπ. Όμως συνεχίσαμε να βρισκόμαστε και να τζαμάρουμε. Πολλές φορές αναρωτήθηκα αν έχει πλέον νόημα να επιμένουμε ενώ γύρω μας καταρρέουν τα πάντα. Οι καταστάσεις όμως μας υπενθύμισαν ξανά πως το heavy metal αποτελεί μεγάλο κομμάτι του εαυτού μας. Δεν τα παρατάμε.
-Να πω ότι βρήκα εξαιρετικούς τους τίτλους των δίσκων σας, όπως και το εν γένει artwork και concept. Παρατηρώντας όμως κάποιες διαφορές μεταξύ του “Greetings…” και των επόμενων δύο, θα ρωτήσω: προορισμός της μουσικής είναι τελικά να σε κάνει να τα σπάσεις και να διασκεδάσεις ή να σκεφτείς;
Όταν ξεκινήσαμε, το 2012 ήμασταν απλώς μερικοί 25χρονοι που άκουγαν φανατικά Spiritual Beggars και ήθελαν να αποθεώσουν το Iommi-κο riff και να το ρίξουν έξω, εξ’ ου και κάποια κομμάτια με χιουμοριστικό στίχο στο 1ο album. Δεν το σκεφτήκαμε και πολύ γενικώς. Στο 2ο album στρωθήκαμε περισσότερο στη δουλειά και άρχισε να σοβαρεύει κάπως το ύφος, αλλά όχι εντελώς ακόμη. Για αυτό θεωρώ το 3ο album το καλύτερο μας, εκεί βρήκαμε επιτέλους το ύφος και τον ήχο που είχαμε στο μυαλό μας. Μεσολάβησε και μια καταιγιστική εμφάνιση των Neurosis στην Ελλάδα, που μας άφησε με το στόμα ανοιχτό, λέτε να έπαιξε το ρόλο της;
-Θεωρείς ότι παίζοντας κάποιος αυτό το ιδίωμα, μπορεί να ακουστεί φρέσκος (για να μην πω πρωτότυπος) ή έχουν παιχτεί τα πάντα στα 70s;
Αν θέλεις να ακουστείς φρέσκος, φόρεσε μερικά άμφια και παίξε ποπ με επιρροές από Βlue Oyster Cult, έτσι θα κερδίσεις. Αστειεύομαι για να trigg-άρουμε λίγο τους φανατικούς μεταλλάδες, αν και όντως μου αρέσουν πολύ οι Ghost. Έχω την εντύπωση πως μεταξύ 1969 και 1972 παίχτηκαν τα περισσότερα αν όχι τα πάντα. Κάποιος είχε πει πως κάθε riff που γράφεις, το έχει γράψει πρώτος ο Iommi. Έχει μια βάση αυτό, αλλά αν βάζεις τη δική σου ενέργεια και καύλα στη μουσική σου, τότε θα βγει κάτι καλό.
-Έρχεται επόμενο Booze άλμπουμ και πότε;
Νομίζω πως θα συμβεί αυτό. Πλέον έχουμε τον Steve από τους Minerva Superduty στο μπάσο, ο οποίος βοηθάει πολύ με νέα riffs και ιδέες. Ο Τζεη και ο Στάθης ήταν ανέκαθεν εργάτες και είναι πάντα έτοιμοι να “δώσουν” πολλά πράγματα σε κάθε ιδέα που τους φέρνεις, οπότε σιγά-σιγά κάτι χτίζουμε. Μην το περιμένετε σύντομα πάντως γιατί όπως είπα και πιο πριν πλέον είναι πιο μακρά και προσεκτική η διαδικασία.
-Τι περίπου θα ακούσουμε από σας live; Και ποια είναι η (ενεργή ιδανικά) μπάντα με την οποία θα έδινες το δεξί σου χέρι για να παίζατε μαζί ένα βράδυ;
Θα ακούσετε μεγάλες επιτυχίες (γελάω) απ’ τους προηγούμενους μας δίσκους και σίγουρα 1-2 καινούρια κομμάτια που θα δοκιμαστούν για 1η φορά ζωντανά. Θα περιμένουμε, αφού ακούσουμε πρώτα τους Seer Of The Void, να τσουγκρίσουμε ποτήρια με όλους σας και να μας πείτε αν γουστάρατε. Γενικώς είναι ωραίο να παίζεις με μπάντες που τις είχες αφίσα στο δωμάτιο σου μικρός, το ζήσαμε αυτό με τους EyeHateGod. Περνάμε πιο καλά με μπάντες που μπορούμε να κρατήσουμε επαφή και να συζητάμε για ώρες για το πόσο θεός είναι ο Iommi και πόσο χάλια είναι το κόκκινο Τζόνι ξέρω ‘γω. Θα το έψηνα να παίξουμε με Acid Mammoth πχ ή μπάντες πιο μακρινές στον ήχο όπως οι Mammock. Ή με τους Acid Mammock, αν έρθουν και οι δυο. Please, μη βάλεις φωτογραφία του Σεφερλή εδώ.
-Ποιο είναι το αγαπημένο σου Mr. Booze album, ποιο το αγαπημένο σου ever και τι στοιχεία θα έβαζες από το δεύτερο στο πρώτο, αν είχες τη δυνατότητα;
-Το “The Mourning Hypocrites” είναι οι Mr Booze. Και ταυτόχρονα είναι ένας αρκετά προσωπικός δίσκος που πολλές φορές με κάνει να νιώθω από άβολα έως και ανακούφιση για τις ομολογίες που υπάρχουν εκεί μέσα. Το αγαπημένο μου ever μάλλον είναι το “Master Of Reality”. Έχω ήδη βάλει πολλά στοιχεία του στους Mr Booze, δεν κρύβεται (γέλια).
-Τι είναι σημαντικότερο για να γράψει κανείς τη μουσική αυτή, μία SG κι ένας Orange ενισχυτής ή ένα μπουκάλι ουίσκι κι ένα πακέτο τσιγάρα;
-Εγώ παίζω με Les Paul και Laney! Έχω και SG πάντως για να με κάνουν παρέα οι συνάδελφοι. Σίγουρα το 2ο πάντως. “Your trust is in whiskey and weed and Black Sabbath” που έλεγε και μια απαράδεκτη λευκή φατσούλα. Ελάτε να πείτε γεια όσοι έρθετε στο live !
715 
