Μισό γραμμάριο ίσως είναι αρκετό. Οι Half Gramme of Soma ενθουσίασαν των Βασίλη Χατζηβασιλείου με την κυκλοφορία του “Slip Through The Cracks” (review) και αποφάσισε να μιλήσει μαζί τους για εκείνο, για το παρελθόν, το μέλλον και τη μουσική γενικότερα. Γλιστρήστε μαζί τους στις χαραμάδες…
-Παιδιά, καλώς ήρθατε στο Rockway. “Μαύρη γκρούβα” κάναμε να σας δούμε. Που ήσασταν χαμένοι την τελευταία πενταετία, εννοείται covid εξαιρουμένου;
Η αλήθεια είναι ότι υπήρξε καλή ποσότητα δραστηριότητας από μεριάς μας την τελευταία πενταετία, αλλά δεν ήταν τέτοιας φύσης ώστε να βγει προς τα «έξω» και να επικοινωνηθεί. Έτσι όταν έκλεισε ο κύκλος του «Groove Is Black» ξεκινήσαμε να συνθέτουμε καινούρια κομμάτια με καλό ρυθμό, μέχρι που αποχώρησε ο προηγούμενος drummer μας και μπήκαμε σε μια μικρή στασιμότητα μέχρι να ανακαλύψουμε τον Πέτρο και να ενσωματωθεί στην μπάντα. Έπειτα με την συνθετική ολοκλήρωση του δίσκου και την προετοιμασία των ηχογραφήσεων ήρθε το πρώτο lockdown που έβαλε τη διαδικασία σε πάγο, αλλά έφερε επίσης νέες ιδέες και κομμάτια να κουμπώσουν στο puzzle μέχρι που μετά από δύο-τρία ακόμα «κλεισίματα» και εν μέσω απαγορεύσεων ξεκινήσαμε τις ηχογραφήσεις και είχαμε τον δίσκο έτοιμο σχεδόν ενάμιση χρόνο πριν την επίσημη κυκλοφορία του. Η μουσική σκηνή βλέπεις εκείνη την περίοδο δεν είχε δραστηριότητα, ελάχιστες συναυλίες διοργανωνόντουσαν και το να βγάλεις καινούριο υλικό χωρίς την ανάλογη συναυλιακή προώθηση ήταν παράτολμο πλάνο από την άποψη της έλλειψης επικοινωνιακών διαύλων. Περιμέναμε λοιπόν να «ανοίξουν» κάπως τα πράγματα και τελικά τον Σεπτέμβρη που πέρασε έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και της κυκλοφορίας του «Slip Through The Cracks».
-Όπως και να ‘χει πλέον δίνετε το παρόν και δισκογραφικά και συναυλιακά. Πώς νιώθετε που επιστρέψατε στα δρώμενα και πως κύλησε η πρόσφατη περιοδεία με τους Naxatras; Υπήρξε κάποιο ευτράπελο άξιο αναφοράς ή όλα κύλησαν ομαλά;
Μπήκαμε κατά κάποιο τρόπο σε μια κανονικότητα και αυτό θα λέγαμε ότι είναι αρκετά ανακουφιστικό μετά την αβεβαιότητα των τελευταίων ετών. Φυσικά νιώθουμε πολύ χαρούμενοι που μπορέσαμε να βγούμε ξανά στον δρόμο να επικοινωνήσουμε με ανθρώπους που αγαπάνε τη μουσική, να παίξουμε σε γεμάτα clubs και γενικά να βιώσουμε ξανά στιγμές που μόνο η μουσική μπορεί να σου χαρίσει. Ήτανε μια περιοδεία που σε γενικές γραμμές κύλησε ομαλά, είχε επιτυχία που λέμε και φυσικά τα εύσημα ανήκουν και στους φίλους μας Naxatras τους οποίους συνοδεύσαμε για δεύτερη φορά σε Ευρωπαϊκή περιοδεία και απ’ ότι φαίνεται αποτελούμε «δυνατό» πακέτο συναυλιακά, αλλά και παρασκηνιακά. Φυσικά αρκετές δυσκολίες και απρόοπτα εμφανίστηκαν στην πορεία του tour, αλλά σημασία έχει ότι καταφέραμε να ανταπεξέλθουμε και τώρα ανυπομονούμε για την επόμενη.
-Στα του δίσκου τώρα, μιας και είχα και τη χαρά να κάνω την κριτική του, οφείλω να σας συγχαρώ για αυτό που “έλιωσα” να ακούω. Δυναμικό comeback με ένα δίσκο που πραγματικά σας ανεβάζει επίπεδα σε όλους τους τομείς. Τι σας τροφοδότησε και από που αντλήσατε ερεθίσματα και έμπνευση για τη δημιουργία του;
Χαιρόμαστε πολύ που σου άρεσε ο δίσκος. Η αλήθεια είναι ότι μετά το «Groove Is Black» νιώθαμε σε καλή φόρμα και είχαμε ήδη πολλές ιδέες να επεξεργαστούμε. Μουσικά θέλαμε να διατηρήσουμε το groove της μπάντας που έχει έναν προσωπικό και εδραιωμένο χαρακτήρα αλλά και να το διανθίσουμε δίνοντας βάση στην ενορχηστρωτική τοποθέτηση, έτσι ώστε να αποπνέει μια φρεσκάδα μέσα στον αρμονικό μουσικό πλουραλισμό. Σε αυτό βοήθησαν αρκετά οι πολλές και διαφορετικές μουσικές επιρροές που έχουμε ο καθένας με τρόπο που μια ιδέα ενός από εμάς να αποκτά μεγαλύτερο φάσμα μουσικής εξερεύνησης μέσω της επικοινωνίας της με το jam ή απλά συζητώντας την δυναμική της. Στην ουσία νιώθουμε κάθε φορά ότι η γέννηση των κομματιών έρχεται σαν απόρροια των επιρροών μας που έχουν κατασταλάξει μέσα στον καθένα αλλά παίρνουν νέα πνοή και την αίσθηση του καινούριου όταν έρθουν στην επιφάνεια και περάσουν το επίπεδο της επικοινωνίας. Σε στιχουργικό επίπεδο, οι επιρροές μας αντλούνται ξεκάθαρα από την πορεία του ανθρώπου, που τα τελευταία ειδικά χρόνια είναι εμφατικό πως έχει πάρει λάθος δρόμο και εξερευνούμε σε ένα επίπεδο το ποιοι είμαστε αν θες, ποιες οι αξίες μας και τρόπους διαφυγής από το τέλμα.
-Διατηρείτε το Heavy Rock στοιχείο, όμως δεν περιορίζεστε μονάχα σε αυτό, δεδομένου ότι πραγματεύεστε με Space, Psych, Prog, Alternative, Grunge εώς και ανεπαίσθητα Metal ψήγματα στο νέο σας υλικό. Αυτό είναι απόρροια προφανώς των ηχητικών σας προτιμήσεων, αλλά πιστεύετε ότι η καλή μουσική χωράει παντού και γενικότερα είναι απαραίτητη μία open-minded αντίληψη για τη μουσική, χωρίς περιορισμούς;
Η μουσική πιστεύουμε οφείλει να μην έχει περιορισμούς, διότι πολύ απλά η παρουσία τους την οριοθετεί και την περιορίζει σε ένα μικρότερο φάσμα. Η ίδια οφείλει να προέρχεται από τα εσώτερα με μια διαδικασία γέννησης και όχι απλά υλοποίηση μιας εγκεφαλικής ιδέας που περιορίζεται από τη γνώση και την εμπειρία και εν τέλει μοιραία καταλήγει μιμητική και περιορισμένη σε κανόνες ή ταμπέλες. Έχοντας ακούσει από την άλλη αρκετή μουσική παρατηρούμε ότι η καλή μουσική δεν έχει ταμπέλες, βρίσκεται σε κάθε είδος και μέρος όπου υπάρχει ψυχή και μεράκι. Εξάλλου το να προχωρήσει η μουσική σε νέα επίπεδα και να υπάρξει εξέλιξη και όχι εμπορικά στοχευμένο αναμάσημα μια open-minded αντίληψη που ανέφερες και στην ερώτηση είναι θεωρούμε προαπαιτούμενη.
-Ας εντρυφήσουμε λίγο στα άδυτα της συνθετικής σας διαδικασίας. Τελικά όλα ξεκινάνε από το riff ή ο καθένας πετάει μία ιδέα και την διαμορφώνετε μέσα από κάποια jamming ιεροτελεστία πριν καταλήξετε κάπου συγκεκριμένα;
Συνήθως ξεκινάει από κάποια ιδέα που μπορεί να είναι ένα riff ή περισσότερα, κάποια μελωδία ή ακόμα και μια κλίμακα που θέλουμε να εξερευνήσουμε ή κάποιες άλλες φορές υπάρχει ένα κομμάτι ολοκληρωμένο στο μυαλό κάποιου και εισάγεται στην μπάντα για εξερεύνηση. Σε κάθε περίπτωση βέβαια αυτό είναι το πρώτο στάδιο διαμόρφωσης του κομματιού. Σε δεύτερο επίπεδο είναι η μουσική αλληλεπίδραση που γεννάει συνήθως νέες οπτικές και διευρύνει το φάσμα της ιδέας, η τοποθέτηση των φωνητικών μελωδιών και των στίχων και γενικά η επιλογή της ενορχήστρωσης. Στο επόμενο στάδιο έχουμε την αποτύπωση των παραπάνω κατά την ηχογράφηση όπου η επιλογή των ήχων και της αναλογίας τους καθορίζει το τι τελικά παρουσιάζουμε στον ακροατή.
-Κατά την προσωπική μου άποψη το “Slip Through The Cracks” μπαίνει σε ένα κλειστό club με εγχώρια συγκροτήματα από άποψη ποιότητας ,όπως Lucky Funeral, 1000mods, Planet of Zeus από τις τελευταίες δουλειές των οποίων πηγάζει μια urban αισθητική. Πώς το αντιλαμβάνεστε αυτό; Θεωρείτε πως αυτό που αποκαλούμε πρωτεύουσα έχει να σας εμπνεύσει σε κάτι ως καλλιτέχνες; Και αν ναι σε τι ακριβώς; Διαφωτίστε μας…
Πέρα από το γεγονός ότι είμαστε μια αστική μπάντα καθώς γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και λειτουργούμε μέσα στα πλαίσια μια μεγαλούπολης θέλαμε να προσδώσουμε και μια σημειολογία όσον αφορά το εξώφυλλο σε συνάρτηση με τους στίχους και εν συνεχεία με το video clip για το «Muck & Cheese». Να παραλληλίσουμε την αστική εικόνα, το χάος και την ανισορροπία που την διέπει με την εσωτερική κατάπτωση του ανθρώπου. Την ανάγκη για ασφάλεια και το κυνήγι της ψεύτικης και στειρωμένης απόλαυσης με τα τσιμεντένια τέρατα και κουτιά, την αναζήτηση της ελευθερίας με τις αστικές περιφράξεις, την ανάγκη για εσωτερική αναζήτηση με την εκμηδένιση του φυσικού περιβάλλοντος.
-Οι στίχοι του δίσκου είναι αρκετά ανθρωποκεντρικοί και πώς θα μπορούσε να μην είναι, καθώς ζούμε σε μία παραπαίουσα κοινωνία και γινόμαστε μάρτυρες σκηνικών νοσηρής φαντασίας. Το αντιλαμβάνεστε και οι ίδιοι… Θεωρείτε πως με την μουσική (σας) και με την τέχνη γενικότερα θα καλύψουμε αυτές τις κοινωνικές ρωγμές με κάποιον τρόπο; Θα γίνουμε λίγο καλύτεροι και σκεπτόμενοι άνθρωποι;
Θεωρούμε πως η τέχνη πρωταρχικά δίνει μια διέξοδο στον άνθρωπο καθώς τον βοηθάει να επικοινωνήσει σε διαφορετικό επίπεδο από αυτό των λέξεων και των συμβόλων με τους οποίους συνήθως είναι γεγονός ότι αποτυγχάνει και ίσως σε επόμενο επίπεδο ξυπνάει βαθιές αισθήσεις και εσωτερικές ενέργειες που διαφορετικά δεν θα έβρισκαν δρόμο προς την επιφάνεια. Δεν καλύπτει τις ρωγμές, αλλά υπάρχει η πιθανότητα να γεννηθεί κάτι νέο μέσα από αυτή. Εξάλλου η μουσική κοινωνείται ευτυχώς κυρίως με τις βασικές αισθήσεις και σου δίνει την δυνατότητα επομένως να λειτουργήσεις τον εγκέφαλο σου σε πιο πηγαία και προηγμένα επίπεδα από αυτά των συσχετισμών και των σκέψεων και από την άλλη τονίζει την αξία της δημιουργίας μέσα στη ζωή.
-Τι φιλοδοξίες έχετε με το συγκρότημα και τι προσδοκίες μέσω του “Slip Through The Cracks”, εκτός του να μας “χορεύετε” με την αστική σας ρυθμικότητα;
Η κύρια βέβαια προσδοκία μας είναι να μπορούμε να συνεχίσουμε να παράγουμε μουσική και να κινούμαστε γύρω από αυτή καθώς είναι κάτι που αγαπάμε να κάνουμε και η κυκλοφορία του δίσκου από μόνη της είναι ένα καλό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Το να ακούσουν και να εκτιμήσουν περισσότεροι άνθρωποι τη μουσική μας είναι κάτι που σίγουρα θα μας ικανοποιούσε ιδιαιτέρως και θα μας βόηθαγε κυρίως ψυχολογικά αλλά και σε πιο πρακτικά ζητήματα για τη συνέχεια.
-Ποιο, κατά τα γούστα σας, είναι το πιο “must play festival” όπου θα θέλατε να παίξετε; Και επιπρόσθετα δημιουργήστε το ιδανικό billing συμπεριλαμβανομένου και εσάς για να παίξετε ζωντανά με ορισμένα εγχώρια ή μη συγκροτήματα.
Μάλλον θα επιλέγαμε το Duna Jam λόγω της ιδιαιτερότητας του με το δεσπόζων φυσικό περιβάλλον, αν και αυτό έχει διαφορετικές σκηνές και τοποθεσίες κάθε φορά και ανά μπάντα, θα απολαμβάναμε όμως να συνυπήρχαμε εκεί με QOTSA, Monster Magnet, Colour Haze, Om, Electric Wizard, Fu Manchu.
-Πλησιάζουμε προς το τέλος της χρονιάς και οι απανταχού μουσικόφιλοι ετοιμάζουν τις λίστες τους. Επειδή πάνω από όλα είστε οπαδοί, για πείτε μου ένα άτυπο Top 5 φετινών κυκλοφοριών.
Θα λέγαμε τα δύο album των RHCP Unlimited Love και Dream Canteen, το Heavy Pendulum των Cave In, το Regenerator από King Buffalo κι φυσικά το καινούριο single των Μetallica, Lux Aeterna.
-Παιδιά σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας, τα τελευταία λόγια σας ανήκουν…
Σας ευχαριστούμε για τη συνέντευξη και τη στήριξη και ελπίζουμε να τα πούμε από κοντά σε επερχόμενα live. Καλές μουσικές και υγεία σε όλα τα επίπεδα.
538 
