ILLUSORY

Οι Αθηναίοι heavy metallers Illusory επέστρεψαν δισκογραφικά με το δίσκο τους με τίτλο “Crimson Wreath” και το Rockway.gr, μέσω του Άγγελου Χόντζια, φρόντισε να θέσει στη μπάντα τις ερωτήσεις εκείνες που θα ρίξουν περισσότερο φως στο κλίμα που επικρατεί στο σχήμα…

Καλωσήρθατε στο Rockway.gr. Μετά από σχεδόν δύο χρόνια ιδιαίτερων συνθηκών λόγω της πανδημίας, «φαίνεται» ότι τα πράγματα αρχίζουν και μπαίνουν σε μία σειρά και πάλι. Σε τι φάση βρίσκει την μπάντα, αυτή η “επανεκκίνηση” των δραστηριοτήτων;
Δημήτρης Θεοδώρου (φωνή): Ευχαριστούμε πολύ για την φιλοξενία, καθώς και για την τόσο θετική κριτική που κάνατε στο “Crimson Wreath”. Ευχόμαστε πραγματικά η ζωή να επιστρέψει επιτέλους στην κανονικότητα, την έχουμε όλοι ανάγκη αυτή την επιστροφή και μάλιστα το συντομότερο. Όλος ο κόσμος έχει περάσει πολύ δύσκολα και έχει ανάγκη να ανασάνει ξανά ελεύθερος. Η μπάντα από καιρό προετοιμάζεται για τη στιγμή που οι συνθήκες θα επιτρέψουν ξανά την παρουσία της στα live. Αναλόγως των συνθηκών που αντιμετωπίζαμε, προβάραμε κανονικά τα κομμάτια του νέου δίσκου, έτσι ώστε να είμαστε έτοιμοι για όλα. Παράλληλα, εδώ και αρκετό καιρό, έχουμε προχωρήσει αρκετά το στάδιο των συνθέσεων καθώς και των προ-παραγωγών για την επόμενη δουλειά μας.

Η δουλειά σας κυκλοφορεί ήδη εδώ και λίγους μήνες, πρόκειται για ένα album που η ατμόσφαιρά του σε βάζει σε concept «διαστάσεις». Μπορείτε να μας πείτε τι πραγματεύεται;
Κώστας Κούλης (τύμπανα): Το “Crimson Wreath” ασχολείται με διάφορα θέματα. Δεν είναι concept album, έχει όμως τραγούδια που, ανά δύο ή περισσότερα, καταπιάνονται με συγκεκριμένους θεματικούς άξονες. Ο ένας από αυτούς είναι εκείνος του αντιπολεμικού στοιχείου. «Αναγκαίο κακό» βάφτισαν τον πόλεμο, θεωρούμε όμως ότι είναι απλά κακό και τίποτε άλλο. Γράψαμε σε σχετικά κοντινό χρονικό διάστημα δύο τραγούδια που αφηγούνται τη φρίκη του πολέμου. Το ένα μέσα από τα μάτια ενός μισθοφόρου στρατιώτη, το άλλο έτσι όπως θα το αφηγούταν ένας πολύπαθος κάτοικος πόλης που βρίσκεται στο κέντρο πολεμικών επιχειρήσεων και πληροφορείται τον χαμό από την τηλεόραση. «Δεχόμαστε επίθεση, το ακούσαμε στις ειδήσεις». Η σύγχρονη ειρωνεία και όλα τα άσχημα συνεπακόλουθά της… Ο δεύτερος άξονας είναι εκείνος της ανθρώπινης απώλειας. Μέσα από τα προσωπικά βιώματα των μουσικών μας συντρόφων, των μελών της μπάντας μας. Αρκετά από τα παιδιά στο συγκρότημα έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων. Όλος αυτός ο πόνος εξωτερικεύτηκε και έγινε τραγούδι. Είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου τύχει, είναι όμως κάτι που δεν θέλεις ποτέ να ξεχάσεις, γιατί σου θυμίζει κάποιους που αγάπησες πολύ και δεν θα σταματήσεις ποτέ να αγαπάς. Και κάπου θέλεις να το μοιραστείς. Πάνω απ’ όλα είμαστε άνθρωποι. Η επικοινωνία είναι κάτι που μας χαρακτηρίζει σαν είδος.

Πέρα από την ατμόσφαιρα, το νέο album φαντάζει πολύ δουλεμένο, με ευφυείς συνθέσεις και εξαιρετικές μελωδίες. Πράγμα που σημαίνει, ότι το τρίτο σας πόνημα δείχνει να βρίσκει την μπάντα στην πιο ώριμη στιγμή της καριέρας της. Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που κάνει το “Crimson Wreath” τόσο ξεχωριστό;
Δημήτρης Θεοδώρου: Να σου πω την αλήθεια, εμείς αισθανόμαστε το ίδιο και για τα τρία album μας. Θεωρούμε ότι και στα τρία αυτά album έχει γίνει εξίσου καλή δουλειά. Στο ντεμπούτο μας, το “The Ivory Tower”, παίξαμε πολύ αγαπημένες μας συνθέσεις κλασικού Heavy Metal, από την εποχή των Ivory Tower. Κομμάτια τα οποία εύκολα στέκονται δίπλα σε εκείνα του “Crimson Wreath” και μάλιστα κάποια από αυτά είναι και πολύ αγαπητά στο κόσμο μας. Στο “Polysyllabic” βάλαμε αρκετά από τα Prog στοιχεία τα οποία αγαπάμε και μας αρέσει να προσθέτουμε στις συνθέσεις μας, όπως για παράδειγμα αλλαγές σε tempo και κλίμακες. Το συγκεκριμένο album είχε λάβει εξαιρετικές κριτικές, τόσο από τον Τύπο όσο και από τον κόσμο. Ίσως στο “Crimson Wreath”καταφέραμε να παντρέψουμε επιτυχημένα όλα τα συστατικά του ήχου μας, τα οποία παράλληλα με τη συνθετική ωριμότητα που απέκτησε η μπάντα με το πέρασμα των χρόνων, να έδωσαν στον ακροατή αυτό το κάτι παραπάνω.

Διαβάζοντας τα σχόλια του μουσικού τύπου για το “Crimson Wreath”, καταλαβαίνεις ότι η μπάντα έχει καταφέρει να κερδίσει, τουλάχιστον αυτό το κομμάτι, τι γίνεται με τον κυρίως όγκο των ακροατών σας;
Γιώργος Παπαντώνης (κιθάρα): Η ανταπόκριση από τον κόσμο είναι εφάμιλλη με αυτή του Τύπου. Όσα σχόλια έχουμε ακούσει από τους ακροατές – και πίστεψέ με, είναι πολλά – είναι από πολύ καλά έως εξαιρετικά. Αυτό βέβαια μας βάζει και στον δρόμο του να κάνουμε την επόμενή μας δουλειά ακόμα καλύτερη.

Ποιά ήταν η διαδικασία που ακολουθήσατε για να ηχογραφήσετε τη νέα σας δουλειά, τόσο σε συνθετικό όσο και σε στουντιακό επίπεδο;
Δημήτρης Θεοδώρου: Το αποτέλεσμα των συνθέσεων στην μπάντα έρχεται μέσα από ομαδική δουλειά. Δεν υπάρχει ένας ή δύο συνθέτες – στιχουργοί. Όλα τα τραγούδια εμπεριέχουν ιδέες, τόσο μουσικές όσο και στιχουργικές, από όλα τα μέλη. Για αυτό το λόγο δεν θα δεις ποτέ κάτω από τα κομμάτια μας το όνομα κάποιου συγκεκριμένου μέλους. Έτσι συνθέτει η μπάντα μας όλα τα χρόνια. Όπως και στα δύο προηγούμενα album μας, έτσι και στο “Crimson Wreath”, αφού τελειώσαμε με τις συνθέσεις, περάσαμε στο στάδιο της προ-παραγωγής και αργότερα προβάραμε το υλικό, προκειμένου να δούμε αν τα κομμάτια «λειτουργούν» live, αλλά και γιατί αρκετές φορές από την πρόβα γεννιούνται νέες ιδέες αλλά και διαφορετικές ενορχηστρώσεις. Το επόμενο στάδιο είναι οι ηχογραφήσεις, οι οποίες γίνονται στο μεγαλύτερο ποσοστό στο δικό μας studio, το iCave. Ως επαγγελματίας ηχολήπτης, έχω από την αρχή αναλάβει τόσο τις ηχογραφήσεις όσο και το editing του υλικού μας. Οι μίξεις, κάποιες ακόμα ηχογραφήσεις αλλά και η τελική παραγωγή γίνονται στο Matrix Studio, σε έναν κορυφαίο χώρο, με ηχολήπτη και συμπαραγωγό τον Γιάννη Πετρογιάννη. Ο Γιάννης είναι ένας εξαιρετικός τεχνικός ήχου και στενός συνεργάτης μας λίγο μετά την κυκλοφορία του πρώτου μας album. Μαζί κάναμε και το “Polysyllabic”, μόνο που αυτή τη φορά, στο “Crimson Wreath”, χρησιμοποιήσαμε περισσότερα αναλογικά μηχανήματα, με κλασσικό παράδειγμα αυτό του μπομπινόφωνου, στο οποίο έγινε το τελικό mastering. Από την αρχή έχουμε αποφασίσει να δουλεύουμε στο studio μακριά από ηχητικές συνταγές, προκειμένου ο ήχος μας να μην μοιάζει με άλλες παραγωγές, αλλά με τον καιρό να μας χαρακτηρίζει. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια ο κόσμος έχει συνηθίσει να ακούει παραγωγές μέσα σε συγκεκριμένα standards, για παράδειγμα κιθάρες που ηχούν παρόμοιες, full replacing στα τύμπανα κτλ. Το να μην ακολουθούμε την πεπατημένη, από τη μία είναι ρίσκο για εμάς, από την άλλη όμως έχουμε τον δικό μας ήχο και αυτό είναι ακριβώς ό,τι θέλουμε.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το εξώφυλλο του δίσκου. Είναι σαν να αποτυπώνεται η αλήθεια του σήμερα, σε μία εικόνα…
Κώστας Κούλης: Ευχαριστούμε πολύ! Θελήσαμε να μεταφέρουμε το αντιπολεμικό κλίμα στο εξώφυλλο και με την βοήθεια του Παναγιώτη “Hammer” Σφυρή, ο οποίος έχει επιμεληθεί όλα τα εξώφυλλά μας μέχρι σήμερα, θεωρούμε ότι το πέτυχαμε. Είχαμε ένα πρώτο εξώφυλλο, το οποίο αφήσαμε πίσω μας, μια και θέλαμε να εστιάσουμε στη φρίκη του πολέμου και δη στα παιδιά, τα οποία υποφέρουν πιο πολύ από κάθε άνθρωπο σε αυτές τις περιπτώσεις. Μετά από αρκετές συζητήσεις και συναντήσεις, κατασταλάξαμε σε αυτό που όλοι ξέρετε πλέον. Είναι μία εικόνα που δείχνει γλαφυρά τη κτηνωδία του πολέμου. Είναι μία εμπόλεμη ζώνη που όλοι μας απευχόμαστε να γνωρίσουμε.

Ένα απ τα τραγούδια που μπορώ να πω ότι με εξέπληξαν, ήταν το “A Poem I Couldn’t Rhyme”. Ένα κομμάτι που μιλάει για τους μεγαλύτερους φόβους του ανθρώπου. Ποιοί πιστεύετε ότι είναι αυτοί οι φόβοι, οι “δαίμονες” και πώς μπορούν να καταπολεμηθούν;
Δημήτρης Θεοδώρου: Το “Poem” προήλθε στιχουργικά από έναν εφιάλτη τον οποίο είχα δει πριν αρκετά χρόνια. Πραγματεύεται τη μοναξιά του σημερινού ανθρώπου. Μοναξιά, η οποία μάλιστα προέρχεται μέσα από την απομόνωση που άθελά μας παγιδευμένοι επιλέγουμε στην σημερινή απρόσωπη κοινωνία. Μακριά από πραγματικές ανθρώπινες σχέσεις και πραγματικά συναισθήματα, απέναντι σε ένα «Εγώ» που θεριεύει ανάμεσα σε εφήμερους έρωτες και ρηχές φιλίες κοινωνικών δικτύων. Νομίζουμε ότι είμαστε αυτό που προβάλουμε σε μία οθόνη, μεγάλοι και τρανοί, όμορφοι και ευτυχισμένοι. Στην ουσία είμαστε μόνοι μας και παίζουμε έναν ρόλο απέναντι σε έναν καθρέφτη, μέχρι που ακόμα και ο καθρέφτης δεν αντέχει το ψέμα, σπάει και μας πλακώνει. Τα τραύματα λοιπόν είναι επόμενα.

Ακόμη ένα κομμάτι που νομίζω ότι θα αγγίξει πολλούς ακροατές, είναι το “Ashes To Dust”. Ένα έπος που αναφέρεται σε έναν μεγάλο πολεμιστή των αρχαίων Ελλήνων, τον Αχιλλέα. Βέβαια, η συμμετοχή του Γρηγόρη Βαλτινού το κάνει ακόμη πιο επικό. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία; Και από την άλλη, τι πιστεύεις ότι κάνει έναν πολεμιστή μεγάλο;
Κώστας Κούλης: Τι κάνει έναν πολεμιστή μεγάλο… Σίγουρα ο αντίπαλός του. Τα κίνητρά του να πολεμήσει. Το ήθος του και η όλη συμπεριφορά του απέναντι στους ηττημένους. Ο Αχιλλέας, κατά την προσωπική μου γνώμη και μόνο, είναι ο μεγαλύτερος πολεμιστής και ο σπουδαιότερος ήρωας της Ιλιάδας. Είναι το κεντρικό πρόσωπο και όλοι κινούνται γύρω από εκείνον. Δεν θα μπορούσε όμως να είναι τόσο μεγάλος, αν δεν είχε απέναντί του έναν Έκτορα ή ακόμα έναν Αγαμέμνονα. Όταν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε πάνω στο “Ashes To Dust’, είχαμε σκοπό μας να το κάνουμε απόλυτα επικό. Το θέμα και η μουσική που είχαμε μπροστά μας αρχικά, όδευαν προς εκείνη την κατεύθυνση. Στο μυαλό μας είχαμε, μεταξύ άλλων, την ιδέα για μία αφήγηση. Το σημείο ήταν τα τελευταία λόγια του Έκτορα, πριν τον θανατώσει ο Αχιλλέας. Μας άρεσε πολύ, θέλαμε να κάνουμε κάτι πολύ ιδιαίτερο. Σε μία πρόβα, πάνω στο διάλειμμα μάλιστα, κάποιος ρώτησε «Ποιος θα κάνει τελικά την αφήγηση;», για να έλθει στο καπάκι η απάντηση «Ναι… Θα την κάνει ο Βαλτινός». Έτσι, χωρίς σκέψη, χωρίς τίποτα. Το συνειδητοποιήσαμε μερικά δευτερόλεπτα μετά. Το καλοσκεφτήκαμε. Η τέλεια επιλογή! Μιλήσαμε με τον άνθρωπο που του έκανε επικοινωνία τότε και η απάντηση του κυρίου Βαλτινού ήταν άμεση. Ζήτησε πληροφορίες για το σημείο της αφήγησης και το κείμενο της αφήγησης φυσικά. Και δυο μέρες μετά ήταν στο studio και ηχογραφούσε. Και μας έκανε να ανατριχιάσουμε. Πολλές φορές.

Στις 9 του Οκτώβρη η μπάντα θα παρουσιάσει το “Crimson Wreath” σε ένα release party, στο The Crow Club. Ποια είναι τα σχέδιά σας για την βραδιά;
Γιώργος Παπαντώνης: Για το release party τα πράγματα είναι πολύ απλά. Μαζευόμαστε στο Crow, πίνουμε τις μπύρες και τα ποτά μας και ακούμε το “Crimson Wreath” παρέα. Σχεδόν όλοι οι καλεσμένοι που συμμετείχαν στον δίσκο θα είναι παρέα μας και φυσικά θα υπάρχει και merch από τη μπάντα.

Κώστας Κούλης: Θα πρέπει να προσθέσουμε πως η ιδέα για release party μας τριβέλιζε το μυαλό για πολύ καιρό. Πριν από την κυκλοφορία του δίσκου. Η πανδημία και οι αποφάσεις για τη λειτουργία των κλειστών χώρων ήταν ένα θέμα που δεν έμοιαζε να βρίσκει λύση. Λίγες εβδομάδες πριν ήλθαμε σε επαφή με το Crow και συμφωνήσαμε να παρουσιαστεί το “Crimson Wreath” εκεί. Στο ίδιο μαγαζί που παρουσιάστηκε και το “Polysyllabic”. Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, υπάρχει αμοιβαία εκτίμηση και ήταν εύκολο να πάμε προς τα εκεί την εκδήλωση. Αυτό που θα επιδιώξουμε θα είναι το κάτι διαφορετικό. Δεν μας φτάνει να παίξει το άλμπουμ από το P.A. του Crow και να είμαστε όλοι παθητικοί ακροατές. Έχουμε σκεφτεί ειδικά event, έχουμε βάλει στο πρόγραμμα κάποια πράγματα, που θα εκπλήξουν πολύ ευχάριστα όλους όσους έλθουν να μας ευχηθούν για το νέο μας παιδί. Στη συνέχεια θα προχωρήσουμε με τις σκέψεις μας για Live και την προώθηση του album μέσω συναυλιών. Live release, συναυλίες σε διάφορες πόλεις της χώρας μας και πιθανά στο εξωτερικό, αν όλα πάνε καλά από θέμα οργάνωσης και εφαρμογής.

Με την προυπόθεση πως τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, ποια είναι τα πλάνα της μπάντας για τη συνέχεια; Υπάρχει “διάθεση” και για νέα μουσική;
Γιώργος Παπαντώνης: Πάντα υπάρχει διάθεση για νέα μουσική. Μέσα στις καραντίνες γράψαμε πολλές ιδέες για νέο υλικό στα σπίτια μας και ήδη έχουμε ξεκινήσει την προ-παραγωγή κομματιών για τον τέταρτό μας δίσκο. Στα πλάνα μας, βέβαια, υπάρχουν και οι ζωντανές εμφανίσεις. Καλώς εχόντων των πραγμάτων λοιπόν, αυτό που κοιτάμε, είναι να δώσουμε κάποιες συναυλίες παρουσιάζοντας υλικό από το “Crimson Wreath”, αλλά και από τα δύο πρώτα album μας.

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας. Τα λέμε… επί τω έργω!
Κώστας Κούλης: Εμείς ευχαριστούμε! Ευχαριστούμε εσάς και τους αναγνώστες σας και ευχόμαστε να τελειώσει σύντομα αυτή η δυσάρεστη κατάσταση με την πανδημία. Σας περιμένουμε στο release party για τον “Crimson Wreath”, είστε όλοι καλεσμένοι μας. Shine On The Ivories!

Facebook: https://www.facebook.com/IllusoryBand
Website: https://illusoryband.com/