Eίδος: Rapcore, Hardcore Rap, Punk Rock
Εταιρία: Missglucte Welt, Soulfood
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 12 Φεβρουαρίου 2021
Αυτή η μουσικοκριτική πέρα ότι είναι λίγο έξω από το ύφος του Rockway, λόγω του ότι ίσως είναι πιο ραπ από ότι ροκ, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως αντισυμβατική, όχι τόσο λόγω του κοινωνικό-πολιτικού στίχου αλλά περισσότερο λόγω της γλώσσας της οποίας έχει γραφτεί αυτός και μεταφέρεται από τους microphone controllers στα αυτιά μας. Υπάρχει ένα στερεότυπο το οποίο διακατέχει τους ακροατές της metal (και όχι μόνο) στην Ελλάδα, αυτό του Αγγλικού στίχου (και εγώ το πέρασα) και αρνούνται να ακούσουν οτιδήποτε σε άλλη γλώσσα μην αναγνωρίζοντας ότι αυτό ίσως και να είναι απόρροια του ότι απλά έτσι μάθαμε αυτήν την μουσική, λόγω των κυρίαρχων προτύπων που αντιπροσώπευαν την παγκοσμιοποίηση. Ας συλλογιστούμε για παράδειγμα ότι π.χ. οι Τρύπες αν ο Αγγελάκας δεν τραγουδούσε στην μητρική του γλώσσα θα ακουγόντουσαν σαν τους Gang of Four με βαριά σαλονικιώτικη προφορά και δεν θα είχαν προσφέρει τόσα πολλά στην εγχώρια σκηνή. Η Γερμανική γλώσσα μπορεί να είναι δύσκολη, οτιδήποτε παρά εύηχη και με αιματοβαμμένη ιστορία που ακόμα προσπαθεί να αποβάλλει από πάνω της, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει ντύσει πολύ αξιόλογες μουσικές που αντιπροσωπεύονται μέσω μιας δυναμικής σκηνής.
Με σκοπό να αρχίσουμε να μαθαίνουμε και εδώ σιγά σιγά πέρα από την Βαυαρική, μη Αγγλόφωνη, ευρύτερη πανκ σκηνή (Die Toten Hosen, Feine Sahne Fischfilet, Egotronic κ.α.) ας ασχοληθούμε με αυτό το “μπαστάρδεμα” hip hop με punk rock που έχει αρχίσει και φοριέται αρκετά λόγω κυρίως των Moscow Death Brigade, μιας πιο εκσυγχρονισμένης, μοντέρνας και φρέσκιας εκδοχής των Rage Against The Machine. “Ο Ελβετός και οι άλλοι”, όπως μεταφράζονται από τα Γερμανικά οι SWISS UND DIE ANDERN, δημιουργήθηκαν πριν λιγότερο από 8 χρόνια από τον mc Swiss (ο οποίος είχε ήδη ραπ σόλο καριέρα) και τον μπασίστα Matze Grimm, και με την βοήθεια του κιθαρίστα Jacob Schulze, του ντράμερ Tobias Gerth και του dj Da Wizzard κατάφεραν να κυκλοφορήσουν 6 ολοκληρωμένα άλμπουμ και αρκετά singles με δυσανάλογα αριθμητικά official videoclips. Οι ίδιοι παρουσιάζουν το στυλ που παιζουν ως “zekkenrap” και οργανικό στοιχείο της μουσικής τους αποτελεί η συμμετοχή σε σχεδόν κάθε τραγούδι τους από rapers (από άσημους, μέχρι πιο γνωστούς όπως είναι ο Shocky) και punk rockers (επίσης από όχι τόσο γνωστούς μέχρι πιο καταξιωμένους όπως είναι ο Diggen). Δεν είναι τυχαίο που το πρώτο τους άλμπουμ “Grobe Freiheit” έφτασε την 44η θέση στα charts της Γερμανίας τον Γενάρη του 2015, το 4ο άλμπουμ τους “Randalieren Fur Die Liebe” κατέλαβε την 2η θέση το καλοκαίρι του 2018 και το προτελευταίο “Sauna Club” την 4η θέση πέρσι, ενώ για το “Orphan” περί ου ο λόγος, ήδη φλερτάρει με την 2η θέση ακόμα δεν βγήκε και δεν ξέρουμε πόσες μέρες ή εβδομάδες θα παραμείνει εκεί.
Το άλμπουμ μπαίνει με το “Scheisse Ιst Das Geil” κλασσικό rapcore με παραμορφωμένες κιθάρες που αφήνουν το μπάσο στα couple και στην “γέφυρα” να ξεχωρίσουν και να “βάλουν πλάτες” στο ραπάρισμα η στην μελωδία της φωνής αντίστοιχα. Δεύτερο ακούμε το ομώνυμο που εναλλάσσει punk ρυθμό με beatdown κάνοντας το κεφάλι σου να θέλει να “ξεβιδωθεί” ενστικτωδώς σαν την μαχητικότητα της κοπέλας στο videoclip. Στην συνέχεια ακολουθεί το τραγούδι που αποτέλεσε το πρώτο videoclip του “Orphan”, το “Was Geht Die Scheisse Dich An” στο οποίο ξεχωρίζει η φωνή του γερό- πάνκη Diggen, o μικροφωνισμός της κιθάρας και τα σκρατσάκια που πατάνε ακριβώς με τα γυρίσματα στα τύμπανα, και το οπτικοακουστικό το ντύνει απρόσμενα ταιριαστά όπως συνηθίζουν να μας εκπλήσσουν ο Ελβετός με τους άλλους. Ακολουθεί το πιο μελωδικό “Am Leben Bleiben” με την ska λούπα και την πιο γρήγορη “γέφυρα” που πανκίζει και δένει με το πιο δυναμικό ρεφρέν και 5ο το “Dreh Auf” με την συμμετοχή του Joey Bargeld σε πιο ραπ ύφος στα verse, όπου κλασσικά ανεβάζει δυναμικές στο ρεφρέν.
Μετά το ευχάριστο χορωδιακό διάλειμμα του μισού λεπτού με το “Landgang Skit” μπαίνουμε στο ίδιο μοτίβο αφού οπλίσουμε με το “Landgang” σε groovy tempo και με gang, εύθυμο, αντιφασιστικό ρεφρέν που σου κολλάει στο μυαλό και ροκάρουμε στην συνέχεια με το “Schwarzer Lumpen” που πιο πολύ punk rock θυμίζει παρά hip hop, μιας και απουσιάζει το ραπάρισμα και ο ρυθμός παραπέμπει σε grunge. Kαι μιας και μιλάμε για ’90s Αμερικάνικα, μουσικά, κιθαριστικά είδη, ακολουθεί το “Punkrock Karate” με συμμετοχή των Mal Elve και του Μοrtis με τα flow τους να εισάγουν πολύ ταιριαστά το sing along refrain με τα rolling στα τύμπανα και την indie γέφυρα. 10ο ξεχειλίζει από τα ηχεία μας το “Was Guckst Du?” σαν σωστό rapcore με το μπάσο να εισάγει την λούπα της κιθάρας σε Korn ύφος, η οποία hardcor-ίζει επικίνδυνα στην συνέχεια, και συμμετοχή του Wizzy. Φτάνουμε αισίως στο τέλος του άλμπουμ με το “μπουκωμένο” ριφ του “Bis Zum Schluss” και το ραπάρισμα του Ferris και του φίλου τους Shocky, να είναι ο ιδανικότερος δυναμικός επίλογος σε αυτά τα 11 επαναστατικά άσματα.
Τα αλάνια από το Αμβούργο δυστυχώς χρειάζονται συστάσεις στην χώρα μας όπως και η γενικότερη σκηνή, που λόγω της δυσκολίας της γλώσσας είναι άγνωστη, αλλά θεωρώ ότι οι λάτρες αυτού του ήχου θα τους λατρέψουν. Αυτό το μουσικό είδος μπορεί να ξεκίνησε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού πριν 30 χρόνια αναδεικνύοντας μπαντάρες πέρα από τους RATM, όπως ήταν οι Dog Eat Dog και οι Downset και μετά να πέθανε αφού “ξεφτιλίστηκε” από συγκροτήματα όπως ήταν οι Limp Bizkit και οι Crazy Town, αλλά ευτυχώς υπάρχουν παραδείγματα όπως οι Γερμανοί που ανασταίνουν και δίνουν φρέσκο αέρα σε αυτό. Πέρα από ιδιαίτερο σαν άκουσμα αυτός ο δίσκος σίγουρα θα σας μεταφέρει νοητά σε μια κατάληψη του Βερολίνου ή σε μια κερκίδα της St.Pauli όπου η διαφορετικότητα κυριαρχεί, η πολύ-πολιτισμικότητα στιγματίζει, η πολύ-τασικότητα εγκαθιδρύεται και η πολυμορφία ανθίζει όπως ακριβώς αυτό το πάντρεμα της ραπ με το ροκ.
Facebook: https://www.facebook.com/Swiss666/
Website : https://missglueckte-welt.de/
1220 
