Τοποθετημένο μέσα στην 20αδα του για το 2020 (πολλά εικοσάρια μαζεμένα), το “Vökudraumsins fangi” των Audn, ήταν μια ακουστική όαση με πολλαπλές επισκέψεις, για τον Δημήτρη Μαρσέλο. Μαγεμένος με τους Ισλανδούς, ήρθε σε επικοινωνία με τον κιθαρίστα και στιχουργό του σχήματος, Aðalsteinn M, με σκοπό να ερμηνεύσει τους ήχους σε λέξεις.
Καταρχάς, πολλά μπράβο για το νέο σας album. O τίτλος του σημαίνει “Το όνειρο του φυλακισμένου” σύμφωνα με online μεταφραστικές υπηρεσίες. Νιώθεις ο ίδιος φυλακισμένος; Ποιο είναι το όνειρό σου για το μέλλον;
Σε ευχαριστώ! Παρόλο που δεν μιλάμε για κάποιο concept album, υπάρχει μια κόκκινη γραμμή μέσα του, που είναι εκείνο το περίεργο συναίσθημα που νιώθεις όταν σου λείπει κάτι στη ζωή σου ή αισθάνεσαι άδειος. Είναι η αίσθηση του να ξυπνάς σε μια ζωή που δεν θυμάσαι, ενώ θυμάσαι μια άλλη που τελικά δεν συνέβη. Παγιδευμένος σε έναν αέναο εφιάλτη, όπου πιστεύεις πως έζησες μια ζωή που ίσως ποτέ δεν έλαβε χώρα.
Εμπνέομαι από διαφορετικά πράγματα, τη φύση, τους μύθους και το υπερφυσικό.
Το album ασχολείται με θέματα του νου, του ανείπωτου υπερφυσικού που παραμονεύει στις σκιές της ύπαρξής μας, και αναρωτιέται αν αυτοί οι δαίμονες είναι υπερφυσικοί ή απλά μηχανές δικής μας δημιουργίας.
Θα ήθελα όμως, να ξεκινήσουμε από την αρχή. Πότε ξεκινήσατε ως συγκρότημα και τι σημαίνει Audn;
Ξεκινήσαμε το 2010, εγώ, ο Andri B (κιθαρα), ο Sigurður (τύμπανα) και ο Hjalti (φωνή). Ενοικιάσαμε μια καμπίνα στα βουνά κοντά στο Þingvellir (σ.σ. την προφορά να τη μαντέψετε μόνοι σας) και κουβαλήσαμε εκεί όλον μας τον εξοπλισμό. Σκοπός μας ήταν να γράψουμε ένα album. Χωρίς να ξέρουμε τι θέλουμε να δημιουργήσουμε ξεκινήσαμε να συνθέτουμε και τελικά ήρθε το “Sífreri”, που τελικά κατέληξε στο ντεμπούτο μας “AUÐN”. Την επόμενη χρονιά προστέθηκε ο Hjálmar Gylfasson στο μπάσο και όλα άρχισαν να ρολάρουν, με αποτέλεσμα το ντεμπούτο μας, το οποίο κυκλοφόρησε το 2013/14. Μετά υπογράψαμε με την sign with Season of mist για την παραγωγή του δεύτερού μας album, “Farvegir fyrndar” και από τότε αρχίσαμε να “τραβάμε την προσοχή”. Έτσι, φτάσαμε στο σήμερα με τον Matthías Mogensen στο μπάσο και τον Hjálmar να αναλαμβάνει χρέη κιθαρίστα. Είμαστε πιο δυνατοί από ποτέ και νομίζω πως το “Vökudraumsins fangi” είναι η απόδειξη αυτού.
Το όνομα σημαίνει ερημωμένο τοπίο. Ένα μέρος όπου τίποτα δεν φυτρώνει και τίποτα δεν ανθίζει.
Είναι δηλαδή η Ισλανδική γη μια έμπνευση για τη μουσική σας;
Αναμφισβήτητα έχει αποτελέσει έμπνευση για τους Auðn. Το να ζεις σε ένα τόσο κρύο και σκληρό μέρος, όπου ο χειμώνας είναι σχεδόν ολοκληρωτικά σκοτεινός, διευκολύνει την εύρεση έμπνευσης για “μαύρα” θέματα τα οποία αντιμετωπίζουμε, αλλά παράλληλα υπάρχει και η ομορφιά της 24ωρης ύπαρξης ηλιακού φωτός το καλοκαίρι που φέρνει ισορροπία στην δημιουργική διαδικασία.
Ειλικρινά δεν μπορώ να σταματήσω να ακούω το album. Πόσος χρόνος χρειάστηκε για την παραγωγή του;
Μετά το “Farvegir fyrndar”, νιώσαμε πως χρειαζόμαστε μια αλλαγή ρυθμού και αποφασίσαμε να προσθέσουμε τον Matthías στο μπάσο. Μετακόμισε και πάλι στην Ισλανδία μετά από μια μικρή διαμονή στην Ολλανδία και αμέσως αρχίσαμε να δουλεύουμε πάνω σε νέο υλικό. Το album το συνθέσαμε σε ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, λίγων μηνών. Μπήκαμε στο studio και ηχογραφήσαμε εξ ολοκλήρου ζωντανά με παραγωγό των Stephen Lockhart. Ο Jens Bogren ανέλαβε μίξη και το master.
Βρήκατε μια άγρια ισορροπία μεταξύ black metal και shoegaze, με το αποτέλεσμα να είναι φανταστικό. Ήταν αναγκαίο για τους στίχους να γίνει η μουσική πιο αιθέρια;
Πάντοτε σκεφτόμασταν τη μουσική μας ως κινηματογραφική, αν με εννοείς. Νιώθω πως γράφω κάποιο soundtrack για την αποκάλυψη ή μια ωδή για τη φύση, όταν τα κομμάτια το αποζητούν. Προσπαθούμε να βρούμε τι ζητούν τα ίδια τα κομμάτια και προσπαθούμε να ακολουθήσουμε εκείνη τη διάθεση. Συχνά αφού γράψουμε τη μουσική, καταλαβαίνω τι στίχους πρέπει να γράψω. Υπάρχει πάντα ένα αίσθημα ή συναίσθημα που οδηγεί τη μουσική και το να το βρεις και να το συνδέσεις είναι το κλειδί για να γράψεις την ιστορία. Πιστεύω πως έτσι, μεταφράζεται σωστά στον ακροατή ακόμα και αν δεν καταλαβαίνει τα λόγια.
Η Ισλανδία έχει πολύ δυνατή extreme metal σκηνή και η γλώσσα σας πλέον, δεν μας ακούγεται παράξενη. Υπάρχουν μεταφράσεις στην φυσική κόπια του album ή πρέπει να φτιάξουμε τις δικές μας ιστορίες; Πιστεύεις πως η χρήση της μητρικής σας μπορεί να φέρει περισσότερο κόσμο κοντά σας;
Όχι, μεταφράσεις δεν θα βρείτε. Δεν τις θεωρούμε αναγκαίες, μιας που δεν προσπαθούμε να περάσουμε κάποιο μήνυμα. Οι στίχοι είναι για εμάς, έτσι ώστε να συνδεθούμε βαθύτερα με τη μουσική και να επικοινωνήσουμε πιο δυνατά συναισθήματα μέσω της μουσικής μας. Τα φωνητικά είναι και αυτά ένα μουσικό όργανο, αλλά αν οι άνθρωποι επιμένουν να βουτήξουν βαθύτερα στη μουσική μας μέσω των στίχων, μπορούν είτε να το πετύχουν μέσω έρευνας, ή όπως και εσύ να επικοινωνήσουν μαζί μας. Αν και νιώθω πως το “μήνυμα” περνάει ούτως ή άλλως.
Φαίνεται πως στην Ισλανδία 1 στους 2 κατοίκους έχουν συγκρότημα. Έχει να κάνει με τον καιρό αυτό;
Πολλά συγκροτήματα, λίγοι άνθρωποι. Η σκηνή εδώ, αποτελείται από 20-30 άτομα που ανταλλάσσουν συνεχώς μέλη και δημιουργούν νέα projects… Ε, βοηθάει και ο καιρός. Κάποιες φορές δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο από το να γράφουμε μουσική, αν επιμένεις να σου πω.
Υπάρχει κάτι που ενώνει τα albums σας και αυτό δεν είναι άλλο από τα εξώφυλλα. Όμορφοι πίνακες που ακολουθούν παρόμοια τεχνική. Ποιος είναι υπεύθυνος για αυτά;
Τα εξώφυλλα είναι ζωγραφισμένα από τον καλό μας φίλο, Víðir “Myrmann” Þrastarsson, που είναι ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης. Μοιραζόμαστε καλλιτεχνικό χώρο εδώ στην πόλη μας την Hveragerði και συχνά ζωγραφίζει όσο εμείς προβάρουμε ή γράφουμε, και έτσι κατά κάποιον τρόπο είμαστε συνδεδεμένοι και εμπνέουμε ό ένας τον άλλον.
Το 2020 φτάνει στο τέλος. Έχει αγαπημένα albums που έχεις ακούσει πολύ φέτος;
Δυστυχώς δεν είχα πολύ χρόνο για να ακούσω μουσική, αλλά έχω λιώσει όπως και παλαιότερα, το “Crack the Skye” των Mastodon.
Σαν επίλογο, θα ήθελα να σου ζητήσω μια φράση από τους στίχους του album, που κάλλιστα θα μπορούσαν να τον διαφημίσουν…
Η σημαντικότερη φράση που ανακεφαλαιώνει την άτυπη θεματική είναι η “Minning þess sem aldrei varð”, που σημαίνει “Μια ανάμνηση αυτού που δεν υπήρξε ποτέ”.
468 
