HAVUKRUUNU

INTERVIEW

November 18, 2020 Δημήτρης Μαρσέλος Highlights, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ Comments Off

Το σκοτάδι σκέπασε φέτος την ανθρωπότητα. Στη μουσική αυτό, έκανε καλό και τα θλιμμένα της είδη, γνώρισαν μεγάλη άνθιση. Ένα από τα πιο όμορφα albums της χρονιάς που μας αφήνει σιγά σιγά, ήταν το “Uinuos syömein sota” (review) των Φινλανδών Havukruunu. Ο Δημήτρης Μαρσέλος με άπλετο χρόνο και πάλι, έπρεπε να μιλήσει με τον “αρχηγό” τους, Stefan, ο οποίος άνοιξε την καρδιά του στο rockway.gr και στο φινάλε, με κίνηση ματ, αποκάλυψε πως δεν είναι Φινλανδός ο ίδιος. Δικός σας…

Καλησπέρα, Stefan και σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου! Με μια σύντομη χρήση του διαδικτύου, υποθέτω πως το όνομα του συγκροτήματος έχει κάποια σχέση με τα δάση. Είναι εκεί που πραγματικά, νιώθεις σπίτι σου;
Καλησπέρα και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας. Ναι, Havukruunu σημαίνει ελάτινο στέμμα. Όντως, νιώθω σπίτι μου στα δάση, χωρίς κανέναν να με ενοχλεί. Κάποτε ένιωθα δέος για τους νυχτερινούς ουρανούς, όταν ζούσα στα δάση και τριγυρνούσα όλο το βράδυ. Όχι τόσο πολύ στη συνέχεια, δυστυχώς.

Το στέμμα από κλαδιά θυμίζει θρησκεία. Για ποιον έφτιαξες το ελάτινο στέμμα;
Για μένα. Δεν ασχολούμαι με θρησκείες, παγανισμούς ή αιρέσεις. Υπάρχει μόνο η σχέση μου με το σύμπαν.

Ένα EP και τρία full length albums συνδέονται τρόπον τινά, με ένα καλλιτεχνικό concept. Τα εξώφυλλα δημιουργούνται με την ίδια τεχνική και κάνουν τη μουσική σας να φαίνεται ακόμη πιο underground. Ποιος βρίσκεται πίσω από αυτά τα ασπρόμαυρα αριστουργήματα;
Το underground ακούγεται ωραία, εκεί στοχεύουμε. Οι ζωγραφιές είναι της Heidi, που κατά κάποιον τρόπο είναι το πέμπτο μέλος της μπάντας, και είναι η μοίρα μας να συνεργαζόμαστε για πάντα. Σκεφτόμαστε να οδηγήσουμε τη μουσική μας προς άλλη κατεύθυνση, αλλά και την οπτική πλευρά μας. Περισσότερο χλωμή, τρομακτική και μυστηριώδη από ότι πριν.

Ανήκετε στην επική πλευρά του black metal και είμαι σίγουρος πως οι Bathory θα ήταν περήφανοι για τη μουσική σας, όπως είμαστε και εμείς. Γιατί διαλέξατε αυτό το στιλ για να πείτε τις ιστορίες σας;
Εξαιτίας του “Blood Fire Death”. Είναι εκπληκτικό! Όπως και το γεγονός πως είναι βασισμένο σε RIFFS. Τα samples και οι (εκπληκτικά και σκατένια) χορωδίες από πλήκτρα είναι απλά πασπαλισμένα στην κορυφή. Είμαστε σε πόλεμο με την “επική” μουσική και την τοποθέτηση πραγμάτων από πάνω. Όμως, είμαστε ένοχοι και για αυτό. Αλλά είμαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω πως ακούω τα “Under the Sign of the Black Mark” and “The Return” πολύ, τελευταία.

Μιας που τα φινλανδικά, τα καταλαβαίνω όσο καλά και τα κινέζικα, χρειάζομαι την καθοδήγηση σου για να μάθω για τι μιλούν οι στίχοι σου.
Βασικά, πρόκειται για τη ζωή μου. Έχω μια βαριά περίπτωση άγχους και νεύρωσης, οπότε προσπαθώ να το ξεπεράσω παίζοντας και γράφοντας μουσική και στίχους.

Το “Uinuos syömein sota” ήταν μια όαση στα αυτιά μου. Μοιάζει με τεράστιο άλμα εξέλιξης για τους Havukruunu. Πόσο καιρό πήρε η παραγωγή του; Θα ήθελες να μας πεις κάποια πράγματα για τους συνεργάτες σας;
Πήρε αρκετό χρόνο. Βασικά, ξεκινήσαμε με το να μάθουμε να παίζουμε καλύτερα τα όργανα μας, ένας ένας. Περάσαμε πολύ χρόνο αναπτύσσοντας τεχνική και προβάροντας μόνοι μας, αλλά και όλοι μαζί. Η ηχογράφηση, αυτή καθεαυτή, ήταν αρκετά εύκολη, αν εξαιρέσεις πως ηχογραφήσαμε τα μέρη του album σε 4-5 διαφορετικές τοποθεσίες και ο, μεταξύ αυτών, χρόνος σπαταλήθηκε στο να ξεπεραστεί η επανατοποθέτηση, στεναχώρια, αλλαγή δουλειάς και ηλίθιας κατάθλιψης. Ένιωσα καλά όταν ολοκληρώθηκε η διαδικασία και βασικά, το συνέθεσα, το ενορχήστρωσα, το ηχογράφησα και το μίξαρα ολομόναχος. Όταν τελείωσα, το ανακοίνωσα στους υπόλοιπους, οι οποίοι απάντησαν “ok, τώρα χαλάρωσε.”

Οι τίτλοι των τραγουδιών έχουν λέξεις-κλειδιά, όπως “σκιές”, “νύχτα”, “πόλεμος”, “άστρα”, “άλογα”, που με οδηγεί στο να πιστέψω πως υπάρχει κάποιο concept στο album. Ποια είναι η ιστορία που υπάρχει πίσω από τα τραγούδια;
Χρησιμοποιώ πολλές μεταφορές στους στίχους μου, γιατί θα ήταν πολύ ξενέρωτο να διαβάζεις για τις ανησυχίες και τη λύπη κάποιου. Και έτσι, πρέπει να είμαι προσεχτικός πως γράφω, για να μπορεί ο καθένας να το μεταφράσει με τον δικό του τρόπο. Μπορεί να σημαίνουν πολλά πράγματα, αλλά αναγκαίως, για τον Σατανά.

Δυο βασιλιάδες αλληλοσφάζονται στο εξώφυλλο. Ένα θλιμμένο τέλος ενός έπος γενναιότητας ή μια τιμητική αυτοχειρία δυο ατιμασμένων πολεμιστών;
Το αρχικό νόημα είναι πολύ πιο καταθλιπτικό, αλλά όπως και οι στίχοι, διαλέγουμε εξώφυλλα που μπορεί ο καθένας να ερμηνεύσει όπως θέλει. Πολλά νοήματα.

Είναι σίγουρα τιμή για μουσικούς που μιλάνε την μητρική τους γλώσσα να ακουμπούν τις ψυχές ανθρώπων, που ούτε στο περίπου δεν την καταλαβαίνουν. Σκέφτηκες ποτέ να πάς από την εύκολη οδό και να γράψεις στα αγγλικά;
Κάπου κάπου το σκέφτομαι. Αλλά επιμένω να το αποφεύγω. Το μειονέκτημα είναι πως σε βάζουν στο ίδιο σακί με όλες τις άλλες μπάντες που τραγουδούν στα φινλανδικά. Και είναι δύσκολη γλώσσα γραφής. Βασικά, απλά το να γράφεις είναι δύσκολο, και είμαι της γνώμης πως οι metal στίχοι είνι άθλιοι. Προσπάθησε σκληρά, κάνε έρευνα, μάθε καλά τη γλώσσα, αλλιώς δώσε τη στιχουργική δουλειά σε κάποιων άλλον. Είμαι όμως, έκπληκτος και νιώθω δέος που η μουσική μας περνάει τα γλωσσικά σύνορα.

Η Φινλανδία είναι στην κορυφή της λίστας των χωρών με τις περισσότερες metal μπάντες ανά κάτοικο. Τι κάνει τη χώρα σας να παράγει τόση βαρύτητα;
Δεν έχω ιδέα. Επίσης, δεν είμαι ο αρμόδιος να απαντήσω, μιας που δεν είμαι Φινλανδός (γέλια).

Συνήθως στο τέλος της συνέντευξης ζητάω κάποιους στίχους του συνεντευξιαζόμενου, αλλά εσύ θα χρειαστεί να μας κάνεις και τη μετάφραση. Αν δεν έχεις τέτοια όρεξη, απλά βγάλε από μέσα σου ότι έχεις ανάγκη και μοιράσου το με τους αναγνώστες μας.
Βγείτε έξω, αναπνεύστε τον αέρα, μην πάρετε το τηλέφωνο μαζί σας. Αφήστε το μυαλό σας να καλπάσει. Είναι καλό!

Ευχαριστώ για τη συνέντευξη, Δημήτρη. Εύχομα τα καλύτερα στο ROCKWAY.