MYSTERY

INTERVIEW

Σχεδόν 35 χρόνια δημιουργικής διαδρομής, επτά στούντιο δίσκοι, ένα ΕΡ και τρία live άλμπουμ είναι και στατιστικά μια πολύ ισχυρή αφορμή για να τιμήσουμε τους prog rockers από το Quebec του Καναδά. Όμως ο μοναδικός λυρισμός τους, η εγγυημένη ποιότητα και η πάντα εμπνευσμένη συνθετική φλέβα τους είναι ακόμα πιο σοβαροί λόγοι να ανακρίνουμε πολύ ευγενικά και με τον ανάλογο σεβασμό τον ιδρυτή, εγκέφαλο, βασικό συνθέτη και πολυμουσικό Michel St-Pere. Αφορμή, η κυκλοφορία του πρόσφατου live άλμπουμ, “Live In Poznan” (κριτική).

Οι άνθρωποι λένε συνήθως ότι τα live άλμπουμ αντιπροσωπεύουν το κλείσιμο ενός κύκλου, μιας εποχής για τη μπάντα. Έτσι, μετά από δύο σπουδαία άλμπουμ με τον Jean Pageau να αποτελεί τη φωνή στο συγκρότημα, πώς αισθάνεστε για το “Live In Poznan”;
Όχι σε αυτήν την περίπτωση επειδή κυκλοφορήσαμε ένα live άλμπουμ και ένα DVD αμέσως μετά το Delusion Rain (Second Home) Το “Live In Poznan” υποτίθεται ότι θα κυκλοφορούσε μόνο σε βινύλιο και ήταν μια ιδέα της Πολωνικής εταιρίας OSKAR Records που έχει αναλάβει τις κυκλοφορίες μας σε βινύλιο. Αλλά όταν άρχισα να κάνω τη μίξη στο άλμπουμ, σκέφτηκα ότι θα ήταν δίκαιο να είναι διαθέσιμο σε όλους τους οπαδούς. Όταν παίξαμε αυτό το show στο Πόζναν, ξέραμε ότι γενικά είχαμε μια καλή αίσθηση, αλλά στην αντίληψή μας δεν ήταν η καλύτερη εμφάνιση της περιοδείας, μέχρι που είδαμε το βίντεο ενός fan στο YouTube. Από τη στιγμή που είδα αυτό το βίντεο, αποφάσισα ότι αξίζει να κυκλοφορήσει.

Υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ του “Delusion Rain” και του “Lies and Butterflies”, αλλά αυτό στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύει τον τρόπο έκφρασής σας τα τελευταία πέντε χρόνια. Έτσι, πώς νιώθεις για το επόμενο βήμα, την επόμενη πρόκληση; Μπορείς να μας δώσεις μια πρόβλεψη για την εξέλιξή σας;
Ποτέ δεν τέθηκε τέτοιο θέμα για μένα προσωπικά, δεν μπορείς να εξαναγκάσεις την έμπνευση. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, το επόμενο άλμπουμ θα είναι μια εξέλιξη από τα παλαιότερα άλμπουμ. Αλλά θα είναι σε όποια κατεύθυνση θα μας προσδιορίσει η έμπνευση. Κάνουμε κάθε άλμπουμ σαν να είναι το τελευταίο και δεν θα είναι διαφορετικά και σε αυτό.

Μιλώντας για την τελευταία σας περιοδεία για την προώθηση των “Lies and Butterflies”, πού νομίζεις ότι έχετε την ισχυρότερη βάση οπαδών, σε ποιες χώρες αισθάνεστε σαν στο σπίτι σας; Μπορείς να θυμηθείς κάποια ιδιαίτερη αντίδραση ή ιστορία από αυτή την περιοδεία;
Είναι δύσκολο να το πεις με σιγουριά, επειδή βλέπουμε πολλούς περισσότερους οπαδούς κάθε φορά που πηγαίνουμε στην Ευρώπη. Η έκπληξη ήταν στην Πολωνία γιατί δεν έχουμε σπουδαίο αριθμό πωλήσεων cd, και όταν πήγαμε εκεί για 3 συναυλίες, σκέφτηκα ότι δεν θα υπάρχει κανένας. Αλλά τελικά ήταν τρελό, και οι οπαδοί ήταν καταπληκτικοί. Η Γερμανία και η Ολλανδία είναι πάντα καλοί στους Mystery. Η περιοδεία είχε προγραμματιστεί σε 2 σκέλη και δεν είχαμε πολλές ελεύθερες μέρες, παίζαμε 8 show σε 10 ημέρες, έτσι σε αντίθεση με τις προηγούμενες περιοδείες, δεν είχαμε πολύ χρόνο να επισκεφτούμε τις πόλεις, αλλά η περιοδεία πήγε πραγματικά πολύ καλά.

Όντας σε ένα είδος όπου οι μπάντες και οι καλλιτέχνες δίνουν μεγάλη προσοχή στον ήχο και στις λεπτομέρειες, πώς συμπεριφέρεσαι στη διαδικασία εγγραφής; Θέλω να πω, είσαι ο τύπος των ανθρώπων που κυνηγούν την τελειότητα και φροντίζουν κάθε δευτερόλεπτο στα τραγούδια ή αφήνεις επίσης χώρο για το ένστικτο και τον αυθορμητισμό;
Υπάρχουν και οι δύο τρόποι. Τα περισσότερα από τα τραγούδια γράφονται πρώτα στην ακουστική κιθάρα και στη συνέχεια όλες οι ρυθμίσεις γίνονται μετά. Είναι στο σημείο της μίξης που όλες οι λεπτομέρειες ελέγχονται μία προς μία και βεβαιώνομαι ότι όλα είναι εντάξει χωρίς να επισκιαστεί η φυσική αίσθηση. Έχω συνήθως πολλά κομμάτια της ίδιας ηχογράφησης γιατί κάποιες φορές κάνουμε λάθη που οδηγούν το τραγούδι σε μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση.

Αν κοιτάξεις τον κόσμο γύρω σου για να σε εμπνεύσει σήμερα, αισθάνεσαι ότι η αρνητική έμπνευση είναι πλουσιότερη και ισχυρότερη από τη θετική και αν ναι, με ποιο τρόπο νιώθεις πως πρέπει να λειτουργήσεις;
Με τους στίχους των Mystery προσπαθώ πάντα να επιλέγω το καλό από κάθε κακή κατάσταση. Σίγουρα ο κόσμος σήμερα είναι πλούσιος σε αρνητικά νέα και ιστορίες και πολύ θλιβερός κατά περιόδους. Όλοι πρέπει να παίρνουμε το καλύτερο από κάθε κατάσταση. Νομίζω ότι ζούμε στο τέλος μιας εποχής και ότι θα δούμε σημαντικές αλλαγές. Αλλά ταξιδεύουμε σε πολλές χώρες τώρα και συναντάμε τόσους πολλούς καλούς ανθρώπους παντού, και νομίζω ότι αυτή είναι η καλύτερη έμπνευση που μπορεί να πάρει ένας μουσικός.

Έχεις το χρόνο και τη θέληση να λειτουργείς ακόμη σαν ακροατής, ψάχνοντας τις νέες κυκλοφορίες; Έχεις κάποιες συγκεκριμένες προτάσεις για το 2019;
Έχω αρχίσει να ακούω και πάλι περισσότερη μουσική τα τελευταία χρόνια, Οι υπηρεσίες του streaming είναι εξαιρετικές για να ανακαλύψεις και να ακούσεις κάτι σε κίνηση, όπως λέμε. Είχα σταματήσει να ακούω μουσική για πολλά χρόνια, αλλά περίπου εδώ και 2-3 χρόνια προσπαθώ να ακούω μουσική όσο μπορώ. Νομίζω ότι είναι μια σπουδαία εποχή για τους ανθρώπους να ακούν μουσική, έχεις πρόσβαση σε οτιδήποτε, οπουδήποτε και αν βρίσκεσαι. Έχω ανακαλύψει πολλούς σημαντικούς καλλιτέχνες, αλλά, όπως πολλοί άνθρωποι, τείνω να ακούω πάντα τα ίδια άλμπουμ που άκουσα πριν από 25 χρόνια. Οι Haken, Opeth, Leprous είναι υπέροχα νέα συγκροτήματα, Αν και οι Opeth υπήρχαν σχεδόν όσο καιρό και εμείς, τους ανακάλυψα αργά.

Ανακαλώντας την καριέρα σου ως τώρα, ποια θεωρείς ως την πιο δύσκολη στιγμή ή περιστατικό στη μπάντα μέχρι τώρα και γιατί;
Θα έλεγα όταν ο Benoit David εντάχθηκε στους YES και έπειτα άφησε και τους YES και τους Mystery. Ήταν μια δύσκολη περίοδος γιατί το συγκρότημα ξαφνικά κέρδισε μεγάλη προσοχή και στη συνέχεια κυκλοφόρησε και το “The World Is a Game” και όλα έδειχναν πως τελικά τα αστέρια είχαν ευθυγραμμιστεί και στη συνέχεια ξαφνικά όλα κατέρρευσαν και ήμασταν πίσω στην αρχή. Αλλά στο τέλος όλα έγιναν για το καλύτερο και η μπάντα δεν έχει δουλέψει ποτέ περισσότερο από τα τελευταία πέντε χρόνια.

Αν κάποιος σου ζητήσει να διαλέξεις ένα τραγούδι από τον κατάλογό σας που αντιπροσωπεύει κάτι τόσο ισχυρό και ιδιαίτερο και σε κάνει να θέλεις να το παίζετε μαζί σας για πάντα, ποιο θα ήταν και γιατί;
Νομίζω ότι θα ήταν το “Through Different Eyes” , είναι ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι για μένα και γράφτηκε με την απώλεια 3 στενών φίλων, και είναι πολύ συναισθηματικό όταν το παίζουμε ζωντανά καθώς συνδέεται επίσης με ανθρώπους που έχουν χάσει πολύ αγαπητούς φίλους ή οικογένεια. Μερικές φορές εύχομαι να μην χρειαζόταν ποτέ να το έγραφα, αλλά ταυτόχρονα είμαι πολύ περήφανος για αυτό το τραγούδι.

Μπορείς να αποκαλύψεις κάποιες άλλες πηγές έμπνευσης για σένα εκτός από τη μουσική;
Ξοδεύω τον περισσότερο χρόνο μου με τη μουσική ίσως πάρα πολύ χρόνο, μου αρέσει να ανακαινίζω το σπίτι, για μένα είναι το πιο κοντινό πράγμα στη μουσική και τη διαδικασία δημιουργίας, μου αρέσει πολύ και το γκολφ, αλλά και πάλι δεν έχω αρκετό χρόνο για να το απολαύσω πλήρως .

Σχεδόν 35 χρόνια, ένα μακρύ ταξίδι στο χρόνο και τη μουσική. Ποιός πιστεύεις ότι είναι πια ο στόχος των Mystery σήμερα;
Σήμερα, νομίζω ότι ο στόχος είναι να κάνουμε πια μόνο μουσική. Νομίζω πως είμαστε ευλογημένοι, με την έννοια ότι άνθρωποι από όλο τον κόσμο ακούν τη μουσική μας, έρχονται στις συναυλίες μας, όλο και περισσότεροι κάθε χρόνο. Αν μπορούμε να συνεχίσουμε να κυκλοφορούμε μουσική που αγαπάμε και αυτό μας κάνει ευτυχείς και συγχρόνως κάνει τους οπαδούς ευτυχείς, τότε νομίζω ότι έχουμε φτάσει στον στόχο των Mystery.

973
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…