Οι Desert Near The End κυκλοφόρησαν τον τελευταίο τους δίσκο, “Theater Of War”, στα τέλη του προηγούμενου έτους και ήδη βρίσκονται σε δημιουργικό αναβρασμό. Παράλληλα, ετοιμάζονται για τα επερχόμενα live τους, αρχής γενομένης στις 22 Απριλίου, στο Modu, παρέα με False Coda, The Silent Rage και Defision. Πολλά κι ενδιαφέροντα νέα λοιπόν από το στρατόπεδο της μπάντας, τα οποία μοιράστηκε μαζί μας ο Αkis Prasinikas (bass) σε μία εφ όλης της ύλης συνέντευξη!
Καλησπέρα Άκη! Ας αρχίσουμε λέγοντας μερικά πράγματα για το πώς δημιουργήθηκαν οι Desert Near The End. Mε τον τραγουδιστή σας, Αλέξανδρο Παπανδρέου, από όσο γνωρίζω, παίζετε χρόνια μαζί. Πώς προέκυψε η ιδέα για το συγκεκριμένο σχήμα;
Καλησπέρα, όντως με τον Αλέξανδρο ξεκινήσαμε να παίζουμε μουσική μαζί από το 1998, όταν τελειώσαμε το Λύκειο και για να σου πω την αλήθεια, δεν βλέπω τους Desert Near The End σαν ένα σχήμα που προέκυψε στην πορεία αλλά σαν φυσική συνέχεια εκείνης της πρώτης “σχολικής” μπάντας. Σίγουρα δεν ακουγόμαστε το ίδιο αλλά ειλικρινά, τίποτα δεν αφαιρέθηκε. Το μόνο που κάναμε ήταν να προσθέτουμε πάνω σε αυτά που μας έκαναν να ασχοληθούμε με το metal εξ αρχής. Έτσι αρκετά μέλη ήρθαν και έφυγαν, γράψαμε αρκετά demo αυτά τα χρόνια, ακόμα και ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ το 2005, το οποίο δεν κυκλοφόρησε ποτέ για τεχνικούς λόγους. Όλα αυτά φυσικά με άλλο όνομα αλλά ο πυρήνας της μπάντας ήταν και είναι πάντα ο ίδιος. Έτσι, όταν το όνομα Desert Near The End γεννήθηκε, ήταν το καθαρά “δικό μας” όνομα, που πάντα ψάχναμε για να εκφράσει την μουσική και προσωπική μας εξέλιξη.
Προς το τέλος του ’16 κυκλοφορήσατε τον τρίτο ολοκληρωμένο σας δίσκο με τίτλο “Τheater Of War”. Πες μας λίγα πράγματα γι’ αυτή σας τη δουλειά, τι νέο βρίσκουμε στον ήχο σας σε αυτό το πόνημα;
Θεωρώ ότι είναι η πιο ολοκληρωμένη δουλειά μας μέχρι τώρα και δεν θα πω η καλύτερη όσο και αν το πιστεύω, γιατί αυτό ελπίζω να είναι η επόμενη! Πάντως σίγουρα είναι το άλμπουμ στο οποίο είχαμε την δυνατότητα και την εμπειρία πλέον να εκμεταλλευτούμε τις ιδέες μας στο 100% και να τις παρουσιάσουμε όσο καλύτερα μπορούσαμε! Μουσικά είναι το πιο extreme και επιθετικό άλμπουμ μας και είναι κάτι που βγήκε τελείως φυσικά μιας και σε αυτό θέλαμε εξ αρχής να πάμε όλα τα στοιχεία και τις επιρροές μας στο τέρμα! Πιστεύαμε ότι είχαμε το μέχρι τώρα καλύτερο μας υλικό από την περίοδο της σύνθεσης ακόμα, και ξέραμε ότι θα ήταν και το πιο ηχητικά απαιτητικό! Γι’αυτό και κάναμε ένα σημαντικό βήμα και συνεργαστήκαμε στην μίξη και στο mastering με τον Tue Madsen (Heaven Shall Burn, Meshuggah, The Haunted, Kataklysm) και αποδείχτηκε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε να κάνουμε για τα τραγούδια. Έκανε όλο το άλμπουμ να ακούγεται ακριβώς όπως το φαντασιωνόμασταν όταν το γράφαμε… Μην σου πω και ακόμα καλύτερο! Ακόμα δεν το πιστεύω ότι είναι δικό μας όταν το ακούω! Οπότε στο Theater of War ακούει κανείς την καλύτερη και πιο heavy δουλειά μας… Μέχρι την επόμενη!
Οι δίσκοι σας διατρέχονται από ένα concept που ολοκληρώνεται με την τελευταία σας δουλειά, η οποία έφτασε και τον ήχο σας σε νέα όρια. Πες μας λίγα λόγια αφενός ποιο είναι και αφετέρου τι έδωσε την έμπνευση για να αποτελέσει τον θεματικό άξονα των albums σας. Σχετίζεται κάπως και με δικές σας ανησυχίες;
Πρώτα απ’ όλα να πω ότι σχετίζεται απόλυτα με δικές μας ανησυχίες και εδώ θα πρέπει να μιλήσω λίγο πιο προσωπικά μιας και η ιστορία είναι γραμμένη από μένα και υπάρχουν πολλές σκέψεις μου μέσα στους στίχους. Γι’αυτό και δεν θα ήθελα να γίνω πολύ συγκεκριμένος πάνω στην ιστορία γιατί πολλά πράγματα δεν βγάζουν και πολύ νόημα “έξω” από το κεφάλι μου! Αλλά πιστεύω ότι τα έχω αποδώσει με τρόπο που ο καθένας μπορεί να νιώσει ή και να κάνει παραλληλισμούς με την δικιά του ζωή. Αυτό είναι και το ωραίο με την τέχνη, εσύ δημιουργείς παλεύοντας ή ακολουθώντας τους όποιους δαίμονες σου και άλλοι άνθρωποι καταλαβαίνουν ή βρίσκουν τις δικές τους αντιστοιχίες ακόμα και αν δεν έχουν ιδέα για το τι εννοείς! Η βασικές ιδέες πίσω από όλο το concept είναι δύο: πρώτον ότι τίποτα δεν χάνεται μέχρι να ξεχαστεί, και ό,τι μας εμπνέει αρκετά ώστε να κρατήσει ζωντανά μέσα μας κάποια πράγματα μπορεί και να μας οδηγήσει στο να τα ξαναβρούμε! Και δεύτερον ότι οι απολυτότητες δεν είναι για τους ανθρώπους και ότι το απόλυτο φως σε καθιστά το ίδιο τυφλό όπως και το σκοτάδι. Με λίγα λόγια είναι η ιστορία μιας αναζήτησης για κάτι τόσο άπιαστο και ουτοπικό όσο και ένας ήλιος που δεν θα τυφλώνει αλλά θα οδηγεί! Έτσι και ο ήρωας της ιστορίας ξεκίνησε να βρει τον ήλιο και στην πορεία αυτό ενέπνευσε ή βοήθησε και άλλους να κάνουν το ίδιο με ό,τι συμβολίζει ο ήλιος για τον καθένα! Και τελικά τον βρίσκει αλλά λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα… Στην πιο όμορφη στιγμή του αλλά λίγο πριν χαθεί. Γιατί όντως, σε μερικά πράγματα η ομορφιά και αυτό που δεν μπορεί να χαθεί ή να στο πάρουν, είναι το ταξίδι. Όχι ο προορισμός! Αυτή είναι λοιπόν η ιστορία με πολύ λίγα λόγια… Ευτυχώς οι στίχοι υπάρχουν εκεί έξω οπότε ο καθένας αν θελήσει μπορεί να βγάλει τα δικα του συμπεράσματα.
Μιας και το concept ολοκληρώθηκε, να περιμένουμε κάτι ριζικά διαφορετικό από την επόμενη δουλειά σας;
Σίγουρα δεν θα είναι concept με την αυστηρή έννοια του όρου. Αλλά από την άλλη είμαι της άποψης ότι όλα τα άλμπουμ που έχουν συνοχή είναι κατά κάποιο τρόπο concept. Σίγουρα δεν θα γράψω στίχους εγώ γιατί νομίζω ότι είπα ό,τι είχα να πω και με το παραπάνω αλλά το να φτιάξουμε κάτι ριζικά διαφορετικό σε ατμόσφαιρα, επίσης αποκλείεται. Μουσικά θα κάνουμε μια βουτιά και θα προσπαθήσουμε να φέρουμε σε επαφή τον τωρινό ήχο της μπάντας με κάποια στοιχεία του πρώτου και ακυκλοφόρητου άλμπουμ του 2005 που τότε δεν μπορούσαμε να αποδώσουμε και να διαχειριστούμε όπως έπρεπε… Ειλικρινά ανυπομονούμε!
Ο ήχος σας χαρακτηρίζεται κυρίως από power και thrash στοιχεία. Ποιες ήταν οι επιρροές που είχατε για να καταλήξετε να επιλέξετε αυτό το αμάλγαμα;
Δεν το επιλέξαμε! Αυτό μας επέλεξε και δεν μας έδωσε και επιλογή κιόλας! Ο καθένας έχει την δικιά του προσωπικότητα και αισθητική και τον πιάνουν διαφορετικά πράγματα, αλλά εμένα προσωπικά όταν μπήκα στο metal τα πρώτα “δικά μου” άλμπουμ που βγήκαν τότε και έγιναν δικές μου εμπειρίες και δικά μου βιώματα, και όχι καταξιωμένα μεγαθήρια του παρελθόντος που μου έδιναν να ακούσω οι παλιότεροι, ήταν το “Burnt Offerings” και το “Imaginations from the other side” οπότε πόση επιλογή είχα μετά… Στην συνέχεια ήρθαν οι Kreator, οι Rotting Christ, αργότερα οι Primordial και πολλοί άλλοι κι ευτυχώς έρχονται ακόμα!
Η thrash για πολλά χρόνια ήταν ένα “μουσειακό είδος”, υπό την έννοια ότι τα μεγάλα σχήματα του ένδοξου thrash παρελθόντος μεγάλωσαν, ενώ μέχρι πρότινος δεν υπήρχε δυναμική είσοδος νέου αίματος στη σκηνή, εικόνα που έχει αλλάξει φυσικά τα τελευταία χρόνια. Το ίδιο περίπου, ως προς το πρώτο σκέλος, ισχύει και για την power . Πιστεύεις ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου γι’ αυτά τα ιδιώματα, να επιστρέψουν στην αιχμή του δόρατος της σύγχρονης σκηνής;
Κοίτα… Δεν είμαι σίγουρος ότι συμφωνώ απόλυτα γιατί όσον αφορά το thrash δεν πιστεύω ότι έφυγε πραγματικά ποτέ. Όντως κάποιες μεγάλες παλιές μπάντες του χώρου το έχασαν τελείως ή εισήγαγαν στον ήχο τους και άλλα πράγματα αλλά γενικά το thrash σαν metal έκφραση θεωρώ ότι είναι ο κοινός παρανομαστής όλου του σύγχρονου metal και αυτό το θεωρώ πολύ πιο υγιές, ελπιδοφόρο και ενδιαφέρον από το να συνέχιζε αναλλοίωτο και βαλτωμένο ή από κάποιες μπάντες που αναπαράγουν το ύφος, τον ήχο ακόμα και το ντύσιμο συγκροτημάτων άλλων εποχών. Χωρίς να καταφέρνουν σε καμία περίπτωση να ακουστούν τόσο παθιασμένες και εμπνευσμένες όσο εκείνες, κάτι απόλυτα λογικό γιατί τότε το thrash ήταν η φυσική εξέλιξη του σκληρού ήχου ενώ τώρα αν το κάνεις με τον ίδιο τρόπο είναι στην καλύτερη tribute. Το ίδιο ακριβώς πιστεύω και για το power, δηλαδή το “καλό” power το ακούω σχεδόν παντού! Το “κακό” βέβαια από την άλλη δυστυχώς παραμένει αναλλοίωτο… Και δεν το ξέρει κιόλας, μη πω ότι χειροτερεύει χρόνο με το χρόνο. Με λίγα λόγια θα έλεγα ότι καλό θα ήταν να έρθει το πλήρωμα του χρόνου να σταματήσουμε να περιμένουμε το “τάδε” είδος να επιστρέψει καθαρό και αναλλοίωτο στην κορυφή (κάτι νοσταλγικό εξ ορισμού) και να δρέψουμε τους καρπούς που όλα αυτά τα είδη έχουν σπείρει. Ξέρεις, μου αρέσει να βλέπω το metal σαν ένα δέντρο με πολλά κλαδιά που συνεχίζει να μεγαλώνει, γιατί αν βέβαια έχεις μόνο ρίζες και όχι κλαδιά δεν είσαι δέντρο αλλά πατάτα!
Όντας τόσο και ενεργό μέλος στα μουσικά δρώμενα όσο και ακροατής, πώς βλέπεις τη metal σκηνή στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια; Έχοντας συμμετοχή σε σχήματα πριν και μετά τη δυναμική είσοδο του internet στη ζωή μας, θεωρείς πως βοηθά νέα σχήματα που θέλουν να αναδειχτούν;
Την ελληνική metal σκηνή τη βλέπω σαν μια από τις καλύτερες παγκοσμίως και το εννοώ! Από τις μεγαλύτερες και πιο γνωστές μπάντες μέχρι τις μικρότερες, καινούργιες ή παλιές, βγαίνουν απίστευτες δουλειές! Τώρα όσον αφορά το internet και την τεχνολογία γενικά είναι ευχή και κατάρα ταυτόχρονα γιατί δίνει την δυνατότητα σε μια μπάντα να βγάλει ποιοτικές δουλειές πιο εύκολα και πιο φθηνά και να προσεγγίσει τον κόσμο πολύ πιο εύκολα από ότι παλιότερα, αλλά από την άλλη είναι απίστευτα πιο δύσκολο για μία μπάντα να ξεχωρίσει μέσα από την απίστευτη μουσική προσφορά που υπάρχει λόγω internet. Αυτό φυσικά μας δυσκολεύει σαν μέλη μπάντας αλλά είναι καλό για μας σαν ακροατές, θεωρητικά τουλάχιστον, γιατί με τόση υπερπροσφορά κάποιες μπάντες είναι καταδικασμένες να σου ξεφύγουν. Καλό και κακό! Αλλά ας μην είμαι αχάριστος, καλύτερα να μπορείς να βγάλεις μουσική ακόμα και αν χαθεί μέσα στις πολλές κυκλοφορίες από το να μην μπορείς καθόλου και καλύτερα να έχεις πολλή μουσική να διαλέξεις να ακούσεις παρά να μην έχεις προφανώς!
Σε τι φάση βρίσκεστε αυτή την περίοδο; Δουλεύετε και νέο υλικό ή έχετε επικεντρωθεί στην προώθηση του τελευταίου album;
Σε αυτή τη φάση ετοιμαζόμαστε για τα τρία live που έχουμε μπροστά μας στις 22/4 στο Modu, στις 13/5 σε ένα Φεστιβάλ στο Κίεβο στην Ουκρανία και στις 27/6 πάλι στην Αθήνα που θα έχουμε την τιμή να ανοίξουμε για τους Metal Church. Πέρα από αυτό δεν έχουμε προς το παρόν άλλα σχέδια ή προτάσεις και δυστυχώς δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να κυνηγήσουμε περισσότερα live στο εξωτερικό. Οπότε η προώθηση ενός άλμπουμ είναι κάτι που δεν παίρνει και πολύ “χρόνο” αν δεν κάνεις “περιοδείες” άρα κάτι θα έπρεπε να έκανα και εγώ ε; Με λίγα λόγια δηλαδή, το επόμενο άλμπουμ είναι σε ένα μεγάλο βαθμό έτοιμο, όχι ηχογραφημένο φυσικά, αλλά συνθετικά θέλει μόνο λίγο δουλειά στις γραμμές των φωνητικών! Άρα καταλαβαίνεις ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είμαστε απασχολημένοι!
Έχουμε τις επόμενες μέρες λοιπόν το live στο οποίο θα μοιραστείτε τη σκηνή του Modu με False Coda, The Silent Rage και Defision, ενώ θα εμφανιστείτε και με τους Metal Church τον Ιούνιο. Τι ετοιμάζετε για τον κόσμο που θα σας ακούσει;
Σίγουρα θα παίξουμε κυρίως τραγούδια από το τελευταίο άλμπουμ “Theater of War”, το οποίο δεν είχαμε την ευκαιρία ακόμα να χαρούμε live όσο θα θέλαμε, οπότε θα έχει και την μερίδα του λέοντος, αλλά φυσικά κάποια επιλεγμένα από τα δύο προηγούμενα θα παιχτούν και αυτά! Προσπαθούμε να κρατήσουμε μια αισθητική ισορροπία γιατί δεν ταιριάζουν όλα τα τραγούδια, ειδικά του πρώτου άλμπουμ, με τα καινούργια αλλά πιστεύω ότι θα δώσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα της μουσικής μας!
Διαβάζω στο event ότι οι πρώτοι που θα έρθουν στον χώρο του Modu, θα πάρουν δώρο ένα 4-way split! Τι θα βρούμε σε αυτό;
Πρώτα απ’όλα να πω ότι αυτό ήταν μια πολύ ωραία ιδέα του Νίκου Σιγλίδη από τους The Silent Rage που έτσι μας έδωσε σε όλους την ευκαιρία να να πάρουμε μέρος σε μια συλλογή που λειτουργεί και σαν κίνητρο αλλά και σαν αναμνηστικό! Θα περιέχει 8 τραγούδια, δύο από την τελευταία δουλειά της κάθε μπάντας. Και επίσης πρέπει να πούμε ότι η συλλογή θα έχει ένα υπέροχο εξώφυλλο, ευγενική χορηγία του Felipe Machado Franco (που έχει κάνει εξώφυλλα για τους Blind Guardian, Rage και πολλών άλλων) λόγω της φιλικής σχέσης του με τον Νίκο! Ο τίτλος του CD θα είναι “When Chaos Reigned” και θα δοθεί στους 50 πρώτους!
Λοιπόν, ήρθε η ώρα να σε ευχαριστήσω ιδιαιτέρως για τον χρόνο σου και να σου δώσω τον λόγο για να κλείσεις με ό,τι θέλεις να πεις. Ανανεώνουμε το ραντεβού για τις 22 Απριλίου στο Modu!
Και εγώ σε ευχαριστώ για την ωραία συνέντευξη, νομίζω ότι καλύψαμε πολλά θέματα! Ευχαριστούμε επίσης όσους αφιέρωσαν λίγο χρόνο στο “Theater of War” πιστεύω ότι είναι ένα ωραίο “ταξίδι” και προσκαλούμε και άλλους να το δοκιμάσουν! Follow the path across the desert… may it never end.
812 
