Μπορεί φήμες να μας θέλουν να τσακωνόμαστε για το καλαμάκι και το σουβλάκι (αν και αυτό που θα έπρεπε πραγματικά να λύσουμε αδέλφια Θεσσαλονικείς, είναι το θέμα με τις αλοιφές), η εγχώρια σκηνή όμως όχι μόνο δε βάλλεται από τέτοιες διαφωνίες αλλά δείχνει πως ενωμένη θα προχωρήσει μπροστά. Πέμπτη και Παρασκευή οι 4LT και Downtown Association μοιράζονται τη σκηνή του Eightball με τους Circus Veil και Soundbound και του Crow με τους Drunk Jackals αντίστοιχα (δελτίο τυπου). Εκμεταλλευόμενοι την περίσταση, μιλήσαμε με τους Βασίλη (Drunk Jackals), Παύλο (Nikk) Νικόλτσιο (Circus Veil) και Τάσο Τριανταφύλλου (SoundBound) για να μάθουμε τα νέα και τα πλάνα τους!
Καλώς ήρθατε στο Rockway!
Καλώς σας βρήκαμε! Ευχαριστούμε για την πρόσκληση!
Aς ξεκινήσουμε με τις απαραίτητες συστάσεις. Ποιοι είστε, πότε ξεκινήσατε τη δραστηριοποίηση στον χώρο;
D.J.: Γεια σας! Η μπάντα είναι τετραμελής και αποτελείται από τον Τεό στη φωνή, τον Πανάγο στα τύμπανα, τον Χρήστο στο μπάσο και τον Βασίλη (εμένα) στην κιθάρα. Σχηματιστήκαμε στις αρχές του 2015 και ξεκινήσαμε συναυλιακά το φθινόπωρο του ίδιου έτους.
C.V.: Το συγκρότημα σχηματίστηκε από μένα και τον Δημήτρη Μπαλά (κιθάρα) το 2010, όσο ακόμη ήμασταν συμμαθητές στο σχολείο. Ήταν η χρονολογία που στην ουσία γνωριστήκαμε όλα τα μέλη μεταξύ μας και έκτοτε συνεργαζόμαστε. Ο Δημήτρης ήταν αυτός που γνώριζε τους υπόλοιπους, οι οποίοι ήταν ο Παντελής Μπένος (φωνή), ο Τάσος Αμαραντίδης (μπάσο) και ο Νίκος Χριστοφοράκος (τύμπανα) και έτσι ήρθαμε σε επαφή. Τότε βέβαια, ίσως και λόγω ηλικίας, οι προοπτικές που δίναμε σε αυτό που κάνουμε, προφανώς δεν ήταν οι ίδιες σε σχέση με το τώρα και πολλές φορές αρκούμασταν σε μικρές συναυλίες, μέσα σε μικροσκοπικά bars με τους φίλους μας από κάτω να ζητωκραυγάζουν. Θα έλεγα ότι ίσως αργότερα, μετά το 2013 με την κυκλοφορία του πρώτου μας demo ήμασταν πρακτικά μπάντα και σιγά σιγά πήραμε την τροπή προς το σήμερα. Πολύ αργότερα, το 2017 σημειώθηκε η μοναδική αλλαγή μέλους μέχρι στιγμής, που ήταν αναγκαία να κάνουμε. Στα τύμπανα θέση πήρε ο καλός μας φίλος Βαγγέλης Καραφώτης, αντικαθιστώντας τον Νίκο και παίζοντας μέχρι και σήμερα.
SB: Καλώς σας βρήκαμε! Είμαστε οι SoundBound (Πάνος Κατσιγιάννης -φωνή/keyboards, Τάσος Τριανταφύλλου-κιθάρα, Νίκος Λεβέντης-μπάσο ,Βασίλης Κουτής-τύμπανα) ένα τετραμελές ροκ γκρουπ απ’τη Θεσ/νικη και παίζουμε μαζί τον τελευταίο ενάμιση χρόνο περίπου. Ξεκινήσαμε απ΄τα τέλη των ’90s και συμμετείχαμε κατά διαστήματα σε διάφορα συγκροτήματα, από τότε μέχρι σήμερα. Όταν λοιπόν συναντηθήκαμε σε αυτό το γκρουπ, δεν ήμασταν άγνωστοι μεταξύ μας. Υπήρχε ήδη κοινός τόπος και μουσικές αναφορές. Κολλήσαμε εύκολα μεταξύ μας, υπήρχε εξ αρχής χημεία και σαν παρέα και μουσικά.
Πώς θα περιγράφατε τη μουσική σας σε υποψηφίους ακροατές;
D.J.: Θα έλεγα ότι ο ήχος μας είναι πιο κοντά στο rock-garage. Λίγο από Rolling Stones, T-Rex, BRMC και The White Stripes. Έχουμε και λίγο bluesy rock, αλλά και λίγο country στις μέχρι τώρα κυκλοφορίες μας.
C.V.: Η μουσική μας έχει ως βάση το metal, αλλά πιο στοχευμένα θα λέγαμε πως ανήκει στην Alternative Metal. Ωστόσο, από μέρος μας είναι τόσο δύσκολο, όσο και ανεπιθύμητο να βάζουμε ταμπέλες στη μουσική μας δεδομένου ότι οι επιρροές μας είναι πολλές και το να προσπαθούμε να τη βάλουμε σε πλαίσια συνήθως προκαλεί σύγχυση. Το σίγουρο είναι ότι γίνεται προσπάθεια, ώστε ο ήχος να είναι όσο το δυνατόν πιο φρέσκος!
SB: Άμεση, δυναμική… Ροκ μουσική είναι, παίζουμε απλά ό,τι αγαπάμε και ό,τι μας έρχεται φυσικά.
Δισκογραφικά, σε τι φάση βρίσκεστε;
D.J.: Έχουμε κυκλοφορήσει ένα single μόνο ιντερνετικά το 2015 (“Tonight”), την άνοιξη του 2016 κυκλοφορήσαμε μόνοι μας σε CD το πρώτο μας EP (“Seven Souls”) και τον Νοέμβρη του 2017 κυκλοφορήσαμε πάλι μόνοι μας σε βινύλιο το πρώτο μας άλμπουμ (“Countryside”). Αυτό τον καιρό δουλεύουμε αρκετές νέες ιδέες και κάποια κομμάτια τα παίζουμε και στα λάιβ, αλλά αργεί ακόμα η επάνοδος στο στούντιο.
C.V.: Δισκογραφικά, δεν έχει πολύ καιρό που κυκλοφόρησε ο νέος μας δίσκος με τίτλο “Nulife” από την ολλανδική δισκογραφική “Into The Limelight Records”. Κατά συνέπεια, αυτή η περίοδος είναι η περίοδος των live εμφανίσεων, της προώθησης του album, και της δημιουργίας νέων videos για τα κομμάτια του δίσκου μας. Μια ιδιαίτερα παραγωγική, για εμάς, περίοδος θα έλεγα.
SB: Είμαστε στη διαδικασία της ηχογράφησης του πρώτου μας άλμπουμ. Μια ανεξάρτητη κυκλοφορία που θα’ ναι έτοιμη κάποια στιγμή φέτος, με δώδεκα καινούρια κομμάτια. Είμαστε χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι.
Πώς έχετε δει την κατάσταση στη σκηνή μέχρι στιγμής; Είναι εύκολο για ένα σχήμα να διαδώσει τη μουσική του και να ακουστεί; Σας βοηθά το internet;
D.J.: Η ελληνική ροκ αγγλόφωνη σκηνή έχει κατά τη γνώμη μου πλέον παγιωθεί. Υπάρχουν πολλές μπάντες και σε ένα βαθμό ανάλογο κοινό. Τώρα το να διαδώσεις τη μουσική σου και να καταφέρεις να ακουστεί απαιτεί συνδυασμό πολλών πραγμάτων. Γνωρίζουμε φυσικά ότι δε γίνεται να αρέσεις σε όλους. Πολλές φορές είναι και θέμα timing. Επίσης, υπάρχουν όπως είπα πολλές μπάντες με ιδιαίτερα αξιόλογες δουλειές, οπότε η πληροφορία που φτάνει στο κοινό είναι τεράστια. Το ίντερνετ εννοείται πως βοηθά, γιατί πλέον από εκεί ενημερώνονται όλοι κατά κύριο λόγο. Μπορείς να προωθήσεις μόνος σου τη δουλειά σου σε διάφορες πλατφόρμες και να ελπίζεις να φτάσεις κάπως στα αφτιά του άλλου. Αλλά δεν αρκεί. Θέλει πολλή δουλειά στο κομμάτι του λάιβ, να παίζεις όσο μπορείς για να σε δει ο άλλος. Η άμεση επαφή είναι πολύ πιο δυνατή από το να εμφανιστείς στο feed κάποιου. Θεωρώ πως στα πρώτα βήματα το λάιβ είναι το σημαντικότερο για μια μπάντα. Τα επόμενα σκαλοπάτια να σου πω την αλήθεια και εμείς τώρα τα μαθαίνουμε.
C.V.: Η πολύ απλή (και σκληρή πολλές φορές) αλήθεια είναι ότι αν ένα συγκρότημα γράψει “καλή μουσική”, οι πιθανότητες να πετύχει είναι με το μέρος του. Από την άλλη, σαφώς, πλέον είναι πιο εύκολο για ένα σχήμα να προωθήσει τη δουλειά του σε σχέση με παλιότερες εποχές.
Όσον αφορά το διαδίκτυο, ναι, αποτελεί ένα πολύτιμο εργαλείο. Υπάρχει, ωστόσο, ένα μεγάλο πλεονέκτημα και ένα μεγάλο μειονέκτημα. Το πλεονέκτημα είναι ότι μπορεί κανείς να γνωρίσει εσένα και τη μουσική σου από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, γεγονός το οποίο έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία όλο και περισσότερων συγκροτημάτων. Το μειονέκτημα, από την άλλη, είναι ότι το κοινό παραμένει ανικανοποίητο και διαρκώς περιμένει κάτι καινούριο. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι κατά αυτόν τον τρόπο δημιουργείται αρκετές φορές μια ατμόσφαιρα ανταγωνιστικότητας μεταξύ των συγκροτημάτων. Στην τελική όμως, είναι στο χέρι του κάθε συγκροτήματος να αξιοποιήσει τόσο τις δυνατότητες του (μέσα σε αυτές και το ίντερνετ) για να ξεχωρίσει από το πλήθος.
SB: Η μουσική παραδόξως ίσως λειτουργεί αντιστρόφως ανάλογα με την οικονομική και κοινωνική κρίση. Συνεχώς γεννιούνται καινούρια πράγματα. Σε αυτό έχει βοηθήσει πολύ το ίντερνετ, γιατί δίνει βήμα δωρεάν στον καθένα να επικοινωνήσει τις ιδέες του σε όλο τον κόσμο. Ίσως να δημιουργεί υπερπληθώρα προτάσεων, αλλά έχεις και πολλές επιλογές. Το πως θα ξεχωρίσει κάποιος μέσα σε αυτό το χάος δεν το ξέρω. Όμως είναι ένα χρήσιμο εργαλείο, ναι.
Θεωρείτε ότι η εγχώρια σκηνή είναι σε άνοδο ή σε ύφεση; Πώς βλέπετε τα πράγματα εκ των έσω;
D.J.: Η εγχώρια σκηνή είναι σίγουρα σε άνοδο. Όπως είπα ήδη υπάρχουν πάρα πολλές μπάντες που βγάζουν αξιολογότατες δουλειές με μεράκι και τεχνογνωσία. Πιστεύω πως έχουμε ανέβει επίπεδο και στο τεχνικό κομμάτι. Οι παραγωγές γίνονται με επαγγελματικά στάνταρ και γενικότερα τα άτομα που βρίσκονται στον χώρο, και αυτοί που είναι στα παρασκήνια αν θες (ηχολήπτες, μηχανικοί ήχου, μαστεράδες κτλ) είναι υψηλού επιπέδου. Στο κομμάτι των συναυλιών βλέπω ανάλογη άνοδο. Και χώροι σωστοί υπάρχουν (κυρίως Αθήνα-Θεσσαλονίκη, αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλεις) και πολύ δυνατά φεστιβάλ οργανώνονται με ελληνικά συγκροτήματα μόνο, τα οποία στηρίζει πολύ ο κόσμος. Πιστεύω θα βελτιωθούν κι άλλο τα πράγματα γιατί γαλουχείται μια νέα γενιά μουσικόφιλων με τη λογική ότι ακούει ελληνικές μπάντες.
C.V.: Γενικά, η μουσική μας σκηνή έχει βελτιωθεί σε σχέση με το παρελθόν. Στη χώρα μας παρατηρούμε διαρκώς όλο και περισσότερα νέα αξιόλογα συγκροτήματα, τα οποία δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από αντίστοιχα του εξωτερικού. Επίσης, νιώθουμε ότι υπάρχει ξανά μια στροφή προς την live μουσική από μεριάς του κοινού. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι τα live stages, αν και λίγα, είναι πάλι περισσότερα σε σχέση με παλιότερες εποχές.
Επιτακτική ανάγκη της εποχής μας, σε αυτό το θέμα θεωρούμε πως είναι να υπάρχει αλληλοϋποστήριξη μεταξύ των συγκροτημάτων. Το κάθε σχήμα πρέπει να λειτουργεί ως μέρος του συνόλου όχι ως μεμονωμένη μονάδα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο πιστεύουμε πως θα ανέβει ακόμη περισσότερο το επίπεδο της μουσικής σκηνής της χώρας μας.
SB: Σε άνοδο νομίζω, σε όλα τα είδη. Χρειάζονται όμως περισσότεροι συναυλιακοί χώροι και φυσικά κόσμος να τους γεμίζει. Αλλιώς δεν μπορούν οι μπάντες να επιβιώσουν για καιρό εύκολα.
Ποιες θεωρείτε τις πιο σημαντικές στιγμές της έως τώρα πορείας σας;
D.J.: Σίγουρα την κυκλοφορία του πρώτου μας άλμπουμ, που βγήκε και σε βινύλιο. Ήταν κάτι για το οποίο κοπιάσαμε πολύ και μας έφυγε και ένα βάρος, χαρήκαμε πολύ.
Επίσης σημαντική στιγμή θεωρώ την εμφάνισή μας το καλοκαίρι του 2017, στην πόλη μας την Κόρινθο, με τους 1000mods, όπου είχαμε την τύχη να παίξουμε σε 1.000+ άτομα. Ήταν πρωτόγνωρη και πολύ ιδιαίτερη εμπειρία.
C.V.: Δισκογραφικά, σίγουρα η συνεργασία μας με την ολλανδική “Into The Limelight Records”, όπως προανέφερα. Συναυλιακά, οι στιγμές που μοιραστήκαμε τη στιγμή με σπουδαία ονόματα της ξένης και ελληνικής μουσικής σκηνής όπως οι John Lynn Turner (Deep Purple), Enforcer, Laki Ragazas (Mystic Prophecy, Devil’s Train), Adept, Barb Wire Dolls, Kin Beneath Chorus κ.α.
SB: Αυτές που είναι να ‘ρθούν, χαχα! Σημαντικό για μας είναι να μπορούμε απλά να το κάνουμε.
Ποιος γράφει τη μουσική και ποιος τους στίχους σας;
D.J.: Η μουσική βγαίνει κατά κύριο λόγο από όλους μαζί στις πρόβες. Μπορεί κάποιος να φέρει μια ιδέα, ένα θέμα, μια μελωδία και θα χτίσουμε πάνω της. Τους στίχους τους γράφει ή ο Τεό ή ο Πανάγος. Νομίζω σε ένα κομμάτι έχω γράψει κι εγώ. Αλλά θα σε γελάσω!
C.V.: Στη μουσική όλα τα μέλη ανεξαιρέτως βάζουν τη σφραγίδα τους, με αποτέλεσμα ο ήχος μας να φέρει τη δικιά του ξεχωριστή ταυτότητα. Τους στίχους περισσότερο αναλαμβάνει ο τραγουδιστής μας Παντελής Μπένος (Lee Hale).
SB: Τους στίχους σε αυτό το άλμπουμ γράψαμε εγώ και ο Πάνος Κατσιγιάννης (φωνη, keys).Τη μουσική επίσης, αλλά εκεί όλοι φέρνουν τις ιδέες τους και στο τέλος πάντα καταλήγει να είναι ομαδική υπόθεση.
Προτιμάτε live εμφανίσεις ή studio;
D.J.: Μας αρέσουν και τα δυο. Το στούντιο είναι παραγωγική διαδικασία, κοιτάς πιο πολύ το δημιουργικό κομμάτι. Δοκιμάζεις ιδέες, ήχους, στησίματα. Είναι ωραία η αίσθηση της καλής ηχογράφησης.
Το λάιβ από την άλλη είναι πιο άμεσο, πιο οργανικό. Βγαίνεις να παίξεις και σε παρασέρνει ο ρυθμός, τα ντεσιμπέλ, το όλο “performance» αν θες.
Θα έλεγα με επιφύλαξη το λάιβ, γιατί και η μουσική που παίζουμε αποδίδεται καλύτερα ζωντανά.
Είναι άμεση και κάτι τέτοιο γίνεται πιο εμφανές στη σκηνή.
C.V.: Όλα έχουν τη χάρη τους! Όσο boost αυτοπεποίθησης και αίσθημα ολοκλήρωσης μπορείς να λάβεις ακούγοντας τις ιδέες σου να παίρνουν «σάρκα και οστά» στο studio, τόσο μεγαλειώδες είναι το συναίσθημα όταν βλέπεις κόσμο που δεν τον γνωρίζεις να ταυτίζεται με τους στίχους σου και τη μουσική σου.
SB: Το καθένα έχει τη χάρη του, αλλά το live είναι καλύτερο με διαφορά.
Πέμπτη 10 και Παρασκευή 11/05 εμφανίζεστε σε Eightball στη Θεσσαλονίκη και Crow στην Αθήνα αντίστοιχα μαζί με τους 4LT και Downtown Association. Tι να περιμένουμε από την εμφάνισή σας;
D.J.: Θα παίξουμε με τα παιδιά και είμαστε πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό. Να περιμένετε να ακούσετε κομμάτια από τις κυκλοφορίες μας, βρόμικο ροκ και εμπριμέ πουκάμισα.
C.V.: Πέντε ανθρώπους που αγαπούν αυτό που κάνουν, πιο ευδιάθετους και δεμένους από ποτέ! Αν σας πείθει αυτό τότε πιθανό είναι ότι θα μας ξανακάνετε την ίδια ερώτηση και το μεθεπόμενο μας live!
SB: Θα σας παίξουμε τραγούδια από το άλμπουμ που γράφουμε κι ελπίζουμε να περάσουμε όλοι μαζί τέλεια!
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και καλή επιτυχία στις επερχόμενες εμφανίσεις! Τα τελευταία λόγια δικά σας!
D.J.: Εμείς ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον σας! Keep on drinkin’
C.V.: Εμείς σας ευχαριστούμε! Τα τελευταία μας λόγια απευθύνονται προς το κοινό.
Άνθρωποι όπως εμείς που τυχαίνει κατά περιπτώσεις να μας συναντάτε πάνω σε ένα stage, σε τίποτα δεν διαφέρουμε σχέση με πολλούς από σας, όσον αφορά τις δυσκολίες που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε καθημερινά. Με όσους από σας συναντάμε σε συναυλίες, φαίνεται να έχουμε μάλιστα και κοινό τρόπο αντιμετώπισης τους, ο οποίος δεν είναι άλλος από τη μουσική. Αυτό είναι μια πρόσκληση ώστε να αποτελέσετε μέρος της προσπάθειας μας αυτής και να συνεχίσουμε αυτό που αγαπάμε. Πιθανόν είναι να σας βοηθήσουμε! Σίγουρο είναι ότι θα βοηθήσετε εσείς εμάς! Τα λέμε οπουδήποτε, οποτεδήποτε!
SB: Να είστε καλά, ευχαριστούμε πολύ. Σας περιμένουμε 10 Μαΐου στο Eightball!
446 
