Νομίζω πως πλέον έχω δει τόσες φορές το story της μπάντας που παλεύει χρόνια, αλλάζει ονόματα, έχει κάνει μερικές δουλειές αλλά (…), που νομίζω ότι θα μπορούσα εύκολα να έχω ένα intro έτοιμο και να το πετάω σαν passe-partout για κάθε περίπτωση. Όχι, δεν έχει να κάνει με τη μπάντα και την ποιότητά της, just saying…
Η ιστορία των Papir, εκ Δανίας είναι η ίδια, γνωστή ιστορία λοιπόν. Το τρίο έρχεται με μία πιο ώριμη προσπάθεια στον ήχο του για να κερδίσει τη μία θέση στον μουσικό ήλιο. Με την psychedelic-progressive των 60’s-70’s στη φαρέτρα του προσπαθεί να δαμάσει τη νέα εποχή με την πιο νέα pοst προοπτική που δεν μπορούμε να αρνηθούμε πως είναι πλέον μόδα…
Κομμάτια μεγάλης διάρκειας, μελωδίες ταξιδιάρικες και ευχάριστες. Γενικά καλό. Ίσως το μακρόσυρτο του ύφους δεν αρκεί για να σε κρατήσει εκεί για πάντα. Είναι, τρόπον τινά, ένας ωραίος δίσκος να παίζει χαλάκι, δε θα σε χαλάσει να τον ακούσεις αλλά δε θα τον βάλεις και στο repeat. Εξαίρεση το μπάσο με ενδιαφέροντα θέματα να περνάνε όλο το δίσκο.
Να το ακούσεις; Αν δεν ψήνεσαι πολύ για light ψυχεδέλεια δε συντρέχει λόγος. Κατά τα άλλα, μόνο για την εμπειρία…
650 
