Θυμάμαι τότε που έπεσε το μαντάτο της διάλυσης των μέγιστων Solitude Aeturnus, εξαφανίστηκαν τα κοράκια από το δυτικό νεκροταφείο και το λυπητερό τους κράξιμο έλειψε από τα πένθιμα μυστήρια.
Ευτυχώς, όμως αποκαταστάθηκε το πρόβλημα κι ο πληθυσμός των μαύρων πτηνών επέστρεψε να στοιχειώσει κάθε επικήδειο λόγο, με soundtrack το ντεμπούτο των Pallbearer, “Sorrow And Extinction”. H συνέχεια με το “Foundations of Burden” ήταν ποιοτικά ανώτερη (review) και μας απέδειξαν και την αξία τους στο σανίδι μια “σάπια” νύχτα στο Κύτταρο (live report).
Να τους πάλι, με το τρίτο ολοκληρωμένο τους album, “Heartless”, να ανεβάζουν τον πήχη ακόμη ψηλότερα. Από την αρχή με το “I saw the end” παραδίδουν στην υποδοχή της ματωμένης μουσικής ψυχής μου ένα voucher, που λέει “Είμαστε πλέον στην αφρόκρεμα του funeral doom”. Ρυθμοί όσο αργοί χρειάζεται, με έξυπνες αυξομειώσεις τους, υποδειγματικά φωνητικά και σκοτεινή παραγωγή που πολλαπλασιάζει το θλιβερό συναίσθημα που σου μεταδίδει από μόνος του ο τίτλος του album.
7 κομμάτια που στο σύνολο φτάνουν τη μία ώρα (υπερτίμια διάρκεια, φίλοι μου), με εξώφυλλο ένα υπέροχο έργο του κυρίου Michael Lierly, που όπως δηλώνει και η μπάντα αποτυπώνει εξαιρετικά τα αισθήματα φόβου και σπαραγμού καρδιάς που ελπίζουν να μεταφέρουν όσο ο κόσμος γύρω τους καταρρέει.
Εξαιρετικές συνθέσεις, όμορφα κιθαριστικά riff που αρκετοί από εμάς θα ζηλέψουμε που δεν έχουμε γράψει οι ίδιοι, σε ένα σύνολο απαράμιλλης doom ποιότητας που κάνει τους πατεράδες του είδους όσο πάει περήφανους! Πώς να μην τους “κλέψει” η Nuclear Blast!
Ερωτεύτηκα προσωπικά το “Cruel Road”, αλλά δεν είναι μόνο εκείνο που κάνει το δίσκο να κερδίζει μια θέση στην καρδιά μου.
Συλλυπητήρια!
607 
