Ήμουν σκληρός, αλλά ειλικρινής με την προηγούμενη προσπάθεια τους, “Sexual Harassment” (review) και δέχτηκα βέλη από τους εγχώριους Turbojugend.
Δυστυχώς κατά τη γνώμη μου, ήταν κατώτερο των προσδοκιών, όμως με το single “Hot For Nietzche” και την εμφάνιση τους στο Rockwave Festival λίγα χρόνια αργότερα, τα σύννεφα των αμφιβολιών μου για το μέλλον των Turbonegro, άρχισαν να διαλύονται.
5 χρόνια μετά λοιπόν, οι Νορβηγοί καυλιάρηδες κυκλοφορούν το δέκατο τους album “Rock ‘n’ Roll Machine” και επαναφέρουν το χαμόγελο αισιοδοξίας στα χείλη μου. Η μπάντα μοιάζει πολύ πιο δεμένη και η μουσική είναι αυτή τη φορά ραμμένη πάνω στις φωνητικές διαστάσεις του Δούκα.
Η 80s ατμόσφαιρα που διάλεξαν να δημιουργήσουν οι Turbonegro με τα πλήκτρα του Haakon-Marius Pettersen είναι τόσο όμορφη και αληθινή, που νιώθω ώρες ώρες να βρίσκομαι σε συναυλία των Survivor ή των Journey εκείνη την εποχή.
Η εισαγωγή του δίσκου που προλογίζει τη μεταμόρφωση των Turbonegro σε μηχανή του rock ‘n’ roll ίσως προσωρινά ξενερώσει κάποιους παλιούς τους fans, αλλά κάντε υπομονή γιατί η αλητεία των Νορβηγών δεν χάνεται μέσα στο AOR περίβλημα που διάλεξαν για να τυλίξουν τον νέο τους δίσκο.
Τα κομμάτια που ακολουθούν έχουν το γνωστό punk rock ρυθμό που έχουμε συνηθίσει και την “γελοιότητα” στους στίχους που τόσο πολύ έχουμε όλοι μας λατρέψει. “Well Hello”, “Hurry up and Die” και “On the Rag” μας συνδέουν με το παρελθόν τους, ενώ μπορείς να βρεις και AC/DC-ιες στο ομώνυμο κομμάτι, αλλά και στο “Fist City”.
Τα “Skinhead Rock ‘n’ Roll” και “John Carpenter Powder Ballad” είναι κομμάτια που υμνούν την περίοδο εκείνη των 80s που αναβιώνεται σε πολλές διαφορετικές τέχνες πλέον, το “Hot For Nietzche” βρήκε το χώρο του σε ένα album και δεν λείπουν τα σεξουαλικά υπονοούμενα στο “Let the punishment fit the behind” (“So let the punishment fit the behind, I’ll wear the badge and you do the time, let the punishment fit the behind, my kind of justice, my ḱind of crime”).
Όταν συμπληρώνονται τα 38 λεπτά ακρόασης με το “Special Education”, τα αυτιά σου έχουν χορτάσει όμορφη και γεμάτη αδρεναλίνη μουσική, που αξίζει την επανάληψη και την στήριξη σου από κάθε άποψη. Ωραίες συνθέσεις, στιβαρή παραγωγή, εξώφυλλο που εξηγεί και περιγράφει το περιεχόμενο με ακρίβεια και τους Turbonegro να βρίσκουν τη χαμένη τους φόρμα στη δεύτερη μεταχάνκ προσπάθεια τους.
Αυτή τη φορά στάζω μέλι, ακούγοντας εκείνους να στάζουν καύλα! Ι got erection!
847 
