Το νέο της κυκλοφορίας νέου δίσκου από τους τρελιάρηδες Νορβηγούς Turbonegro μας κράτησε άγρυπνους για καιρό. 5 χρόνια περιμέναμε να ακούσουμε νέο υλικό από μία μπάντα, που έχει γίνει πλέον cult.
Αλλά όλοι μας κρατούσαμε τις επιφυλάξεις μας για το πως θα ακούγονται χωρίς τον Hank στα φωνητικά. Ο Hank που προσπαθώντας να αλλάξει λίγο την ποιότητα της ζωής του, πάχυνε και πρωταγωνίστησε σε σουηδική ταινία, παίζοντας το ρόλο ενός σημαντικού τραγουδοποιού της σκανδιναβικής χώρας και κατόπιν έκανε δικό του σχήμα τους Doctor Midnight & The Mercy Cult και το ντεμπούτο του album, δεν άφησε πολύ καλές εντυπώσεις.
Οι υπόλοιποι προσέλαβαν ως frontman τον Duke of Nothing, κατά κόσμον Tony Sylvester, και αποφάσισαν να γράψουν το ένατο album τους, “Sexual Harassment”.
Ο τίτλος με έκανε να σκεφτώ: “Επιτέλους, γύρισαν”. Αλλά το ένστικτο μου δεν ήταν σωστό αυτή τη φορά. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν είναι εμετική η μουσική που γεμίζει το “Sexual Harassment”, αλλά περιμένω πολλά περισσότερα από ένα group, που στο παρελθόν έχει κυκλοφορήσει το “Apocalypse Dudes”.
Επιπλέον, θεωρώ πως η φωνή του Tony δεν ταιριάζει σε αυτό που ξέρουμε εμείς ως Turbonegro και έτσι κάνει όλο το εγχείρημα να ακούγεται ως κάτι καινούργιο. Θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου, να κυκλοφορήσει κάτω από άλλο όνομα και να μην έχει τα μεγάλα παπούτσια του πριν να γεμίσει.
Τραγούδια, όπως “I got a knife”, “Mister Sister” και “You give me worms” μπορούν να ακουστούν ευχάριστα, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι του υψηλού επιπέδου που όλοι μας περιμέναμε.
Το “Sexual Harassment” είναι μια μέτρια δουλειά και θέλει πολύ δουλειά, ώσπου οι νέοι Turbonegro να μας πείσουν.
Προτείνω να ξαναγυρίσει ο Hank, παρατώντας και εκείνος τη μέτρια μπάντα του και ο Tony να γυρίσει στους The Dukes of Nothing, με τους οποίους έκανε καλή δουλειά.
Για μένα, αυτή είναι η απογοήτευση της χρονιάς!
611 
