Θυμάμαι σαν τώρα τα καλά λόγια των συνοδοιπόρων Στέφανου Στεφανόπουλου και Γιώργου Τσιούρη (ο οποίος υπέγραψε το κείμενο LINK) για το ντεμπούτο των Γάλλων Abrahma το 2012.
7 χρόνια αργότερα, μετά από αλλεπάλληλες ανακατατάξεις στη σύνθεση τους, οι Abrahma επιστρέφουν και πάλι μέσω της Small Stone Records, με το τρίτο τους album “In Time For The Last Rays Of Light”.
Αυτή τη φορά, λόγω προσωπικών εμπειριών του κιθαρίστα/frontman Sébastien Bismuth, η μπάντα πέφτει στη βαθιά άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής και των ασθενειών της. Το κλίμα που μεταφέρουν οι στίχοι παρασύρουν τη μουσική σε μια funeral doom αισθητική, δημιουργώντας σου την ανάγκη να ακούσεις έπειτα κάτι πιο παραδοσιακά επικήδειο, όπως Candlemass, Solitude Aeturnus ή Pallbearer. Οι κιθάρες βέβαια, χτυπούν κατά περιόδους ξέφωτα πιο ανάλαφρων heavy rock συγχορδιών, ή post-rock ενδιαφέροντος, ενώ οι Γάλλοι άλλοτε τεντώνονται να ακουμπήσουν τους Baroness, άλλοτε ξεσπούν Mastodon-ικά. Όμως, η κηδεία, κηδεία!
Όλα αυτά σε φανταστική ισορροπία και αρμονία, με την θλιμμένη φωνή του Bismuth να σε ταξιδεύει σε πιο φθινοπωρινά τοπία (γράφω και ιδρώνω τώρα).
Τρίτη και φαρμακερή, με τους Abrahma να φαίνεται πως δημιουργούν το πιο εξαίσιο album τους και να βρίσκουν ένα ύφος που ταιριάζει απόλυτα στο όραμα του “αρχηγού” τους.
Η παραγωγή είναι πολλή καλή, με το μπάσο να σε ταράζει ευχάριστα, και αυτό είναι απόρροια της σωστής επιλογής της μπάντας στο πρόσωπο του Jaime Gomez Arellano (Ghost, Paradise Lost, Cathedral). Θέλησαν να “θάψουν” την πρότερη χαρά τους και βρήκαν τον κατάλληλο νεκροθάφτη.
Οι ντουμάδες που δεν έχουν κολλήσει στο παρελθόν, επιβάλλεται να το ακροάσουν! Όσοι ακούτε χαρούμενα πράγματα λόγω καλοκαιριού, κρατήστε το καβάτζα για Νοέμβρη μεριά…θα σας φανεί χρήσιμο.
https://www.facebook.com/ABRAHMAMUSIC/
686 
