Eίδος: Avant-Garde Metal
Εταιρία: MVKA Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 11 Φεβρουαρίου 2022
“ΔΙΣΚΟΣ ΓΙΑ ΛΙΣΤΑ!” αναφώνησα στον εαυτό μου μετά το πέρας της ακρόασης του Zeal & Ardor. Τα λέμε συχνά με τον εαυτό μου, δίδυμος γαρ και συνήθως διαφωνούμε. Όχι όμως αυτήν τη φορά. Τώρα συμφωνήσαμε απόλυτα και οι δύο, ότι το συγκεκριμένο είναι ένα album που άνετα θα μπορούσε να σταθεί ψηλά στις λίστες με τα καλύτερα του ‘22.
Aν ξεκινήσουμε προσπαθώντας να κατηγοριοποιήσουμε τη μουσική του δίσκου, θα βρούμε τοίχο. Εξ ου και ο χαρακτηρισμός “avant garde”, για ένα αποτέλεσμα που προσωπικά θα το χαρακτήριζα τελειωμένη “Αμερικανίλα” και το λέω αυτό με κάθε καλή έννοια. Το “Zeal & Ardor” είναι ξεκάθαρα ένα σύγχρονο δείγμα του αμερικάνικου σκληρού ήχου, όσο αυτό αφορά την παραγωγή, τα κουρδίσματα και τις επιρροές από nu metal, metalcore, NWOAHM, αλλά και industrial. Αυτό είναι εμφανές σε κομμάτια όπως το εναρκτήριο “Zeal & Ardor”, το κομμάτι που έχω ακούσει περισσότερο φέτος “Gοtterdammerung”, το “Run”, “Death to the Holy” (εξαιρετικός τίτλος), “Erase”, και “I caught you”. Και κάπου εκεί σταματάνε τα “τετριμμένα” σε εισαγωγικά, γιατί τίποτα σε αυτό το δίσκο δεν είναι τετριμμένο. Παραπέρα βρίσκουμε ποικιλία επιρροών και ήχων, από post μέχρι western (Golden Liar), soul (Bow), gospel (Feed the Machine), blues (Hold your head low), jazz (JMB), αλλά και αισθαντικές καφρίλες (Emersion). Και μιας και είπαμε καφρίλες, να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο και την πολύ καλή δουλειά που γίνεται στην εναλλαγή των φωνητικών από extreme με black επιρροές, σε καθαρά. Στιχουργικά, σύμφωνα με δήλωση του Gagneux, υπάρχει σύνδεση αυτής της δουλειάς με τις προηγούμενες και έχουμε να κάνουμε με μία εναλλακτική πραγματικότητα, οπού οι σκλάβοι στην Αμερική στράφηκαν στο διάβολο για καθοδήγηση αντί για τον θεό. Ιδιαίτερη μνεία στους στίχους του “Bow” που βρήκα εξαιρετικούς.
Όλα τα παραπανω δένουν φοβερά και δίνουν ένα σπάνιο αποτέλεσμα χωρίς να ακούγεται κάτι out of place. Κάτι πολύ δύσκολο, ιδιαίτερα αν σκεφτούμε ότι όλο αυτό προέρχεται απ’ το μυαλό ενός ανθρώπου. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία 2 χρόνια, ελέω covid, ανέβηκαν πολύ τα one man projects με εξαιρετικές δουλειές, πράγμα που προσωπικά εκτιμώ και θαυμάζω. Βλέπουμε ολοκληρωμένες προσπάθειες με ανθρώπους να έχουν τον απόλυτο έλεγχο και ελευθερία να στήσουν από μουσική και στίχους, μέχρι layout, artwork και οτιδήποτε άλλο απαιτείται.
Δεν θα χρειαστούν πολλές ακροάσεις για να καταλάβετε και να εκτιμήσετε τι παίζει εδω, αν και θα καταλήξετε να ακούτε το δίσκο ξανά και ξανά, γιατί προσφέρει μια σπάνια ακουστική ικανοποίηση για αυτούς που τους αρέσει το είδος. Στην τελική, πάντα πίστευα ότι υπάρχουν δύο εξίσου ενδιαφέρουσες κατευθύνσεις στο σκληρό ήχο: από τη μία η κατεύθυνση που θα οδηγήσει σε συγκεκριμένους κλασικούς ήχους, γνώριμους αλλά και αγαπητούς, που μας συντροφεύουν, με μπάντες που δεν πειραματίζονται ιδιαίτερα, αλλα δεν μας πειράζει κιόλας, το προτιμάμε έτσι. Και από την άλλη, η κατεύθυνση του πειραματισμού, που θα ανοίξει τους ορίζοντες του metal και θα το πάει στο μέλλον, με love it or hate it αποτελέσματα. Ο Μanuel Gagneux έχει επιλέξει το δεύτερο και μέχρι στιγμής φαίνεται να τα καταφέρνει περίφημα.
Οι Zeal & Ardor είναι ένα group που απ’ ότι αντιλαμβάνομαι συγκεντρώνει ένα hype με τις έως τώρα δουλειές της. Και αυτή η κυκλοφορία, είναι για μένα η έως τώρα καλύτερη της. Μένει να δούμε, αν το hype δικαιολογείται. Και για μένα προσωπικά, δικαιολογείται απόλυτα. Καλές ακροάσεις.
Facebook: https://www.facebook.com/zealandardor/
Bandcamp: https://zealandardor.bandcamp.com
944 
