Είδος: Progressive Black metal
Εταιρεία: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημ. κυκλοφορίας: 13 Δεκεμβρίου 2024
Οι Yovel είναι ένας από εκείνους τους λόγους που το χόμπι αυτό έχει νόημα να εξασκείται.
Όταν γνωρίζεις μάλιστα, τους καλλιτέχνες από κοντά, χαίρεσαι που ο χρόνος που διέθεσες για να συντάξεις και να δημοσιοποιήσεις τη γνώμη σου για το έργο τους, δεν ήταν χαμένος.
Οι Yovel λοιπόν, μετά από το εξαιρετικότατο “Forthcoming Humanity”, όπου πάτησαν πάνω στα λόγια του Τάσου Λειβαδίτη, επιστρέφουν με το τρίτο τους album.
Αυτή τη φορά, μας συστήνουν το album, με ένα video clip/ταινία μικρού μήκους για το εναρκτήριο “Scroll.Post.Like.Die”, όπου πραγματεύονται τις παράλληλες ζωές που όλοι (ή αρκετοί από εμάς τέλος πάντων) ζούμε στα κοινωνικά δίκτυα και την εθιστική χρήση της τεχνολογίας (σ.σ. guilty as charged προσωπικά).
Με ένα εξαιρετικά πολυεπίπεδο εξώφυλλο που κάθε φορά που το κοιτάς, λαμβάνεις ένα νέο μήνυμα, το ”The great silence” κουβαλάει τον ρυθμό και τις ανησυχίες της εποχής μας.
Στο “Old, White Europe | Xenos – Pt.1” αντιτίθεται στο ελληνικό κράτος και την πολιτική των επαναπροωθήσεων, εξετάζει τη φασιστοποίηση όλης της Ευρώπης της οποίας τα σύνορα έχουμε “ορκιστεί” να φυλάττουμε, καταλήγοντας πως στο τέλος την πληρώνει πάντα ο φτωχός (“Old, White Europe will always triumph over someone poorer”).
Ο ρατσισμός, η ξενοφοβία και η αδικία σύγχρονη κοινωνία είναι επαναλαμβανόμενα μοτίβα μέσα στο τρίτο album των Yovel, ενώ παράλληλα μια επίθεση μένεται κόντρα στην άκρατη τάση της τεχνητής νοημοσύνης, όμως στο τέλος “Better Days Will Come” για να μας διαδώσουν την πίστη πως θα έρθουν καλύτερες μέρες, αρκεί βέβαια να τις διεκδικήσουμε.
Θα μπορούσα να μιλήσω μόνο για τα κοινωνικά μηνύματα του νέου έργου των Yovel, αφού αυτό είναι σημαντικότερο της μουσικής τελικά (είμαι σίγουρος πως θα συμφωνήσουν και εκείνοι), αλλά δεν γίνεται να μην εξηγήσω το πόσο περήφανος είμαι που η εξέλιξη του “black” ήχου, έχει σπάσει τα σατανικά στεγανά, αγκαλιάζοντας ποικίλες θεματολογίες και δεν γίνεται επίσης, να μην σκύψω ταπεινά το κεφάλι, μπροστά σε μια τόσο όμορφη μουσικά, δουλειά.
Προοδευτική μουσική που με ορμητήριο το black metal, σπάει άλλοτε σε πιο ήρεμες rock (σχεδόν folk) μελωδίες, άλλοτε σε λιγότερο ακραία metal χωράφια, συνοδεύοντας τους στίχους ποιητικά, με αποτέλεσμα τα 5 μεγάλης διάρκειας κομμάτια τους, να σβήνουν μονοκονδυλιά τη λέξη βαρεμάρα από τα λεξικά όσων γλωσσών έχουν καταγραφεί. Οι Yovel συνεχίζουν με μεγαλεπήβολο τρόπο την εξέλιξη της μουσικής τους, καταφέρνοντας να μιλήσουν για όλα αυτά που τους απασχολούν (εύχομαι να απασχολούν και εσάς που διαβάζετε), σερβιρισμένα με προσεκτική παραγωγή και με ταπεινότητα πάντα προς τον ακροατή.
Αν είχε κυκλοφορήσει τον προηγούμενο μήνα, θα είχε θέση μέσα στην 20αδα μου για το 2024. Φοβάμαι πως είναι πολύ νωρίς και ίσως η όποια θέση να το αδικούσε. Μιλάμε για κάτι ιδιαίτερο εδώ. Αναμφισβήτητα! Στην καρδιά μου, όπως και τα προηγούμενα τους album, θα είναι πάντα στο top. Τα άλλα είναι να έχουμε να λέμε.
“a system of racial domination
on top of a military occupation
compounded by colonization
and gradual annexation
he screams of the many in my throat
the songs of Palestinian children”
Facebook: https://www.facebook.com/yovelband/
Bandcamp: https://yovel.bandcamp.com/
42 
