Είδος: Black Metal for the Oppressed
Δισκογραφική: Ανεξάρτητο
Ημ. Κυκλοφορίας: 2 Οκτώβρη 2020
Ξεκαθαρίζω από τώρα, αυτή η παρουσίαση δεν θα επικεντρωθεί μόνο στο μουσικό κομμάτι ούτε θα κρίνω τους Yovel με τα κριτήρια που θα έκρινα μια κοινότυπη black metal μπάντα. Γιατί; Γιατί ο ρόλος μιας agitprop δημιουργίας δεν είναι απλά να ακούγεται ωραία αλλά να διδάσκει, να προβοκάρει, να προκαλεί συναισθήματα και σκέψεις και, γιατί όχι, στην ιδανική περίπτωση να ωθεί σε δράση.
Οι Yovel, σε αντίθεση με την πληθώρα “απολιτίκ” μαυρομέταλλων που κρύβονται πίσω από το δάκτυλο τους, ήταν ξεκάθαροι εξαρχής, κάνουν τέχνη στην υπηρεσία της ιδεολογίας τους, κάτι το οποίο όχι απλά δεν είναι κατακριτέο αλλά είναι και αναζωογονητικό σε ένα κόσμο επιτήδειων ουδέτερων. Θα έλεγα κιόλας πως σε ένα ιδίωμα που συχνά ποζάρει (ανεπιτυχώς) σαν επαναστατικό, υπερβατικό και αντικομφορμιστικό, οι Yovel είναι μια ανάσα φρέσκου, απελευθερωτικού αέρα μέσα στην όλη βαλτώδη δυσωδία.
Το “Forthcoming Humanity” που λέτε είναι ένα concept album, με τα τραγούδια να περιστρέφονται και να παίρνουν μορφή γύρω από το έργο του αριστερού αγωνιστή και ποιητή Τάσου Λειβαδίτη, χρησιμοποιώντας το σαν αφετηρία για να μιλήσουν για αυτονόητες αλήθειες που έχουμε ξεχάσει, τον αγώνα για ελευθερία, αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια, και εν τέλει την ελπίδα ότι μέσα στην σκατίλα μπορεί να υπάρξει και ένα αύριο, και σε όσ@ ενίστανται για την ύπαρξη τέτοιων θεματικών σε ένα μαυρομεταλλικό πλαίσιο, έχω να πω το εξής: σε ένα κόσμο που η εξουσία επιβάλλει το ζόφο, παπάδες κάθε είδους (τους οποίους δήθεν εχθρεύονται οι μαυρομέταλλοι) κηρύσσουν τον ρατσισμό, τον φασισμό και την μισαλλοδοξία και τα διάφορα κράτη ενδιαφέρονται μόνο για την παραγωγή και την υπακοή σου με κάλυψη τον πατριωτισμό, τι πιο left hand path από αυτό που πρεσβεύουν οι Yovel;
Το μουσικό κομμάτι τώρα είναι ένα μάθημα πώς να πετύχεις το μέγιστο με απλά υλικά, πως καμιά φορά η λιτότητα δουλεύει καλύτερα. Το μεγαλύτερο κομμάτι του δίσκου ακολουθεί μια φόρμουλα εναλλαγής ατμοσφαιρικών, ακουστικών σημείων με απαγγελίες, κυρίως από την Αντριάνα Αντρέοβιτς, με κορμούς και ξεσπάσματα από 2ης γενιάς σκανδιναβικού τύπου black metal, το οποίο φαίνεται στο χαρτί σαν κάτι απλοϊκό, αλλά μια ακρόαση πείθει για το συναισθηματικό βάθος, το οποίο είναι τέτοιο που η πρώτη μου αναφορά ακούγοντας το “Forthcoming Humanity” δεν ήταν άλλες black metal μπάντες, παρά την εμφανή ηχητική συγγένεια, αλλά οι Ωχρά Σπειροχαίτη, αν μπορείτε βέβαια να τους φανταστείτε να παίζουν με σκληρές κιθάρες και γρυλίσματα.
Συνοπτικά, αποστολή εξετελέσθη για τους Yovel, κατάφεραν να κυκλοφορήσουν ένα δίσκο που κτυπάει στην ψυχή. Είναι σίγουρο πως οι εχθροί τους, που ήδη υπήρχαν με το ντεμπούτο τους, θα πολλαπλασιαστούν, και πολλοί βολεμένοι καθεστωτικοί μαυρομέταλλοι θα αρχίσουν να σκούζουν, δήθεν για την προσβολή της “καθαρότητας” του είδους (και καλά). Δεν πειράζει, όλους αυτούς τους σάπιους τους ξέρουμε και τους περιμένουμε. Βάρκιζα τέλος.
Facebook: https://www.facebook.com/yovelband
Bandcamp: https://yovel.bandcamp.com/
1552 
