Είδος: Hard/Heavy rock
Δισκογραφική: Ripple Music
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 21 Μαΐου 2021
“Είναι γλύκα είναι μέλι το heavy rock…του Βαγγέλη”, θα μπορούσαμε να φωνάζουμε αφενός αν είχαμε πάγκο στη λαϊκή και αντί για καρπούζια πουλούσαμε «αγνή» και «δροσιστική» μουσική σε φυσικό format και αφετέρου θα έκανε και ρίμα. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση αναφερόμαστε στους εκ Σουηδίας Wytch και στο ντεμπούτο τους άλμπουμ “Exordium”.
Η μουσική τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και «του κιλού» (και για να μην παρεξηγηθώ με το παραπάνω λογοπαίγνιο περί λαϊκής), όχι γιατί δεν είναι καλή και το ξανά τονίζω αυτό, αλλά γιατί μπορείς να τη βρεις να κυκλοφορεί και να προσφέρεται απλόχερα στην «πιάτσα» σε μεγάλες ποσότητες, πλέον χωρίς να χρειαστεί υπερβάλλον ζήλος για να την ανακαλύψεις.
Αν εξαιρέσεις το σχετικά ψιλοαδιάφορο και απλοϊκό (κατά τον γράφοντα) εξώφυλλο, η μουσική των Σουηδών hard rockers είναι αρκετά ενδιαφέρουσα χωρίς να βρίθει πρωτοτυπίας, έρχεται σε αντιστάθμισμα αυτού με τα «πιασάρικα» τραγούδια, τα heavy riffs, την έντονη ρυθμικότητα και τα «φλογερά» γυναικεία φωνητικά σαν επιστέγασμα όλων.
Το κουιντέτο έχει έναν έντιμο πρότερο μουσικό βίο, έχοντας κυκλοφορήσει το 2017 ένα EP τεσσάρων κομματιών υπό το όνομα Aska (κάτι που άλλαξαν μόλις υπέγραψαν συμβόλαιο με την Ripple) και αποτελείται από μέλη συγκροτημάτων όπως Otyg, The Spacious Mind, TME, Vintersorg and Stardog.
Οι «σπόροι» της μουσικής τους είναι φυτεμένοι στα απέραντα «ηχητικά χωράφια» της δεκαετίας του ’70, με τις ρίζες τους να έχουν δημιουργήσει ισχυρά θεμέλια στην αμέσως επόμενη δεκαετία, με τα κλαδιά, τα φυλλώματα και τους ανθούς να έχουν επεκταθεί μέχρι τις μέρες μας έτοιμα για τον θερισμό και περαιτέρω απόλαυση. Λόγω και της καταγωγής τους η σύγκριση με τους Blues Pills είναι αναπόφευκτη, αλλά για να είναι και πιο ρεαλιστική θα πρέπει αν όχι να αφαιρέσουμε τελείως το blues κομμάτι, να το μειώσουμε αρκετά και να προσθέσουμε περισσότερα proto doom και metal στοιχεία.
Αξίζει να σημειωθεί πως και το New Wave of British Heavy Metal κίνημα έχει την τιμητική του στον δίσκο και σε μεγάλες ποσότητες, καθώς το κιθαριστικό δίδυμο των Niklas Viklund/Mattias Marklund με μία “blast from the past” εισβολή, λειτουργεί σαν μετενσάρκωση αντίστοιχων του παρελθόντος με πιο προφανή αυτά των Andy Powell/Ted Turner από τους Wishbone Ash και Adrian Smith/Dave Murray της «Σιδηράς Παρθένου», όπου οι δισολίες και τα heavy riff έχουν τον πρώτο λόγο.
Οι Wytch είναι προφανώς επηρεασμένοι, και ίσως και μαγεμένοι, από μεγαθήρια όπως Black Sabbath, B.O.C και Led Zeppelin, αλλά καταφέρνουν με περίσσια μαεστρία να χωρέσουν σε αυτήν την παρέα και μεταγενέστερα συγκροτήματα με πιο μοντέρνο ήχο όπως Audioslave, Wolfmother και εννοείται και πρώιμους Witchcraft, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο και έναν folk/ethnic χαρακτήρα στον ήχο τους, τιμώντας για ακόμα μία φορά την εντοπιότητά τους.
Οι Σουηδοί συνεχίζουν το έργο τους από εκεί που σταμάτησαν συγκροτήματα τηs σκηνής του Örebro κατά κύριο λόγο, όπως Norssken, Dead man, Second sun, Truckfighters παίρνοντας την σκυτάλη και βάζοντας και οι ίδιοι το δικό τους λιθαράκι στην πολιτιστική κληρονομιά που μας άφησαν τις προηγούμενες δύο δεκαετίες, συστήνοντάς μας έτσι και τη γενέτειρά τους, την πόλη του Skellefteå και προσπαθώντας να διαιωνίσουν (κάτι που το ευχόμαστε ολόψυχα) και στις επόμενες γενιές που θα ακολουθήσουν.
Ας ελπίσουμε μόνο η διάρκειά τους να μην είναι αγώνας ταχύτητας άλλα δρόμου και ακόμα καλύτερα μαραθωνίου.
Facebook: https://www.facebook.com/people/Wytch-Band/100063579726744/
Instagram: https://www.instagram.com/wytch_theband/
YouTube Channel: https://www.youtube.com/channel/UCjrCM4xmYdFrMkfPf5J6QkA
717 
