Το φετινό καλοκαίρι είχε αδιαμφησβήτητα πληθώρα συναυλιών για όλα τα γούστα και ο κόσμος, διψασμένος για ζωντανές εμφανίσεις, στήριξε την πλειοψηφία τους.
Την Παρασκευή, 22 Ιουλίου, την τιμητική τους είχαν οι Within Temptation, οι οποίοι επέστρεψαν ύστερα από 14 χρόνια στην Ελλάδα και το κοινό (σχεδόν) γέμισε την Τεχνόπολη, σε ένα live που πραγματικά μπορούσες να παρακολουθήσεις και να χαρείς σε ένα καθόλα φιλικό κλίμα.
Το event άνοιξαν οι The Silent Wedding, μία από τις πιο τίμιες μπάντες του μελωδικού heavy power, με σταθερά ανοδική πορεία. Σχήμα συνθετικά συνεπές που δεν βιάζεται, μιας και είναι ξεκάθαρο πως θέλει κάθε βήμα του να είναι προς τα μπροστά και με κάθε album του δείχνει την ανάγκη που έχει για εξέλιξη, αδιαφορώντας για τις εκάστοτε μόδες.
Η επιλογή τους ως support στους Within Temptation είναι ένα ακόμα λιθαράκι στην καριέρα που χτίζουν και η εμφάνισή τους, τους έβγαλε ασπροπρόσωπους, αλλά όχι και ο ήχος, ο οποίος δεν τους κολάκευσε σε μεγάλο μέρος. Η προσθήκη β’ γυναικείων φωνητικών ήταν καθόλα ταιριαστή και προσέδιδε στο τελικό αποτέλεσμα, αν και η αλήθεια είναι πως χάνονταν γενικά πίσω από κιθάρες και rhythm section, ενώ το ίδιο γινόταν δυστυχώς και με τα πλήκτρα σε πολλά σημεία.
Το συγκρότημα βέβαια είχε επαγγελματική στόφα (όπως πάντα) και τα έδωσε όλα στη σκηνή, παρουσιάζοντας υλικό σχεδόν εξ ολοκλήρου από το πιο πρόσφατο “Ego Path”, με έναν εξαιρετικό Μάριο στα φωνητικά να προσπαθεί να ξεσηκώσει τον κόσμο που σιγά σιγά γέμιζε την Τεχνόπολη. Απορώ βέβαια πώς δεν ζεσταινόταν με αυτά που φορούσε, ενώ σίγουρα δεν απορώ που υπήρξε αρκετός κόσμος με μπλουζάκια των The Silent Wedding στο κοινό, μιας και είναι ιδιαίτερα αγαπητοί.
Παρά τις ηχητικές δυσκολίες λοιπόν, το συγκρότημα παρουσίασε 7 τραγούδια από “Ego Path” και 2 από το “Enigma Eternal” (προσωπικά θα ήθελα να έπαιζαν και το “A Cry from Within”, αλλά oh well), αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις και αποτελώντας μία πολύ καλή και ταιριαστή προσθήκη σε μία όμορφη βραδιά.
Εύχομαι ύστερα από την εμφάνισή τους, να κέρδισαν ακόμα περισσότερους οπαδούς.
Setlist
The Eternal Enigma
Time of Darkness
The Sea of Fate
Caught in The Web
Shadows and Dust
The Final Token
Reveal the Rain
Catharsis
Song of The Dead
14 χρόνια είναι πολλά, ειδικά όταν έχει μεσολαβήσει τόσο μεγάλη εμπορική επιτυχία. Διότι οι Within Temptation, εδώ και πολλά χρόνια, έχουν πάψει να είναι ένα συμφωνικό σχήμα με αιθέρια φωνητικά και φορέματα βγαλμένα από το Midsommar. Το φλερτ τους με μια πιο alternative pop πλευρά και η εξέλιξή τους ανά τα χρόνια, δικαίωσε τις επιλογές του group και ανέδειξε ακόμα περισσότερα την, ούτως ή άλλως θεά, Sharon den Adel.
Με σύγχρονη λοιπόν μουσική ματιά και ένα εξαιρετικό σετ στις αποσκευές τους, οι Within Temptation χάρισαν μία μαγική βραδιά στους fan τους, οι οποίοι χωρίζονταν σε εκείνους που τραγουδούσαν και ζούσαν τη στιγμή και τους κλασικούς τουρίστες με τα κινητά, που μάζευαν υλικό για να δουν τη συναυλία από το σπίτι.
Η έναρξη με το “See Who I Am” έδειξε πως τα ηχητικά προβλήματα δεν ήταν μόνο θέμα του support και επιβεβαίωσε το ότι η Τεχνόπολη δεν μπορεί να υποστηρίξει συναυλίες που συνδυάζουν distortion, πλήκτρα και γενικά πολλά heavy στοιχεία ταυτόχρονα.
Στο “In the Middle of the Night” το κοινό ζέστανε ακόμα περισσότερο τις φωνητικές γραμμές του, με τη Sharon να χτυπάει τις ψηλές νότες με χαρακτηριστική ευκολία. “Paradise” για τη συνέχεια, το οποίο ομολογουμένως μου ακούστηκε καλύτερο από τη studio version, το οποίο ακολούθησε το σχετικά νεότερο “The Purge”, αλλά και το εξαιρετικό “Faster” (μα τι αδιανόητη δισκάρα το “The Unforgiving”;).
Ένα από τα highlight της βραδιάς ήταν (αναμενόμενα) το “Stand My Ground”, κομμάτι που ουσιαστικά έδωσε το μεγάλο boost στην μπάντα, προκειμένου να φύγει από τις επιταγές του “συμφωνικού female fronted” και ο radio friendly χαρακτήρας του, το κάνει ιδανικό για κάθε live περίσταση. “Entertain You”, “And We Run” και “Raise Your Banner” στην πορεία, με τη Sharon να ανεμίζει μία ουκρανική σημαία και τον κόσμο να περνάει καλά σε κάθε στιγμή και να μην χάνει στίχο.
Συνέχισαν με “Supernova” και “The Reckoning” (το οποίο ήταν ομολογουμένως ένα ακόμα highlight) και κάπου εδώ να πω πως δεν μου άρεσε ιδιαίτερα το ότι οι περισσότερες studio συμμετοχές ήταν προηχογραφημένες. Το να ακούω τον Anders Fridén (In Flames) ή τον Jacoby Shaddix (Papa Roach) κονσέρβα ήταν κάπως cringe.
Ο ήχος γενικά έφτιαξε κάπως κατά τη διάρκεια, αλλά η αλήθεια είναι πως ουδέποτε έφτασε στο επίπεδο που άξιζαν οι Within Temptation, οι οποίοι είχαν ελαφρώς αλλαγμένο σχήμα, ελέω covid, με τον πρώτο τους drummer να αναλαμβάνει χρέη μπασίστα.
Φοβερή στιγμή το “Our Solemn Hour”, όπως και το μελωδικότατο “Stairway to the Skies”, τα οποία σιγά σιγά οδηγούσαν προς το τέλος του live, το οποίο περιλάμβανε τα 2 πιο παλιά κομμάτια του σετ, το super feelgood “Ice Queen” και το κλασικά αγαπημένο στους οπαδούς, “Mother Earth”, κατά τη διάρκεια του οποίου η Sharon ανέβασε παιδάκια πάνω στη σκηνή, δίνοντας ένα μήνυμα αισιοδοξίας και μία γλυκύτατη εσάνς σε μία ούτως ή άλλως καλή εμφάνιση.
Δεν πιστεύω να υπήρχε άνθρωπος που να μην ήταν ευχαριστημένος με αυτό το all around set, ενώ γενικά από πλευράς διοργάνωσης όλα κύλησαν άψογα. Όντας μάλιστα η δεύτερη φορά που βλέπω τους Within Temptation τα τελευταία 3-4 περίπου χρόνια, μπορώ να πω πως παρότι δεν με λες και fanboy, το σχήμα θα σε κάνει να περάσεις εγγυημένα καλά, ενώ πάντα κινείται σε υψηλά επίπεδα απόδοσης.
Ας ελπίσουμε πως δεν θα κάνουμε άλλα 14 χρόνια να τους δούμε ξανά Ελλάδα και να μας τιμήσουν τώρα που θα βγάλουν επιτέλους και το νέο τους full length.
Setlist
See Who I Am
In the Middle of The Night
Paradise (What About Us?)
The Purge
Faster
Stand My Ground
Entertain You
And We Run
Raise Your Banner
Supernova
The Reckoning
Our Solemn Hour
Stairway to the Skies
Ice Queen
Mother Earth
Photos: Δέσποινα Σταματάκη
647 
