Είδος: Heavy/Progressive Power Metal
Δισκογραφική: Century Media Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 5 Μαρτίου 2021
“Vintage”.
Έτσι είχαν ονομάσει το εντεκάλεπτο έπος τους οι Witherfall πριν περίπου τρία χρόνια και επίσης έτσι βάφτισαν και το ΕΡ τους το 2019. Φαίνεται όμως πως ο όρος τους έχει επηρεάσει βαθύτερα, αφού αυτή είναι η πρώτη λέξη που μου ήρθε στο μυαλό ακούγοντας το νέο τους παιδί, “Curse Of Autumn”.
Τί συμβαίνει λοιπόν στο Witherfall V3.0;
Δεν χωράει αμφιβολία στο ότι ο (ex-Iced Earth) Jake Dreyer, ο Joseph Michael (τώρα πλέον και τραγουδιστής στους Sanctuary) και η υπόλοιπη παρέα από το Los Angeles, έχουν διάθεση, όρεξη, έμπνευση και πείσμα εδώ και μια πενταετία, στο σκοτεινό power όραμά τους. Το ντεμπούτο “Nocturnes And Requiems” πέταξε δυνατά τα χαρτιά του στο τραπέζι και χαροποίησε όλους εμάς που διψάμε για Sanctuary, Nevermore, King Diamond και παλιούς Iced Earth. Η συνέχεια ήταν ανάλογη με το δεύτερο βήμα “A Prelude To Sorrow”, με ήχο πιο μονολιθικό από τον πρόγονό του, αλλά και με την αίσθηση πως το μεγάλο “μπαμ” που περιμέναμε όλοι από τους Withefall δεν έγινε.
Το “Curse of Autumn” έρχεται με περισσότερο attitude και τσαμπουκά όμως. Ουρλιάζει “είμαι εδώ και θα με προσέξετε-ΟΛΟΙ” και πολύ καλά κάνει, αφού μιλάμε για την πιο ολοκληρωμένη συναισθηματικά δουλειά της μπάντας μέχρι σήμερα.
Ίσως είναι η μεγαλύτερη εμπειρία, ίσως το μεγαλύτερο δέσιμο των μελών, ίσως τα παπούτσια του Warrel Dane που ο Joseph προσπαθεί να μπει τα τελευταία χρόνια, όποιοι και να είναι λόγοι, οι Witherfall επέστρεψαν με ένα album που είναι με το ένα πόδι στο μέλλον του metal και με το άλλο βαθιά μέσα στην νοσταλγία του λατρεμένου μας παρελθόντος.
Στο παίξιμο του Jake και στη φωνή του Joseph, μπορείς επιτέλους να διακρίνεις άνετα όλες τις αγάπες και τις επιρροές του σχήματος, οι οποίες αποτυπώνονται με σεβασμό στις νέες συνθέσεις: ακούς τους Priest και τους Riot στο “The Last Scar”, νιώθεις τους Rage αλλά και τους Helstar στο “As I Lay Awake” και κάπου εκεί, το album ξεφεύγει ακόμα περισσότερο και απογειώνεται με μερικά από τα πιο όμορφα τραγούδια που μας έχουν δώσει ποτέ.
“Another Face” (Joseph μου, τι σου έχει κάνει ο Warrel αγόρι μου, λογικό είναι όμως να σε έχει στοιχειώσει ένας θεός), το προσωπικό αγαπημένο “Tempest”, “Curse of Autumn”, “The River”, το ένα έπος μετά το άλλο, έπη που γεμίζουν το δωμάτιό σου με το προοδευτικό, μεταλλικό “σκότος” που φέρνει μια ανατριχίλα και στο νου τους Sanctuary, Nevermore, Queensrÿche, Fates Warning – τραγούδια που ξεχώρισα αμέσως, με την πρώτη ακρόαση του “Curse…”.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, μας άφησαν και ένα αποστομωτικό “… And They All Blew Away” για το τέλος, με μια Agalloch-ική εισαγωγή που ανοίγει το “Κουτί της Πανδώρας” για δεκαπέντε λεπτά και δίνει το στέμμα του πιο prog τραγουδιού που μας έχουν χαρίσει ποτέ-συν μια υπέροχη διασκευή στο “Long Time” των Boston (έτσι, στεγνά, χωρίς “Foreplay”), αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά πως είναι απολαυστικότατοι στο να minor-άρουν rock ύμνους και να τους κάνουν δικούς τους.
Το Witherfall V3.0 έκανε installation με απόλυτη επιτυχία και προσωπικά, μου χάρισε το καλύτερο εκ των τριών δημιουργημάτων τους, το πιο εμπνευσμένο, ελεύθερο και άμεσο σε αυτά που έχει να πει. Και αυτό ακριβώς του δίνει το προβάδισμα και ίσως, το εισιτήριο για το μεγάλο “μπαμ” που αλίμονο, αν δεν ακουστεί τώρα, δεν θα ακουστεί ποτέ.
Official Page: www.witherfall.com/
Facebook: www.facebook.com/witherfall
Instagram: www.instagram.com/witherfallofficial/
Twitter: www.twitter.com/witherfall
YouTube: www.youtube.com/witherfall
1327 
