WITCHWOOD: “Before The Winter”

ALBUM

Είδος: Vintage Hard Rock
Εταιρεία: Jolly Roger Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 20 Νοεμβρίου 2020

Οι Ιταλοί ταξιδιώτες στο χρόνο έμειναν χρονικά συνεπείς στον τίτλο και κυκλοφόρησαν το νέο τους άλμπουμ λίγες μέρες πριν την ημερολογιακή έναρξη του χειμώνα. Σε μια περίοδο οικουμενικού περιορισμού και εγκλεισμού των ανθρώπων, το σεξτέτο από τη Faenza, την κοιτίδα της κεραμικής, αναλαμβάνει τη δύσκολη αποστολή να μας φυγαδεύσει από την πίσω πόρτα της φαντασίας που μπορεί να παραβιάσει η εμπνευσμένη μουσική.

Αν κάποιος βιάζεται να αποκρυπτογραφήσει το μουσικό τους dna, οι δυο διασκευές-φόροι τιμής που συμπεριλήφθηκαν στο “Handful Of Stars” του 2016, το “Flaming Telepaths” των Blue Oyster Cult, και το “Rainbow Demon” των Uriah Heep, καλύπτουν ένα σημαντικό μέρος της εκφραστικής τους ευρύτητας. Βέβαια οι ίδιοι, όντας ένα εξαιρετικό χωνευτήρι μουσικών περασμένων εποχών, έχουν εμπλουτίσει τις επιλογές τους με ψυχεδελικά χαρμάνια, ευαίσθητα ακουστικά κλασικίζοντα χάδια, φολκ αποπλανήσεις, prog rock επεκτάσεις, και μια αίσθηση από άνεμο νότιου rock. Για όλες αυτές τις παραμέτρους, οι απόπειρες να περιγράψει κανείς τη μουσική τους καταλήγει σε ένα πλήθος από ονόματα που μπορεί να ξεκινά από τους Atomic Rooster και τους Renaissance και να καταλήγει στους Led Zeppelin και τους Deep Purple, χωρίς να παραβλέψουμε τους Jethro Tull, που αναμφισβήτητα υποστηρίζονται από την παρουσία του Samuele “Sam” Terosi στο φλάουτο αλλά και στη φυσαρμόνικα.

Ας μην παρεξηγήσει όμως κάποιος ή παρερμηνεύσει την παράθεση ονομάτων καταλήγοντας στο συμπέρασμα μιας tribute μπάντας. Αυτό που γλιστρά δημιουργικά, αρμονικά και ευεργετικά για τον ακροατή πάνω σε αυτή τη λίμνη επιδράσεων είναι το μοναδικό ταλέντο αλλά και ο ισχυρός, οικουμενικός χαρακτήρας αυτών των μουσικών. Πάνε πια δέκα χρόνια από τότε που η πρωταρχική τους μορφή, υπό το παράξενο όνομα “Buttered Bacon Biscuits”, έθεσε από το ξεκίνημα ψηλά τον πήχη με το μοναδικό τους άλμπουμ, “From The Solitary Woods”. Το τελευταίο στίγμα μουσικής δράσης τους αποτέλεσε μια εξαιρετική απόδοση του “A National Acrobat”, στο tribute άλμπουμ στους Black Sabbath με τον τίτλο “Hands Of Doom” του 2013. Οι διαφορές μουσικής κατεύθυνσης ξεκαθαρίστηκαν και ο τραγουδιστής/κιθαρίστας Riccardo Dal Pane, με τον πληκτρά Stefano Olivi, τον ντράμερ Andrea Palli και τον φλαουτίστα Terosi, ένωσαν τις δυνάμεις τους με τον μπασίστα Luca “Celo” Celotti, δημιουργώντας τους Witchwood. Ντεμπουτάρησαν δισκογραφικά με το άλμπουμ “Litanies From The Woods” το 2015, και η τελευταία προσθήκη που ολοκληρώνει και τη σημερινή μορφή του γκρουπ, είναι ο κιθαρίστας Antonino “Woody” Stella.

Το νέο πολυαναμενόμενο από την φυλή των νοσταλγών του ‘70s rock άλμπουμ τους είναι μια ακόμα πιο ισχυρή επιβεβαίωση πως οι Ιταλοί δεν είναι μια ρουστίκ γραφική πολυτέλεια. Το πιο δίκαιο θα ήταν να περιγραφούν σαν οι μάγοι που αναγκάζουν την εποχή που επέλεξαν και αγάπησαν να ταξιδέψει μαζί τους. Με μια παραγωγή πιο ρεαλιστική και διαχωριστική από κάθε άλλη φορά, οι Witchwood μοιάζει να απολαμβάνουν την ικανότητά τους να σπρώχνουν τον ακροατή σε μια σχεδόν βουκολική ελευθερία. Και σίγουρα είναι μεγάλο εμπόδιο για όλους τους τυπικούς αστούς να βιώσουν ολοκληρωτικά αυτό το πνεύμα που ψάχνει αξία και νόημα πέρα από τους τοίχους και τους φράχτες, μέσα στις πόλεις φαντάσματα αυτής της συγκυρίας.

Ο οπλισμός του κλασικού αλλά φρέσκου hard rock οδηγείται από την άμεσα κτητική γοητεία του promo video “A Taste Of Winter. Η μυστικιστική ευγένεια ανθίζει στο “Crimson Moon” και το ατμοσφαιρικό “Nasrid”, με τη συνδρομή της τραγουδίστριας της όπερας Natascia Placci. Δεν διστάζουν να γίνουν περιπετειώδεις σε ανοίγματα σαν το συναρπαστικό “Hesperus”, ή να εκτραπούν σε funky, bluesy, hard διασκεδαστές στο “Crazy Little Lover”, για να κορυφωθούν σε μια επική διάσταση στο πολύτιμο “Slow Colours Of Shade”.

Σαν τους τελευταίους αυτόχθονες μιας λεηλατημένης γης, σαν μια μικρή παγανιστική συντροφιά που υπακούει αληθινά στους δικούς της απλούς κανόνες, οι Witchwood επιμένουν να ακολουθούν τις μυστικές γέφυρες σε έναν τρόπο έκφρασης που μοιάζει όχι απλά ζωντανός, αλλά αιώνιος.

Facebook: https://www.facebook.com/Witchwoodband
Bandcamp: https://bandcamp.com/tag/witchwood

614
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…