Είδος: Acoustic Folk
Εταιρία: Nuclear Blast
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1 Μαΐου 2020
Ακόμη νιώθω τον ηλεκτρισμό στους πόρους του δέρματος μου της πρώτης μου επαφής μαζί του πριν 8 χρόνια, όταν σκέφτομαι το εξαιρετικό “Legend”.
Μουσικά και στιχουργικά, είναι ένας από τους αρτιότερους δίσκους του λεγόμενου occult rock και θα περίμενε κανείς πως θα ήταν η αφετηρία μια εξαιρετικής ιστορίας που θα διηγούμασταν στα παιδιά μας, με albums το ένα καλύτερο από το άλλο μετά από αυτό.
Η ακύρωση της επίσκεψης τους στην Αθήνα την επόμενη χρονιά, ήρθε μαζί με φήμες πως ο Magnus Pelander έχει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και μια παύση τεσσάρων χρόνων, μας οδήγησε, το 2016, στο “Nucleus”. Εκείνο το album, δεν ήταν εφάμιλλο των προηγουμένων, αλλά έδειχνε πως οι Witchraft θέλουν να επιστρέψουν στο παιχνίδι και εμείς, οι φίλοι τους, ήμασταν έτοιμοι να περιμένουμε. Την επόμενη χρονιά, ο Magnus είχε νέους συνεργάτες και τρία χρόνια μετά, δεν έχουμε ιδέα που βρίσκονται και εκείνοι.
Το 2020 βρίσκει τον Magnus Pelander να σολάρει, με μια ακουστική κιθάρα, μελοποιώντας ουσιαστικά κάποια ποιήματα του. Με όπλο την όμορφη φωνή του, προσπαθεί να σε κρατήσει ζωντανό στην ακρόαση, αλλά οπλίσου με κουράγιο γιατί δεν είναι εύκολη η αποστολή σου. Ακούγεται σαν πληγωμένος (από κάποιον έρωτα ή απόλυτα απογοητευμένος από την κοινωνία) τροβαδούρος που τριγυρνάει από πλατεία σε πλατεία, βγάζοντας τα σώψυχα του στους περαστικούς, περιμένοντας εκείνοι να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να τον βοηθήσουν να επιβιώσει.
Προσπαθώ να σε βοηθήσω να απολαύσεις, αν γίνεται αυτό, το νέο έργο του Σουηδού συνθέτη, και μου είναι δύσκολο. Σκέφτομαι πως αν καθίσεις λοιπόν, σε μια πολυθρόνα σε ημιφωτισμένο δωμάτιο, διαβάζοντας κάποιο μεσαιωνικό αφήγημα, ίσως να δεθείς συναισθηματικά με τον Magnus και να προσέξεις τους πάντοτε, καλογραμμένους στίχους του. Αλλά…
Αλλά σε καμιά περίπτωση, δεν θα έπρεπε αυτό εδώ το ηχογράφημα να κυκλοφορήσει ως Witchcraft διότι είναι αποπροσανατολιστικό marketing και δεν αξίζει στους fans του σχήματος.
Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι πως ο Magnus για να μην ζημιωθεί σπάζοντας το συμβόλαιο του με τη Nuclear Blast, τους μοστράρει ό,τι έχει εύκαιρο τη δεδομένη στιγμή και εκείνοι μην μπορώντας να κάνουν κάτι άλλο, το κυκλοφορούν περιμένοντας πως αρκετοί για συλλεκτικούς λόγους θα θελήσουν να κάνουν δικό τους το “Black Metal”.
Και πως ακριβώς να σου περιγράψω τι σε περιμένει αν αποφασίσεις να καταθέσεις από το υστέρημα σου κάποιο ποσό; Θα δοκιμάσω αυτό και ελπίζω να σε κατατοπίσω.
Αν σου αρέσουν τα πρώτα βήματα του Leonard Cohen (τον οποίον λατρεύω και θλίβομαι που αναγκάζομαι να χρησιμοποιήσω το όνομα του), αλλά με περισσότερη κλάψα, κοψοφλεβική τάση και λιγότερο ταλέντο στην κιθάρα, ή ένας “μικρότερος” Eddie Vedder στο “Into The Wild” (μόνο στις καθαρά folk στιγμές του soundtrack), ή τέλος πάντων αρέσκεσαι σε πατροπαράδοτο κιθαριστικό folk, αλλά μαζί με τη μαυρίλα που χαρακτήριζε τους Witchcraft (που άνθισε πολύ τις δεκαετίες 60-70), κάνε τον κόπο και ίσως να βρεις κάτι που θα σε πείσει.
Εγώ και μάλλον και οι υπόλοιποι, πιάνομαι από τον στίχο του στο “Free Country”, “By now, you’re probably tired listening to my requiem” και απαντώ “έχεις δίκιο”.
Official Website: www.witchcraftswe.com
Facebook: www.facebook.com/witchcraft
Twitter: https://twitter.com/witchcraftband
Spotify: https://open.spotify.com/artist/3HVmba1wHgrLVsVC5IIzkG
615 
