Απόφοιτος της ανωτάτης Σαμπαθικής μουσικής σχολής με αριστείο και βαθμολογία (4)20΄ και γνήσιο τέκνο του Iommi με τη σφραγίδα του Hand of Doom χαραγμένη πάνω του.
Εδώ και σχεδόν τέσσερις δεκαετίες συνεχίζει τις μουσικές του περιπλανήσεις, διαμέσου της δικής του riff filled μουσικής επαγγελίας, προς τη δική του προσωπική ολοκλήρωση-απελευθέρωση, κηρύττοντας το δικό του ηχητικό ευαγγέλιο και ταυτόχρονα συνεπαίρνοντας μας με την κάθε μία ξεχωριστή του δουλειά.
Ο λόγος για τον μουσικό, τραγουδιστή, συνθέτη και γενικότερα πολυπράγμων Robert Scott “Wino” Weinrich, ο οποίος με το χαρακτηριστικό παίξιμο είτε της εξάχορδης 90s Gibson Les Paul, είτε της Gibson Les Paul Style EGC και με σήμα κατατεθέν τη βαρύτονη “εύψυχη” φωνή του, έχει υπάρξει μεγάλη επιρροή εξελίσσοντας και αποκωδικοποιώντας τον Doom Metal ήχο. Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι έχει συμπεριληφθεί στους 100 κορυφαίους κιθαρίστες όλων των εποχών στα περιοδικά Spin και Guitars World, ενώ επιπρόσθετα θεωρείται ιδιαίτερη προσωπικότητα όπου έχει προσφέρει τα μέγιστα στην περαιτέρω εξέλιξη του Stoner Rock, Punk Rock και Doom Metal.
Ιδιάζουσα περίπτωση ανθρώπου που λατρεύει τα riffs και όχι κάποιον θεό, με έμφυτο ταλέντο στη σύνθεση και δημιουργία, απροσάρμοστος, μη συγκαταβατικός, κουβαλάει τον δικό του γολγοθά και δίνει τη μάχη του με τους προσωπικούς του δαίμονες, από τους οποίους τροφοδοτείται το καλλιτεχνικό του έργο, μετουσιώνοντας εμπράκτως τα διάφορα ερεθίσματα και ότι τον απασχολεί σε νότες και ήχους.
Οι τετράδα από το Birmingham συνήθως (και δικαίως) αναφέρονται οι δημιουργοί και πρόγονοι του Stoner και Doom Metal, όμως όταν η κλασική σύνθεση των Black Sabbath έριξε “τίτλους τέλους” ακριβώς πριν την αυγή τη δεκαετία του 80, έδωσαν τη σκυτάλη σε άλλους καλλιτέχνες, ένας εκ των οποίων ήταν και ο Wino.
Γεννημένος στις 29 Σεπτεμβρίου του 1960 κάπου κοντά στο Potomac του Maryland, ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα στην Washington D.C, σε μία σκηνή η οποία ήταν ξεκάθαρα χωρισμένη σε δύο στρατόπεδα. Από τη μία πλευρά οι μακρυμάλληδες προσκολλημένοι στον ηλεκτρισμένο 70s ήχο των Led Zeppelin και Black Sabbath, ενώ από την άλλη ένα νέο πλήρωμα από ατίθασα παιδιά νεαρής ηλικίας που βουτούν με το κεφάλι στη σκληροπυρηνική πανκ σκηνή των Minor Threat, Bad Brains, Black Flag και πολλών άλλων.
Ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που ο Scott “Wino” Weinrich ξεκίνησε το εμβληματικούς Obsessed (πρώην Warhorse). Ο βαρύς και αργόσυρτος ήχος του συγκροτήματος σε συνδυασμό με την εμφάνιση του που θύμιζε μηχανόβιο, θα έπρεπε να τον είχαν βάλει σε διαμετρική αντίθεση με την ακμάζουσα Hardcore σκηνή. Παραδόξως το “I Don’t Give A Fuck” attitude του Wino καθώς και η από κοινού γνήσια αγάπη για το Metal και το Punk κέρδισε το σεβασμό από καλλιτέχνες όπως ο Henry Rollins των Black Flag και ο Ian MacKaye των Fugazi/Minor Threat. Διά στόματος MacKaye “No one does what they do” αναφερόμνος στο εμβληματικό “Church Within” των The Obsessed. Προσθέτοντας αυτολεξεί: “No one does what Wino does. It’s his thing. Straight-up, no one else can match it … I hear other bands that sort of have similar styles … but Wino is 100 percent the real thing.”
Έκτοτε απομακρυνόμενος από τις πρώιμες μέρες, συνεχίζει το εκκωφαντικό, διασκεδαστικό και συναρπαστικό του ταξίδι μέσα από τα πνευματικά του παιδιά, όπως οι Obsessed, Spirit Caravan, Hidden Hand, Premonition 13, Place of Skulls και τις διάφορες εκφάνσεις του με συνεργασίες όπως τους Bullring Brummies, Probot, Shrinebuilder και τον Conny Ochs με τις Dark Folk ηχητικές του περιπτύξεις.
Ενόψει της επικείμενης διπλής του εμφάνισης στο πλαίσιο του διημέρου Demons Gate Festival, με την εμφάνιση των Obsessed την πρώτη μέρα και το ακουστικό Show με την αποκλειστική προβολή του πρόσφατου ντοκιμαντέρ την επομένη, ανατρέχουμε σε ορισμένες εξωσχολικές του δραστηριότητες για ένα warm up πρόγραμμα.
Ο Dave Grohl θεωρείται από τα καλά παιδιά της μουσικής βιομηχανίας, και δεν έχουμε κανένα απολύτως λόγο να το διαψεύσουμε. Αυτό που μπορούμε να του προσάψουμε επιπλέον στο πλούσιο βιογραφικό του είναι το γεγονός ότι ξέρει να επιλέγει μουσικούς για συνεργασίες που αφήνουν ανεξίτηλη την σφραγίδα τους. Μία τέτοια περίπτωση αποτελεί και η προ εικοσαετίας προσπάθεια του να αποτίσει τα δέοντα στα μουσικά του ινδάλματα δημιουργώντας το Metal Project των Probot μαζεύοντας εκλεκτούς καλεσμένους όπως οι Lemmy, Max Cavalera, Lee Dorian, King Diamond, Cronos, μεταξύ των οποίων μαζί με άλλους ήταν και ο Wino. Μαζί με τον θεό Lemmy στον τετράχορδο οδοστρωτήρα, τον Wino στην κιθάρα και τον Growl στα τύμπανα, συνθέτουν τον απόλυτο rock n roll ύμνο με το τρίπτυχο Seχ, Drugs, and Rock n roll να παίρνει σάρκα και οστά στο video clip. Καθώς αποχαυνώνεσαι με το οπτικοακουστικό υλικό σκέφτεσαι τον Σπύρο Ζαγοραίο και το άσμα «Όσο υπάρχει θάνατος…ζήτω η αλητεία». Η’ διαφορετικά Shake your Blood
Το Ισλανδικό ηφαίστειο (η προφορά του ονόματος του είναι ικανή να σου γλωσέψει την μπέρδα σου) Eyjafjallajökull μας χάλασε τα σχέδια στο Roadburn πίσω στο μακρινό πλέον 2010, καθώς δεν καταφέραμε να ζήσουμε την απόλυτη ονείρωξη επί σκηνής μαζί με τους Al Cisneros, Scott Kelly, Dale Crover και Wino. Την επόμενη όμως χρονιά σταθήκαμε τυχεροί για μία ιδιαίτερη μουσική σύμπραξη, μία συμπαντική μάζωξη καλλιτεχνών όπου αντί για ηφαιστειακή τέφρα, απλώσαν υπνωτιστικές Sludge/Doom μελωδίες με προσηλυτιστικές τάσεις για όλους, με την ηχητική μαστούρα να περιρέει στα ανώτερα στρώματα του μυαλού και του ουρανού. Ο Wino σε διττό ρόλο κιθάρα και φωνή καταθέτει την ποιότητα του και το καλλιτεχνικό του μεγαλείο.
Για τους λάτρεις του Stoner/Sludge/Doom ιδιώματος το εν λόγω ντοκιμαντέρ αποτελεί την μουσική τους βίβλο στην οποία καταφεύγουν ανά πάσα στιγμή για να μεταλάβουν την ηχητική ευλογία. Για τους υπόλοιπους αποτελεί μία πηγή γνώσης για να διευρύνουν τους μουσικούς τους ορίζοντες και τις εγκυκλοπαιδικές τους γνώσεις. Αμφότεροι μένουν απόλυτα ικανοποιημένοι και κερδισμένοι. Το “Such Hawks Such Hounds” κυκλοφόρησε το 2008 και εξερευνά τη μουσική και τους ιθύνοντες νόες του Αμερικάνικου σκληρού underground ροκ κινήματος μεταξύ 1970 και 2007, εστιάζοντας στα ψυχεδελικά και Protometal στοιχεία της δεκαετίας του ’70 που έχουν σχηματίσει τα τελευταία χρόνια ένα πλούσιο “ηχόστρωμα” ανακατάταξης και πειραματισμού ήχων. Από τις οθόνες παρελαύνουν εξέχουσες προσωπικότητες ενδεικτικά αναφέροντας τους Pentagram, Billy Anderson, Scott Reeder, Matt Pike, Al Cisneros, Greg Anderson, Jack Endino με τον Wino να κερδίζει τη μερίδα του λέοντος. Καθώς εκτός του ότι μοιράζετε προσωπικές πληροφορίες, και μας γεμίζει γνώσεις, μας αποκαλύπτει και μυστικά της εκτελεστικής του δεινότητας σας κιθαρίστας.
Στον συγκεκριμένο δίσκο διασκευών “Songs of Townes Van Zandt, Vol. I” ο Wino ενώνει τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες μαζί με τον Scott Kelly και Steve Von Till και δημιουργούν έναν σπαραξικάρδιο ηχητικό ντοκουμέντο αποδεικνύοντας ότι η βαρύτητα στην μουσική μας δεν είναι μία έννοια που προκύπτει από το μέγεθος της έντασης ή της παραμόρφωσης, ούτε από το ακραίο παίξιμο. Τουναντίον προκύπτει από τη συναισθηματική φόρτιση που διοχετεύεται σε κάθε κομμάτι ξεχωριστά, όπου σαν σύνολο συνολικά πέφτει πάνω σου σαν ταφόπλακα, βαριά και ασήκωτη. Ο Wino αποτίει φόρο τιμής στη σκοτεινή και σαρκαστική φύση του Townes Van Zandt, ο οποίος δεν ακολούθησε ποτέ την εμπορική οδό αλλά το μοναχικό μονοπάτι ενός καλλιτέχνη και ανθρώπου που πάλευε με τους δαίμονες της κατάθλιψης και του αλκοολισμού επισκιάζοντας τη ζωή του. Με μόνη διέξοδο την μουσική του.
Στον επίσης δίσκο διασκευών “Nativity in Black” υποτίθεται ότι η κλασική σύνθεση των Black Sabbath θα παρουσίαζε μία νέα εκδοχή του κομματιού. Όμως διάφορα θέματα πολιτικής διαχείρισης της δισκογραφικής το κατέστησαν ανέφικτο. Για το λόγο αυτό οι Geezer Butler, Bill Ward, Rob Halford, Brian Tilse, Jimmy Wood και ο Wino, δημιουργούν μία dream team χαρίζοντας μας (με όλο το θάρρος και τον σεβασμό) μία εκτέλεση που δεν υστερεί σε τίποτα από την original και που πιθανόν να υπερτερεί στα σημεία. Το δε παίξιμο του Wino ανάγκασε τα μουστάκια του του riffmaster Iommi να γελάσουν.
Στις 13 Μαΐου κυκλοφόρησε το αναμενόμενο ντοκιμαντέρ του Scott “Wino” Weinrich κάνοντας μία βουτιά στα άδυτα της προσωπικής του ζωής και στο μουσικό σύμπαν που τον διακατέχει. Ένα must see οπτικοακουστικό ντοκουμέντο για όλους όσους αγαπάνε τον καλλιτέχνη Wino και εκφράζονται μέσα από την μουσική του. Δύο μέρες αφότου κλείσει 63 κύκλους γύρω από τον ήλιο σε μοναδική αποκλειστικότητα θα προβληθεί το καινούργιο του ντοκιμαντέρ καθώς και μία ακουστική εμφάνιση με τραγούδια που θα καλύπτουν όλο το φάσμα της δισκογραφίας του.
Για τον λόγο αυτό και πολλούς άλλους ευνόητους το διήμερο του φεστιβάλ αποτελεί επιτακτική ανάγκη ώστε να περάσουμε τις δαιμονικές πύλες του Κυττάρου γεμίζοντας μουσικές από διάφορες πτυχές του σκληρού ήχου μέσα από εκλεκτά συγκροτήματα, και επιπλέον να γίνουμε μάρτυρες δύο μοναδικών εμφανίσεων από ένα γνήσιο καλλιτέχνη που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μουσική, στο σανίδι και στο δρόμο.
577 
