Είδος: Modern Metal
Δισκογραφική: Metal Blade Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 29 Οκτωβρίου 2021
Αν εξαιρέσουμε το προ διετίας “The Valley”, οι Αμερικανοί deathcoreάδες Whitechapel κινούνταν ανέκαθεν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και δισκογραφικώς μαλλον αποτελούν έναν ακόμη ορισμό της έννοιας “χρυσή μετριότητα” και το προαναφερόμενο album έδειχνε επιτέλους μια ένδειξη ότι θα μπορούσαν να ανελιχθούν στε elite επίπεδα μιας και το ταλέντο ήταν φανερό ότι υπάρχει.
Λογικό λοιπόν κάποιος να σκεφτεί ότι το επόμενό τους βήμα θα ήταν καθοριστικό για μια τέτοια καθιέρωση. Και εν μέρει τα καταφέρνουν με το νέο album “Kin” στο οποίο οι Whitechapel έχουν στρέψει ακόμη πιο πολύ την ρότα της μουσικής τους ή αν θέλεις προσπαθούν να τελειοποιήσουν τη νέα τους φόρμουλα. Κατά τον γράφοντα τα καταφέρνουν.
Αρχικά να αναφέρω ότι ο όρος “core” μπορεί να θεωρηθεί πλέον αδόκιμος. Ακόμη και ο όρος “death metal” θα μπορούσε να αποδομηθεί αλλά το “Kin” έχει πολλά στοιχεία death metal και μάλιστα τόσο μελωδικού όσο ποτέ άλλοτε στην πορεία τους. Και μάλιστα με μελωδίες πανέμορφες που αποδίδονται μαεστρικά ως προς τη δομή τους. Επίσης συναισθηματικώς η brutal-αρία (από τις πλέον φλύαρες) έδωσε τη θέση της στον λυρισμό. Προσεγγίζουν αμυδρά το μοντέρνο rock / pop “metal” ύφος που επικρατεί στις τάσεις της σύγχρονης αμερικανικής νεολαίας αλλά είναι σε εντελώς άλλο κλίμα από κλαψομούνικες τακτικές ή καμιά σχέση με φροντιστηριακές παρηγορήτρες του σωρού που νομίζουν ότι αναδεικνύουν “αγριάδα” μιξάροντας harsh φωνητικά με γλυκανάλατες συνθέσεις. Όχι, το υλικό του “Kin” είναι πολύ ισχυρό.
Τα δομικά riffs είναι βαρύτατα αλλά πλέον υπάρχει ένα απολαυστικό μοτίβο κλιμάκωσης που ενισχύει το ενδιαφέρον του album, με τα ρεφρέν να δίνουν επ’ ακριβώς το στίγμα κάθε κομματιού. Οι ταχύτητες είναι ισοκατανεμημένες, με αρκετά κομμάτια να είναι mid-tempo, ογκώδη και βαριά αλλά στα parts που η μπάντα επιταχύνει, το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό. Ο δε Phil Bozeman πίσω από το μικρόφωνο δίνει ρέστα. Το growling του είναι αβυσσικό αλλά τα καταφέρνει θαυμάσια και στα clean μέρη του. Επίσης ο ήχος είναι τέλειος και θα έλεγα ότι ένα σημαντικό κομμάτι του θαυμάσιου αποτελέσματος ανήκει στην ομάδα παραγωγής. Καθαρότατος με τα πάντα να ακούγονται λεπτομερέστατα και η ακρόαση είναι απολύτως ευχάριστη.
Στο μεγαλύτερο συνολικό ποσοστό του τα κομμάτια των Whitechapel κινούνται σε μια ακτίνα από πολύ καλά ως εξαιρετικά. Τραγούδια όπως το intro track “I Will Find You”, τα “Lost Boy”, “Anticure”, “History Is Silent”, “To the Wolves” και το ομότιτλο track.
Συμπερασματικώς, αξιοπρεπέστατη και πολύ αξιόλογη δουλειά από τους Whitechapel. Θα μπορούσες να τους “χρεώσεις” απομάκρυνση από τα death metal πρότυπα, ίσως και προσπάθεια προσέγγισης με το ευρύτερο metal mainstream αλλά αυτό ουδόλως με απασχόλησε κατά τη διάρκεια των ακροάσεων. Απεναντίας, καρασυμπάθησα το “Kin” γιατί περιέχει μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που έγραψαν ποτέ και σίγουρα αξίζει τις αυτιές του από ένα ευρύτατο σύνολο ακροατών. Αν έλειπαν και κάποιες μέτριες στιγμές (αυτοτελείς ευτυχώς) σίγουρα θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω και ως αριστούργημα. Το σίγουρο είναι ότι αποτελεί ένα πολύ θετικό και σίγουρα εξελικτικό βήμα στην καριέρα τους.
Facebook: https://www.facebook.com/whitechapelband/
Official website: https://www.whitechapelband.com/
1017 
