Είδος: Stoner/Fuzz Rock
Δισκογραφική: Ripple Music (Reissue)
Ημ. Κυκλοφορίας: 18 Ιουλίου 2024
Σαν χθες θυμάμαι να καβαλάω το Gt BMX μου και να κάνω βόλτες στην νυχτερινή τσιμεντένια πρωτεύουσα, με τα ακουστικά του παλαιού iPod nano υπό τους ήχους της τότε πρόσφατης ανακάλυψης μου, των Αμερικανών White witch Canyon, οι οποίοι αποτέλεσαν έρωτα με την πρώτη ακρόαση και αγάπη παντοτινή.
Βέβαια για να σταματήσω το ονειροπόλημα( και την τοποθέτηση προϊόντων..!!), το χθες ήταν πριν 16 χρόνια, όμως η αίσθηση που μου αφήνει κάθε φορά από τότε είναι η ίδια, που δεν φθείρεται από τον πιο αυστηρό κριτή, τον χρόνο.
Όπως αντιλαμβάνεσαι αυτή η παρουσίαση αποκτά χαρακτήρα αυτοβιογραφικό, διότι αυτή είναι η μαγεία της μουσικής και των συγκροτημάτων, καθώς αποκτάς συμβιωτικές σχέσεις μαζί τους και βίους παράλληλους που σε ακολουθούν μια ζωή, ενόσω ταυτίζεσαι με πρόσωπα και καταστάσεις αποκτώντας εμπειρίες ζωής.
Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι έχετε πιάσει το νόημα και αρκετοί θα συμφωνήσετε μαζί μου γιατί πολύ απλά θα ταυτιστείτε, όχι απαραίτητα με τους White Witch Canyon, αλλά με κάποιο άλλο συγκρότημα που έχει περίοπτη θέση για σας, είτε στη δισκοθήκη σας είτε στην καρδιά σας, σαν και τους προαναφερθέντες.
Το Αμερικανικό τρίο των Tim Narducci, Eric Hagen και Aaron Leign δημιουργήθηκε προς το τέλος του 2007, εκφράζοντας την λατρεία του στα παραμορφωμένα riffs και καθότι βαριά επηρεασμένοι από την κληρονομιά των Black Sabbath και τον ήχο των Kyuss,, Monster Magnet, Alabama Thunderpussy και Soundgarden, κυκλοφορώντας τον μοναδικό και εξαντλημένο (κυκλοφόρησαν μόνο 500 κόπιες από την ανεξάρτητη Kozmic Artifacts) ομώνυμο δίσκο τους περί το 2008.
Η κυκλοφορία πέρασε σχεδόν απαρατήρητη εξαιρουμένων ελαχίστων δακτυλοδεικτούμενων μυστών του ήχου που το φύλαγαν σαν το Άγιο Stoner Δισκοπότηρο , όχι γιατί δεν ήταν αξιόλογη, αλλά γιατί δεν βρήκε πρόσφορο έδαφος και κατάλληλη προώθηση για να αποδείξει την αξία του. Πόσο μάλλον όταν βρίσκεσαι στην Μέκκα του ήχου και κινείσαι με μία ρομαντική και DIY αισθητική κάτι που το κάνει κομματάκι πιο δύσκολο. Παρόλα αυτά η μπάντα περιόδευσε τότε εκτενώς και στις δύο ακτές στην πατρίδα τους, με αποκορύφωμα τις εμφανίσεις στο Stoner Hands of Doom( Maryland) και στο SXSW festival στο Austin.
Μιλάμε για εποχές MySpace, όπου ακόμα δεν είχε γίνει η επανάσταση των social media στο βαθμό που υπάρχει σήμερα με την δυνατότητα να μπορείς να ανακαλύψεις τα πάντα, να αυτό προωθηθείς και να κάνεις κυριολεκτικά ότι θέλεις. Τότε χωρίς μεσάζοντες μιλούσες κατευθείαν με την μπάντα και έκανες τα ντίλια σου μαζί της για ότι ήθελες. Ακόμα θυμάμαι πως με τα λεφτά που είχα δώσει τότε για το bundle αποτελούμενο από μπλουζάκι και cd, και για τον εκτελωνισμό θα μίσθωνα στις μέρες μας κατοικία στο Κουκάκι για ένα ολόκληρο μήνα.
Τα “Πέτρινα χρόνια” που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί χάρη σε εταιρείες όπως η Ripple Music που λειτουργούν σε ένα κατά κάποιο τρόπο ανιδιοτελές μοτίβο που λέει ο λόγος και νοιάζεται για την αγάπη των οπαδών.
Στα πλαίσια της σειράς κυκλοφοριών “Beneath the Desert Floor”, ξεθάβει τους τόνους Desert σκόνης από πρώιμες Stoner δισκογραφικές δουλειές του παρελθόντος και τις επανακυκλοφορεί προς ευρύτερη πλέον αποδοχή στους απανταχού εθισμένους οπαδούς του εν λόγω ήχου ανά τον κόσμο.
Για το ομώνυμο των White witch Canyon, έβαλε λίγο φωσφοριζέ χρώμα στο παλαιότερο ασπρόμαυρο εξώφυλλο χωρίς πολλές παρεμβάσεις στο ηχητικό κομμάτι γιατί υπήρξε ούτως η άλλος αψεγάδιαστο.
Τώρα που ξεφούσκωσε η φούσκα της Στόουνερ μπορούμε να απολαύσουμε έναν μοναδικής αισθητικής δίσκο παλιάς κοπής συνυφασμένο στον πρωτόλειο ήχο, με riffs βγαλμένα από το καμίνι της Καλιφορνέζικης ερήμου που σου προκαλούν αμμοβολή με το ωστικό τους κύμα, και γκρουβάρουν με τον fuzzy oriented χαρακτήρα των συνθέσεων.
Η μουσική σε ταξιδεύει την περίοδο που στο Rancho de la Luna, στο Joshua Tree γινόντουσαν συμ(π)αντικές καλλιτεχνικές μαζώξεις από την αφρόκρεμα του ιδιώματος, όπου επικρατούσε η αγάπη, η φαντασία ο πειραματισμός με την ελευθεριάζουσα διάθεση διάχυτη στις συνθέσεις. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τους sci-fi στίχους και την abstract θεματολογία σου προσφέρουν ένα ταξίδι με η χωρίς επιστροφή, ανάλογα τις απαιτήσεις σου, για να ξεφύγεις από τα τετριμμένα της καθημερινότητας.
Οι στίχοι όπως το : “My spacecraft crashed, and I don’t want what do, my mechanic I out of town and I don’t have a clue” σε συνδυασμό με την κατακλείδα του άλμπουμ “You’re out of your fucking mind!”, μαρτυρούν και συνοψίζουν πολλά για την ίδια την μπάντα και την μουσική της.
Αν ήδη τους έχεις ακούσει, είσαι από τους ελάχιστους εκλεκτούς (και μπράβο σου), οπότε υιοθέτησε το ρητό “επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως”. Αν δεν τους ξέρεις τότε μην αφήσεις αυτή τη δεύτερη ευκαιρία να πάει χαμένη και άρπαξε την από τα μαλλιά, από τα κέρατα ή πιο ταιριαστά από την τζιβ@ν@.
682