Είδος: Doom/Stoner/Sludge Metal
Δισκογραφική: Argonauta Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 26 Νοεμβρίου 2021
Για κάτι παραπάνω από δεκαπέντε χρόνια οι Αμερικανοί When The Deadbolt Breaks καραδοκούν σε μία απόκρυφη και σκοτεινή γωνιά του underground metal, με τη μουσική τους να δέχεται αρκετά κοσμητικά επίθετα, όσον αφορά το χαρακτηρισμό και διαχωρισμό της προέλευσή της, αλλά και το τελικό της ηχητικό αποτέλεσμα, καθώς διαμορφώνει το όραμα του ηγέτη της Aaron Lewis διαμέσου της κάθε κυκλοφορίας της μπάντας.
Έπειτα από πέντε studio δίσκους, μία split κυκλοφορία και ένα remix άλμπουμ ξεπροβάλλουν από τις σκιές και αναζητούν το φως για τη δεύτερη σε σειρά κυκλοφορία μέσω της Ιταλικής Argonauta Records.
Οι When The Deadbolt Breaks κατά βάθος παίζουν Doom metal, όμως με μία πιο ψυχεδελική και “ανησυχητική” σκοπιά από το σύνολο των συγκροτημάτων που περιβάλλουν το ιδίωμα. Παρουσιάζουν έναν πλουραρισμό και μία πολυφωνία (και μεταφορικά και κυριολεκτικά) στον τρόπο που παίζουν, συνθέτουν και γενικότερα που αντιλαμβάνονται τη μουσική. Οι συνθέσεις είναι ικανές να σε συνθλίψουν είτε με το heaviness τους, είτε και με τον συναισθηματικό όγκο που αποπνέουν, ιδιαίτερα όταν οι κιθαριστικές μελωδίες πενθούν στον γοτθικό Γολγοθά, η ανάβαση του οποίου γίνεται παρουσία των Type O Negative και των Paradise Lost περιόδου μεταξύ Gothic και Icon.
Επιπρόσθετα όσο θα διαρκεί η ακρόαση του “As Hope Valley Burns” και θα γίνεσαι μάρτυρας του ηχητικού ντοκουμέντο του συγκροτήματος, θα βιώνεις συναισθήματα να σε καταπιέζουν, θα νιώσεις να βαλτώνεις σε Sludge ηχοτόπια, ενώ ένα μαυρομεταλικό χέρι (που θα μπορούσε να ακούει στο όνομα Black Shape Of Nexus, Tombs, Primitive Man) σε ωθεί προς τον πνιγμό και λίγο προτού γυρίσουν οι κόγχες των ματιών σου και αφεθείς στη λύτρωση αναγκαστικά παραδομένος και προδωμένος, ξάφνου θα αναδυθείς εις ανώτερα post ατμοσφαιρικά στρώματα με κάποιες ελάχιστες, αλλά αρκετές Space rock μελωδίες να φαντάζουν σαν σε τεχνικές καρδιοπνευμονικής αναζωογόνησης.
Όποιος γνωρίζει και ακολουθεί σαν πιστός stalker στα social media τον Aaron Lewis, έχει ξεκάθαρη εικόνα για το ταλέντο του που ξεπερνά κατά πολύ τα μουσικά του όρια και δημιουργεί γενικότερες καλλιτεχνικές προσδοκίες για το έργο του. Φανταστικός φωτογράφος, απαθανατίζει με τον τηλεσκοπικό του φακό εγκαταλειμμένα κτίρια και μέρη, μέσα από τα οποία μπορείς να ακούσεις μουσική, πάντα με μία μεταφορική προσέγγιση ενός Ambient ηχητικού κόσμου. Κάτι αντίστοιχο θέλει να δημιουργήσει, ως απόρροια της μουσικής του, σε αντίστροφη κατεύθυνση με οδηγό τις συνθέσεις του νέου δίσκου. Εδώ είναι που η κινηματογραφική πλευρά κάνει την εμφάνιση της καθώς η μουσική δημιουργεί εικόνες, σε αναγκάζει να φανταστείς απόμερα και σκοτεινά τοπία με τη σουρεαλιστική ματιά ενός David Lynch.
Αυτό πρέσβευε πάντα η μπάντα μέσα από τις κυκλοφορίες της. Το γεγονός ότι αμφιταλαντευόταν μεταξύ σκότους και φωτός, μεταξύ χαρμολύπης και άπειρων αντίθετων συναισθημάτων μεταξύ τους, και αυτός είναι ο λόγος που δεν στέκονται μόνο μέσα σε ένα μουσικό ιδίωμα, γιατί είναι αδύνατο να εκφραστείς μονοδιάστατα.
Αυτός είναι και ο οδηγός στον νέο δίσκο, όπου έχουν επεκτείνει τα ηχητικά τους όρια, με το βαρύ να είναι βαρύτερο, τα μελωδικά σημεία να φαντάζουν ακόμα πιο μελωδικά και να αποκτούν όλα ένα βάθος και μία ωριμότητα που έλειπε από τους προηγούμενους δίσκους.
Facebook: https://www.facebook.com/WhentheDeadboltBreaks
Bandcamp: https://whenthedeadboltbreaks.bandcamp.com/album/as-hope-valley-burns
682 
