Είδος: Progressive death metal
Εταιρεία: Indie Recordings
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 14 Οκτωβρίου 2022
Οι Vorbid είναι ένα νεαρό, τετραμελές συγκρότημα από τη Νορβηγία. Φέτος κυκλοφορούν τη δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά τους. Έχοντας πίσω τους ένα ΕΡ (“Vorbid”, 2016) και το ντεμπούτο τους (“Mind”, 2018), επιχειρούν ένα τεράστιο άλμα με στόχο να μεταπηδήσουν από τον μέχρι πρότινος retro thrash ήχο τους σε progressive death metal. Σχέδιο, αν μη τι άλλο, φιλόδοξο και διόλου εύκολο. Το ερώτημα είναι, προφανώς, αν και κατά πόσο τα καταφέρνουν.
Και η απάντηση στο ερώτημα αυτό (την οποία μάλλον σας έχω κάνει να πιστέψετε, χάρη στην κατακλείδα του προλόγου μου, ότι θα τη λάβετε σε δόσεις και προς το τέλος του κειμένου, αλλά δεν θέλω να σας πιλατεύω) είναι ένα κατηγορηματικό “όχι”. Και τώρα, λοιπόν, που εγώ ξεκαθάρισα τη θέση μου, αν συνεχίσετε να διαβάζετε, θα το κάνετε με δική σας ευθύνη. Καλά, εντάξει. Ίσως κι επειδή πλέον ξέρετε ότι τα λέω «νόστιμα».
Που λέτε, το “A Swan by the Edge of Mandala” ξεκινάει δυνατά με το “Ecotone” και δεν καθυστερεί να κάνει σαφείς τις διαθέσεις του. Riffs με ακόρντα που απαιτούν μεγάλο άνοιγμα στα δάχτυλα και φαντάζουν πρόκληση στην ταμπλατούρα, «παράξενα» time signatures, κάτι σαν διάχυτη virtuosité, εναλλαγές από τσιριχτά growls σε καθαρά αλλά απαίδευτα φωνητικά, solo που έχουν προκύψει έπειτα από πολλές εργατοώρες σε guitar playthrough βιντεάκια κ.ο.κ.
Το στοιχείο με το πιο βροντερό «παρών» στη μουσική των Vorbid είναι οι επιρροές τους. Δυστυχώς. Σε δόσεις μεν, αλλά πάντα εκεί. Και ορισμένες φορές, στα όρια της αντιγραφής. Ακούω τους Dream Theater, τους Death, τους Opeth (στο “Ex Ante” το παρακάνουν), τους Vektor (ειδικά τα shrieks είναι 99,9% DiSanto) και πολλούς ακόμα. Όταν οι Vorbid απλώς τιμούν κάποια επιρροή τους, γράφουν κάτι σαν το “Paradigm”, σε τμήματα του οποίου, κάπως άστοχα, ακούγονται σαν «επιμεταλλωμένοι» Yes. Όταν, όμως, ξεφεύγει η κατάσταση, το πράγμα καταντά στενάχωρο. Στο “Derealization”, ας πούμε, δεν φτάνει που παραπέμπουν ευθέως σε Psychotic Waltz, αλλά έχουν και τη φαεινή ιδέα να χρησιμοποιήσουν στίχους που λένε κάτι σαν “Out of sight, out of mind”.
Η τεχνική από μόνη της, όπως είναι φυσικό, δεν αρκεί για να αναβαθμίσει το συνθετικό έλλειμμα. Οι ιδέες που είναι αξιόλογες και φανερώνουν προσωπικό ήχο είναι λιγοστές και διάσπαρτες, δεν δομούνται σε ολοκληρωμένες συνθέσεις και το αποτέλεσμα βγαίνει αδύναμο. Άλλοτε, συρράφονται με τρόπο που βαίνει εις βάρος της συνοχής και πάντα συνοδεύονται από μουσικά μέρη που είναι ανέμπνευστα και άνευρα.
Οι βλέψεις των Vorbid να παίξουν όπως τα συγκροτήματα της Α’ κατηγορίας του genre, δηλαδή σαν τους πολυαγαπημένους τους ήρωές τους, παραβλέπουν το υστέρημα τόλμης και προοπτικής. Πώς γίνεται, εξάλλου, να ακούσεις τη δική σου φωνή (και να ακουστεί) αν είσαι παγιδευμένος στο echo chamber των επιρροών σου; Λυπάμαι, αλλά το μέλλον δεν διαγράφεται ευοίωνο.
Facebook: https://www.facebook.com/Vorbidband/
Bandcamp: https://vorbid.bandcamp.com/album/a-swan-by-the-edge-of-mandala
573 
