VOLA: “Witness”

ALBUM

Είδος: Progressive/djent metal
Εταιρεία: Mascot
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 21 Μαΐου 2021

Αν κάτι βοηθά σήμερα ένα σύγχρονο μουσικό σχήμα να ξεχωρίσει και να απομακρυνθεί από τα αμέτρητα κομμάτια ενός σχεδόν μονόχρωμου τεράστιου μουσικού παζλ είναι αρχικά η ικανότητα να σχηματοποιήσει ένα δικό του ύφος και έναν διακριτό ήχο. Οι συνθέσεις φυσικά είναι αυτές που θα κλειδώσουν τις μνήμες των ακροατών και θα κερδίσουν οριστικά το στοίχημα.

Ακολουθώντας μια εμφανώς ανοδική διαδρομή με μεγάλα βήματα, οι Δανοί Vola άλωσαν, όχι άδικα, σημαντικά μέρη από διαφορετικά ακροατήρια. Με μια ευρυγώνια προσέγγιση σε διαφορετικά πεδία, φρόντισαν να αλιεύσουν δομικά στοιχεία του djent, να δώσουν χώρο σε εμπλουτισμένους electronica ήχους, να σκεπάσουν με ένα πολυτελές και τόσο ελκυστικό σχεδόν pop επικάλυμμα, και να χτίσουν έναν αναγνωρίσιμο ήχο που δεν υπολείπεται σε δύναμη και ένταση.

Το εκπληκτικό σε αυτή τη σχεδόν χειρουργική απόπειρα είναι πως μοιάζει να βελτιώνουν εντυπωσιακά την πρόσμιξη και αποτελεσματικότητα της απόπειρας με κάθε νέο άλμπουμ. Δεκαπέντε χρόνια λοιπόν μετά το ξεκίνημα, οι δυο βασικοί πιλότοι του οχήματος Vola, ο σπουδαίος τραγουδιστής και κιθαρίστας Asger Mygind και ο εγκεφαλικός αυτοκράτορας των “κλειδιών” Martin Werner, ενισχύουν ακόμα περισσότερο τη θέση στο σύγχρονο, συνωστισμένο αλλά συνήθως πανομοιότυπο progressive metal.

Ένα άλμπουμ εννέα καλοσχηματισμένων συνθέσεων με προφανή θέλγητρα αλλά και τόσα κρυμμένα επιμέρους χαρίσματα είναι το “Witness”. Με εμπροσθοφυλακή έναν εντυπωσιακό ήχο που σεμιναριακά γεμίζει και αδειάζει κόβοντας την ανάσα, οι Δανοί ξέρουν να εκτιμούν τον αντίκτυπο της ηχητικής παλίρροιας και άμπωτης. Ξέρουν επίσης να τιθασεύουν τα αυτιά ενός μεγαλύτερου κοινού, με μπροστάρη τον Mygind που θα δώσει κάποιες από τις καλύτερες ερμηνείες του, φυσικά ακουμπώντας πάνω σε μια σειρά από σπουδαίες φωνητικές μελωδίες. Είναι ξεκάθαρο πως οι Vola λατρεύουν τα mid-tempo χωράφια και αισθάνονται εκεί σαν στο σπίτι τους. Παίρνουν έτσι τον χρόνο αλλά και τους χώρους που τους βολεύουν, να σπρώξουν την εξέλιξη των τραγουδιών όπως απαιτεί η δική τους έκφραση.

Νομίζω πως αν ήθελαν να δειγματίσουν το “Witness” με μια απόλυτα ισορροπημένη δόση όλων των στοιχείων του, τότε πράγματι το “Straight Lines” που σε παίρνει από το χέρι στο ξεκίνημα είναι το τέλειο δόλωμα, η άμεση παγίδα. Το εμμονικό ριφ που κόβει το τραγούδι ανάμεσα στις ραδιοφωνικές φωνητικές μελωδίες, όσο και τα ανυψωτικά μέρη των keyboards που μόνο προσδίνουν φρέσκο αέρα και ιδιαιτερότητα, μαρτυρούν τις συντεταγμένες. Δεν θα σε αφήσουν βέβαια ήρεμο στην αγκαλιά των επιδερμικών ενδείξεων, αλλά ήδη από το γενναίο “Head Mounted Sideways”, τα χρώματα και οι διαθέσεις πάνω στην πειθαρχία της ομαλής διαδοχής θα σε σπρώξουν πιο πέρα στη διαδρομή.

Ίσως το “24 Light-Years” που ακούγεται να πάλλεται πάνω στην βορειότερη καρδιά των Leprous, να καθίσει σαν αυτοκόλλητο στην πλειοψηφία των ακροατών, με τον αέρα του instant classic να το συνοδεύει από τις πρώτες στιγμές. Το θάρρος τους όπως πάει ακόμα πιο μακριά στο “These Black Claws”, με τη συμμετοχή του διδύμου των ράπερ Shahmen, που αφομοιώνεται όμως υποδειγματικά στην πειραματική απόπειρα του γκρουπ, ανοίγοντας νέα πεδία. Και αν τέτοιες δοκιμές τρομάζουν κάποιους, το παυσίπονο του “Freak”, μια μοντέρνα μπαλάντα που μέσα στη γραμμική δομή της σέρνει όλα τα έξυπνα ηχητικά και εκτελεστικά τερτίπια τους, θα επαναφέρει την επικράτηση των βασικών στοιχείων του “Witness”. Ως το φινάλε, η πιο τραχιά στιγμή είναι το “Stone Leader Falling Down” , με ένα ριφ που καρφώνεται επαναληπτικά μέσα σου αλλά δαμάζεται περιστασιακά από τις φωνές και τα πλήκτρα, καθώς αλλάζουν οι σελίδες του τραγουδιού.

Άλλη μια θριαμβευτική ένδειξη αυτού που καταφέρνουν τόσο εύκολα οι Vola: να συνδυάζουν φαινομενικά αταίριαστα στοιχεία και να καταλήγουν σε συνθέσεις μοντέρνες, ανανεωτικές αλλά την ίδια στιγμή και απίστευτα κοντινές και εθιστικές.

Και αν η πρόταση να σου τραγουδήσει κανείς για βαριά θέματα περισπασμών της κοινωνίας και εξέλιξης των ανθρώπινων σχέσεων ακούγεται ξύλινη και αποστειρωμένη, φαίνεται πως αυτοί εδώ οι βόρειοι έχουν βρει τον τρόπο να ρίξουν χρώμα, ψυχή και απόλαυση. Κοιτάζει ήδη ψηλά για τη συνολική αποτίμηση της χρονιάς.

Website: https://www.volaband.com/
Facebook: https://www.facebook.com/volaband

1244
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…