Είδος: Stoner/ Sludge/ Doom metal
Δισκογραφική: Abraxas
Ημ. Κυκλοφορίας: 11 Ιουνίου 2021
Τα τελευταία χρόνια η Βραζιλία, ή επισήμως η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Βραζιλίας, βιώνει ιδιαίτερες κοινωνικοπολιτικές και περιβαλλοντολογικές συνθήκες που ταλανίζουν τους κατοίκους της χώρας. Αφενός ένα κύμα ηλιθιότητας στην πολιτική οπισθοδρομεί την πορεία της χώρα αρκετά χρόνια πίσω, αφετέρου οι ανεξέλεγκτες καταπατήσεις στον Αμαζόνιο (με θανάτους ιθαγενών και αποψιλώσεις δασών) προς τέρψιν της βιομηχανίας κρέατος και όχι μόνο έχουν δημιουργήσει αρκετά σύννεφα πάνω από την ηλιόλουστη χώρα.
Σαν κερασάκι σε όλα αυτά έρχεται και η αποτυχία της ποδοσφαιρικής ομάδας της χώρας Seleção για διάκριση, ώστε να δώσει λίγα χαμόγελα στους Βραζιλιάνους οι οποίοι ζουν και αναπνέουν για τη στρόγγυλη θεά (τη στιγμή που συντάσσεται αυτό το κείμενο, μόλις ηττήθηκαν στον τελικό από τους Αργεντίνους στο Copa America). Δεν είναι τυχαία η ρήση ότι «οι Άγγλοι εφηύραν το ποδόσφαιρο και οι Βραζιλιάνοι το τελειοποίησαν», παρόλο που πλέον είναι στάσιμο για αυτούς και το τερμάτισαν.
Τουλάχιστον σε έναν τομέα που μπορούν να υπερηφανεύονται και να ατενίζουν με αισιοδοξία είναι αυτό του καλλιτεχνικού και συγκεκριμένα του μουσικού κόσμου. Μία νέα γενιά συγκροτημάτων έρχεται να δώσει ένα κύμα πνοής, να ελαττώσει το χάσμα μεταξύ της παλιάς και νέας φουρνιάς και να μοιράσει χαμόγελα (και χαμογελαστά τσιγάρα) με αρκετό headbanging.
Αρκετές μπάντες οι οποίες ηχητικά μπορεί να μην έχουν πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ τους, αλλά ιδεολογικά βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος, είναι μέλη αυτής της νέας συνωμοταξίας από γκρουπ. Ενδεικτικά και σφαιρικά μπορούμε να αναφέρουμε τους Rakta, Pet bricks (project του Iggor Cavalera και Wayne Adams), Deafkids, Nervosa, Necro, Gods & Punks, Psilocibina και ένα σκασμό ακόμα από άλλες, με τη λίστα να μην έχει τελειωμό. Πάντως αν κάποιος θέλει να εντρυφήσει περισσότερο μπορεί να αφιερώσει περίπου μία ώρα και κάτι από τον χρόνο του και να παρακολουθήσει το documentary “Medusalodoom” του Renan Casarin για να ενημερωθεί για τα τεκτενόμενα της τοπικής σκηνής.
Ένα από τα συγκροτήματα λοιπόν, που θα μας απασχολήσουν τώρα -και από ότι φαίνεται και στο μέλλον- είναι και αυτό των Void Tripper οι οποίοι προσφάτως κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο δίσκο τους λαμβάνοντας ιδιαιτέρως καλές κριτικές από τα μέσα, όπως αυτό του The Obelisk, δημιουργώντας και το κατάλληλο starting point για την προώθησή τους.
Το Βραζιλιάνικο κουαρτέτο παίζει “καλή μπαλίτσα” στο sludge/doom γήπεδο, χώρις πολλές τρίπλες και φαντεζί ποδόσφαιρο αλλά με παχνίδι ουσίας και αποτελεσματικότητας. Τώρα αν δείτε το γήπεδο χωρίς γρασίδι μην απορήσετε… πιθανόν να το έχουν καπνίσει όλο. Η μπάντα έχει εικόνισμα την τετράδα από το βιομηχανικό Birmigham και η επιρροή είναι ολοφάνερη σε όλο το δίσκο. Όμως στο όνομα των οποίων (και καλά) κάνουν αλόγιστη χρήση του “γλυκού φύλλου” είναι των Dopethrone με τους οποίους θα μπορούσαν να είναι κάλλιστα νόθα αδερφάκια, αποτέλεσμα μίας σεξουαλικό-καταχρηστικο-καλλιτεχνικής συνεύρευσης.
Με περίτεχνο τρόπο παρέα με τον Βελζεβούλη (ως είθιστε σε αυτές τις περιπτώσεις) καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα αποξεστικό μείγμα μαστουριόρικου sludge/doom ηχητικού ντοκουμέντου, καθώς καταπιάνονται στο λυρικό περιεχόμενο των κομματιών με μία όξινη και διαγωνιζόμενη αύρα που φέρνει στην επιφάνεια την ανθρώπινη κατάσταση και το κοινωνικοπολιτικό χάος, ενώ δεν λείπουν και οι ευθείς αναφορές στην αυτοκαταστροφή, τον φόνο την κάνναβη και την απατηλή χρήση ναρκωτικών.
Αρκετή δόση παραμόρφωσης στις χαμηλοκουρδισμένες και γεμάτες ενίοτε fuzz κιθάρες, με τα wah wah πετάλια να “ρευστοποιούν τον ήχο” καθώς γεμίζει τον χώρο ακροάσεώς μας που σε συνδυασμό με τις ογκώδεις μπασογραμμές δημιουργούν ένα ιδανικό αποτέλεσμα. Οι βραζιλιάνοι οικειοποιούνται και προσθέτουν στοιχεία στον ήχο τους από μπάντες όπως Saint Vitus, Sleep, Acid Bath, εώς και Acid Mammoth και τιμούν τους προπάτορες και την κληρονομιά τους.
Συγκροτήματα όπως οι Void Tripper μας δείχνουν πως ακόμα και αν πέρασαν πενήντα χρόνια και περάσουν και άλλα πενήντα αυτή η μουσική δεν θα χαθεί ποτέ. H κληρονομιά των Sabbath είναι αυτή που είναι και θα ακούγεται πάντα γιατί έχει επηρεάσει τόσα συγκροτήματα ανά τις πέντε δεκαετίες, τα οποία με τη σειρά τους θα επηρεάσουν άλλα τόσα με μία αυξητική τάση Σαμπαθομετάλλαξης covid 420.
Facebook: https://www.facebook.com/voidtripperband/
Bandcamp: https://voidtripperdoom.bandcamp.com/album/dopefiend
1272 
