Είδος: Hard Rock / AOR
Δισκογραφική Aνεξάρτητη Κυκλοφορία
Ημ. Κυκλοφορίας: 5 Οκτωβρίου 2022
O Marty McFly και η DeLoreean του καθηγητή Έμετ Μπράουν, φαίνεται να έχουν την τιμητική τους αυτόν τον καιρό. Δεν εξηγείται αλλιώς αυτή η όλο και συχνότερα εμφανιζόμενη τάση σχημάτων να πισωγυρίζουν πίσω στην πιο ανέμελη δεκαετία ever που έζησε ο πλανήτης (τουλάχιστον ο “πολιτισμένος” δυτικός κόσμος), τα ένδοξα και “χαρωπά” ’80s.
Ένα τέτοιο σχήμα είναι και οι Vital Path των αδερφών Πέτρου (drums) και Πάνου (κιθάρα, μπάσο, keyboards αλλά και σύνθεση) Παπαπέτρου που προτείνουν στους φίλους – δεινόσαυρους (τιμή μας και καμάρι μας ενίοτε) το πρώτο στους album “Out Of Toys”. Μουσική πλήρως συμβατή με τo αμερικανικό ’80s hard rock / AOR, με διακριτική χρήση της κιθάρας (εξαιρουμένων των εκτυφλωτικών όσο και πανέμορφων “ομιλιτικών” solos σε όλα ανεξαιρέτως τα κομμάτια) και ενδυναμωμένο ρόλο στα πλήκτρα. Ένα εικαστικό ρεύμα που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες αναλύσεις για να χαρακτηριστεί ως “ταμπέλα”.
Οι guests που συμμετέχουν πίσω από το μικρόφωνο είναι όλοι καλοί τραγουδιστές που ο καθένας εξυπηρετεί άριστα τις απαιτήσεις των “αποχρώσεων” που καθορίζουν το συναισθηματικό υπόβαθρο κάθε κομματιού όπως στα “You Can be the One” και “Justification” με τον Μιχάλη Σμέρο και στα “The Distance Between Us” (Νίκος Συράκος) και “Where you Belong” (Αποστόλης Ψυχράμης), τραγούδια που ανήκουν στην τεχνοτροπία supergroups του είδους όπως οι Toto, οι Foreigner ή / και οι Asia.
Θα ξεχώριζα σαν καλλιτεχνικές κορυφές τα εξαιρετικά “Life is Rolling on” με τον Steve Newman με την αλα Michael Bolton φωνάρα του και το επίσης πανέμορφο “Straight to the Top” με την θαυμάσια ερμηνεία της Αγγελικής Ροσσολάτου. Από εκεί και πέρα, ξεχωριστή οντότητα στο album είναι τα δυο τελευταία κομμάτια όπου εκεί ακούμε τους Vital Path σε πιο “σκληρά” heavy rock κομμάτια με το “No Space for Cry” και τον Μιχάλη Καρασούλη να ανήκει στην Whitesnake σχολή και το επιλογικό “Day of Reckoning” που παραπέμπει στους Rainbow την περίοδο που είχαν τον Taylor πίσω από τα φωνητικά (ίσως και λίγο στους Black Sabbath επί εποχής Tony Martin), ερμηνευμένο από την πολύ καλή φωνή του Μάνου Φάτση, πλήρως προσαρμοσμένη στο πνεύμα του κομματιού.
To “Out Of Toys” φυσικά και δεν πρόκειται για ριζοσπαστικό ή καινοτόμο άκουσμα αλλά για οικειέστατο υλικό που το εξαγώμενό του είναι συνάμα και η ψυχαγωγία (ιδανικό άκουσμα για ήσυχα μπαράκια) αλλά και η νοσταλγία, τουλάχιστουν για τους teenager μεσήλικες που το μόριό τους λειτουργεί ακμαιότατο. Το σύνολο είναι αξιοπρεπέστατο και δικαιολογεί την κυκλοφορία του. Αν και διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για τη σημασία που θα δώσουν οι πιο νεολαίοι (ειδικά αυτοί που σνομπάρουν τέτοιες προσπάθειες με επιχείρημα τον “εκμοντερνισμό” στον γενικότερο χώρο του rock με κάνουν να αναζητώ βρεγμένη σανίδα για να “εκλαμπρύνω” τον κώλο τους). Όπως και να ‘χει πρόσημο θετικότατο.
Facebook: https://www.facebook.com/moorepanos
967 
