Villagers Of Ioannina City ή απλά Villagers ή ακόμα και σκέτο VIC πλέον. Όπως και αν τους αποκαλέσεις, η μπάντα από τα ιερά χώματα της Ηπείρου είναι γνωστή στους απανταχού φίλους του heavy rock και όχι μόνο. Αυτό ισχύει τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Οι ηπειρώτες πέτυχαν το τέλειο “πάντρεμα” ανάμεσα στα Sabbath-ικά κυρίως riffs με ισχυρές “δόσεις” ψυχεδέλειας και την παραδοσιακή μουσική, με τη χρήση κλαρίνου, γκάιντας κτλ με ένα αποτέλεσμα που δεν είχε ακουστεί ποτέ ξανά με αυτόν τον τρόπο.
Ξέρετε, αυτός ο τόπος υπήρξε “ροκ” εδώ και πάρα πολλά χρόνια, είτε μορφολογικά, είτε ιστορικά, πράγμα που αποτυπώθηκε και στη μουσική του παράδοση. Ίσως έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι αυτό το ψηφιδωτό ήχων γίνεται εύκολα “εύπεπτο” και από τους “ροκάδες” αλλά και από τους λιγότερο μυημένους στο “σκληρό” ήχο.
Έχοντας ξεκινήσει ήδη από το 2007 οι VIC κυκλοφορούν το “Promo” του 2010 και το μουσικό αυτό “ποτάμι” ξεκινάει να κατηφορίζει προς τις πεδινές εκτάσεις της Ελλάδας. Τα παραδοσιακά τραγούδια “φορούν” heavy αρματωσιά και παρουσιάζονται με μοναδικό τρόπο. Με τον ήχο να “προσκυνά” ταπεινά την παρακαταθήκη που άφησε ο τεράστιος Γιάννης Σπάθας (RIP) με το“Mountains”, το “Krasi” γίνεται αμέσως κλασικό (τους) και η ύπαρξη του μοναδικού αγγλόφωνου “Nova” απλώς επιβεβαιώνει τη δυνατότητά τους να γράφουν και δικό τους υλικό, δείχνοντας πως κάτι τρέχει με αυτούς εδώ τους “χωριάτες”.
Από το σημείο αυτό και μετά η μπάντα κάνει συνεχείς εμφανίσεις και οι “ψίθυροι” του ’10 γίνονται “φωνές” που ζητούν την κυκλοφορία ενός ολοκληρωμένου άλμπουμ. Αυτό έρχεται το 2014 με το “Riza” και η σύμπραξη των δύο ειδών παρουσιάζεται ολοκληρωμένη και στουντιακά. Τα κομμάτια του promo υπάρχουν και εδώ, συν τα “μεταλλαγμένα” “Ti Kako” (ωδή στο αριστερό χέρι του Μουστάκια), “St. Triad”, “Perdikomata”, “Jiannim”. Με το άλμπουμ αυτό πετυχαίνεται σε μεγάλη κλίμακα το εξής υπέροχο. Πολύς κόσμος (ανάμεσά τους και ο γράφων) πέρασαν από τη μία άκρη του ποταμού στην άλλη. Πολλοί έψαξαν να ακούσουν τα original ηπειρώτικα τραγούδια και από την άλλη αρκετοί δοκίμασαν να “ανακαλύψουν “ λίγο παραπάνω το heavy rock ήχο. Βέβαια οι εκατέρωθεν “μετακινήσεις” δεν υπήρξαν ισόποσες (if you know what i mean) αλλά το αποτέλεσμα ήταν όλο και περισσότερος κόσμος να ψαχτεί γενικά αν δεν το είχε κάνει ήδη και αυτό είναι θετικό προς όφελος της μουσικής.
Καπάκι έρχεται και το EP “Zvara/Karakolia” για να ρίξει κι άλλο “λάδι στη φωτιά”. Και πώς να τη σβήσεις όταν το ένα κομμάτι σε προτρέπει να τα πάρεις όλα σβάρνα (κοινώς πτάνα όλα) και το άλλο, τιμώντας τους απόλυτους ΡΟΚΑΔΕΣ ρεμπέτες, βάλλει κατά πάσας μορφής καταχρηστικής εξουσίας; Πολύ απλά δε τη σβήνεις.
Και εκεί που γίνεται ο σχετικός χαμός γύρω από το όνομά τους (όχι ότι σταμάτησε και ποτέ) περνούν πέντε ολόκληρα χρόνια με αναμονή κάποιου καινούργιου άλμπουμ, ώσπου τον περασμένο Σεπτέμβρη δημοσιεύουν το “Age Of Aquarius” στην ολότητά του. Αγγλόφωνο άλμπουμ, μίξη και άλλων ειδών μουσικής, Tool spirit παρών, πνευστά σε 2ο πλάνο και ένα άλμπουμ που προς τιμήν τους δεν είναι συνέχεια του “Riza” όπως θα περίμεναν πολλοί. Αυτό είναι όμως που θα τους δώσει το βήμα παραπάνω. Αυτό τους έδωσε τη συνεργασία με τη Napalm Records. Αυτό τους φέρνει 15/2 στο κλειστό γήπεδο του Tae Kwon Do για να διαπιστώσουμε αν ακόμα μπορούμε να τα πάρουμε όλα “Zvara”.
1381 
