Είδος: Djent/post metal
Δισκογραφική: Century Media
Ημ. κυκλοφορίας: 15 Αυγούστου 2021
10 χρονάκια μετά και οι Σουηδοί djentηδες Vildhjarta επιστρέφουν με νέα δουλειά και για να δούμε αν ο μηδενισμός τους καλά κρατεί. “Måsstaden Under Vatten” λοιπόν και για να δούμε τι έχουμε εδώ.
Θα μπορούσες να τους χαρακτηρίσεις progressive. Και εκτελεστικώς είναι απολύτως progressive με όλα τα στοιχεία που εφάπτονται σε αυτόν τον όρο. Φοβεροί μουσικοί που ασπάζονται την ιδεολογία “δύναμη και στριφνότητα” σε υπερθετικό βαθμό. Άρρητοι χρόνοι, core-ισμοί συνεχώς, εντελώς αφιλόξενο για μελωδία μουσικό background εν ολίγοις που διακόπτεται από σποραδικά και απολύτως doomy post ακουστικά περάσματα πριν ξαναβυθιστούν στον κυκεώνα βαρύτατων και υπερτεχνικών riffs. Και με τον Vilhelm Bladin πίσω από το μικρόφωνο να αναπαράγει με πειστικότητα τα ξεσκισμένα του φωνητικά (τραγουδισμένα στη μητρική του γλώσσα φυσικά κάτι που σημαίνει ότι το σύνολο είναι ακόμη πιο ακαταλαβίστικο στα αυτιά μου).
Φυσικά οι αρέσκοντες στην ultra δυσκολία θα το λατρέψουν όπως και αυτοί που γεννήθηκαν με μια παρτιτούρα στο χέρι. Σε καμία περίπτωση το “Måsstaden Under Vatten” δεν ανήκει σε οποιοδήποτε πλαίσιο ψυχαφωγικής μουσικής. Απαιτεί απόλυτη προσήλωση για να γίνει κτήμα του ακροατή και με πολύ χαμηλό δείκτη μνημονευτικής ιδιότητας, ακόμη και μετά από πολλά ακούσματα, λίγα πράγματα θα θυμάσαι (απορώ δηλαδή πως θα μπορέσει να αναπαραχθεί αυτό το έργο σε live συνθήκες).
Συνολικά μου άρεσε. Τι καριβώς; Η τρέλα που διακατέχει τις συνθέσεις, η απόγνωση που εκχέεται σαν αίσθηση, ο φοβερός ήχος (ίσως το μόνο σημείο που σε βοηθά να μη χάσεις τον μπούσουλα), τα απολύτως σερνάμενα doomy σημεία. Από την άλλη, το ακροατήριο στο οποίο απευθύνονται οι Vildhjarta είναι εξαιρετικά περιοσρισμένο, κυρίως προς σαλταρισμένους εγκεφάλους που θα μπορούσαν να ζήσουν χωρίς την παραμικρή μελωδιούλα στη ζωή τους.
Αν προτείνεται; Ούτε που ξέρω φίλε ακροατή, τσεκάρεις και μου λες κι εμένα γιατί είναι από τις δουλειές που δυσκολεύομαι να επιχειρηματολογήσω για το ποιόν της. Θα μπορούσες να το αξιολογήσεις σε όλες τις διαβαθμίσεις από ένα ξερό “τίποτα” μέχρι υπέρτατο αριστούργημα που πιθανόν και να είναι και να μην το έχω αντιληφθεί. Είναι και θέμα ιδιοσυγκρασίας ρε παιδί μου.
937