Είδος: Hard ‘n’ heavy
Δισκογραφική: Sleaszy Rider Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 1 Οκτωβρίου 2021
Όπως όλες οι ωραίες ιστορίες έτσι και το Ελληνικό metal έχει και αυτό τους δικούς του ήρωες. Συγκροτήματα όπως οι Spitfire, Crush, Northwind, Flames έδειξαν το δρόμο στους υπόλοιπους και πλέον έχουν το σεβασμό όλων στην Ελληνική σκηνή. Ανάμεσά τους βρίσκεται και ο σπουδαίος κιθαρίστας Άγγελος Περλεπές, και η επιστροφή του στην επικαιρότητα με τον πρώτο δίσκο των Versus “Confession” είναι από τα γεγονότα της χρονιάς.
Η πρώτη δισκογραφική προσπάθειατου Άγγελου με το δικό του προσωπικό συγκρότημα ήταν το 1991, το “Mystery”. Πριν από τους Angelo Perlepes’ Mystery η πρώτη του μπάντα ήταν οι Versus. Το 1984 ηχογράφησαν το “Confession”, που τότε όμως δεν κυκλοφόρησε. 37 ολόκληρα χρόνια μετά, από την Sleaszy Rider Records, ο μικρός αυτός θησαυρός βρίσκει τον δρόμο του προς τους οπαδούς. Το “Confession” έχει γίνει remastered από τον Νίκο Παπακώστα στα Entasis Studios, στην Αθήνα. Στο δίσκο μπορείς να ακούσεις ποιοτικό Hard ‘n’ Heavy και οι οπαδοί συγκροτημάτων όπως Deep Purple, Rainbow, Whitesnake, Yngwie Malmsteen, κυρίως, αλλά και των Scorpions, Jimi Hendrix, Rory Gallagher, Led Zeppelin, Dio θα γουστάρουν «με χίλια». Και οι 8 συνθέσεις είναι πολύ καλές και υπάρχει μεγάλη εκτελεστική γκάμα, άλλωστε το ’80 η λέξη filler ήταν άγνωστη. Επιτέλους ακούμε μια παραγωγή που αφήνει τα όργανα να «αναπνεύσουν», χωρίς τα ψηφιακά κόλπα των πρόσφατων χρόνων. Σου βγάζει την αίσθηση ότι το “Confession” είναι παιγμένο και ηχογραφημένο ζωντανά, πράγμα που βέβαια δεν είναι και απίθανο αν αναλογιστείς την ποιότητα των μουσικών. Ο Περλεπές παρά τη φοβερή εκτελεστική δεινότητά του, εξυπηρετεί το σύνολο και όποτε χρειάζεται «καρφώνει» και ένα φοβερό solo για να απογειώσει το κομμάτι. Άξιοι συμπαραστάτες του είναι και οι υπόλοιποι Versus. Ο Jimmy Serra στο μπάσο και ο Chris Kalimoukos στα drums έχουν σχηματίσει ένα εξαιρετικό rhythm section, o Angelo T. Rigopoulos είναι φωνάρα και ο πληκτράς Stamatis Mantikas «παίζει παπάδες». Δύσκολη η επιλογή προτεινόμενων τραγουδιών, αλλά νομίζω το εναρκτήριο “Confession”, το “Feelong Down (No More)” και το “Where the Rainbow Ends” αγγίζουν το τέλειο.
Το “Confession” είναι ένας φανταστικός δίσκος, φτιαγμένος με τον μαγικό “old school” τρόπο, και αν είχε κυκλοφορήσει στην ώρα του τώρα θα μιλάγαμε για κλασικά κομμάτια και θα κάναμε αφιερώματα. Ευτυχώς η μπάντα είναι ενεργή και όταν ξεμπλέξουμε με την πανδημία θα τους απολαύσουμε ζωντανά, όπως αρμόζει σε τέτοιους «παιχταράδες».